Zondagavond 12/10 Witte raven

Zondagavond was mijn verkoudheid in alle hevigheid losgebarsten en waarom dan niet uw eigen als een vod voor de televisie storten. Van "Witte raven" had ik ooit al eens een halve levering gezien en ik verwachtte niet dat mijn hoofdpijn er exponentieel door zou toenemen, zodoende besloot ik maar te kijken. Voor de mensen die het concept niet kennen van het programma: persoon wordt uit zijn leefwereld gehaald en een maand ondergedompeld in een beroep/wereld die nogal haaks op de zijne staat...aan het einde van de maand moet hij erin proberen slagen een jury te misleiden die op zoek is naar de witte raaf.
Deze aflevering draaide alles rond Pieter, een 20-jarige museumsuppoost met een nogal vrouwelijke kant, die in een maand tijd zou omgevormd worden tot een stoere buitenwipper. Museumsuppoost is het beroep waarbij men nogal stil in een hoekje zit te kijken naar mensen die stil staan te kijken naar een schilderij of beeld in een ander hoekje...het was dan ook niet verwonderlijk dat hij grotendeels in een zelfgecreeerde wereld leefde waar de tijd stil bleef staan net zoals in zijn museum. Van zijn vrouwelijke kant zei hij zelf: "ik ben niet homo maar wel een beetje verwijfd". Zelfkennis was hem gelukkig dus niet helemaal onbekend hoewel hij het toch eufemistisch uitdrukte. Hij liep er bij als een te lang uitgevallen sjerpa die qua kledingstijl verloren was gelopen halverwege de Flower Power, de gamma-nichten uit het Peulengaleis zouden maar al te jaloers geweest zijn op zijn coiffure en menig crackhoer loopt schever op de catwalk van Milaan en Parijs...een beetje verwijfd zei u?
Zijn mentors bestonden uit een paar ervaren kleerkasten genaamd Eric en Luc. Ze namen de tijd poetisch uit te weiden over de vaardigheden en sociale capaciteiten die een buitenwipper moest bezitten alhoewel te maken met sommige Neanderthalers men beter op een portie spierbundels en gevechtstechnieken kon rekenen. Al van bij de eerste aanblik van hun leerling vreesden ze dat het een hopeloze zaak zou zijn...and who could blame them?
De lange weg van huppelkut naar buitenwipper was begonnen en het zou een helse rit worden. Het theoretisch examen werd zonder veel problemen behaald maar iedereen had door dat daar het probleem niet lag. Bij een geënsceneerde winkeldiefstal ging hij wel zeer onzeker te werk ("excuseer mevrouw, ik stel voor dat u eventjes terug loopt")...had zich hetzelfde in een museum afgespeeld, de dieven zouden het hele museum leegroven en als teken van medelijden het bordje van de nooduitgang terug schenken aan hem. Bij een boksmatch tegen een vrouwelijke lichtgewicht sparringspartner zag je hem continu smeken de witte handdoek in de ring te gooien hoewel hij na een tijdje toch al eens terug durfde slaan (achteraf: "tja, ik wou ze niet pijn doen maar er tegen verliezen zou ik maar erg vinden"). Zijn looks werden ondertussen bijgemeten (schouderkussentjes, broske, piercing, lange zwarte jas) en ook aan zijn huppelpasje werd gewerkt. Het leek de goede kant op te gaan met Pedro - zijn buitenwippersnaam - maar de eerstvolgende test bleek een dieptepunt: bij het buitenkuisen van volk in een dancing werd hij wel enorm hard weggelachen en als sluitstuk had hij nog een paar klappen naar zijn hoofd gehad van een dronken klant. Het doel leek meer dan ooit onhaalbaar totdat er een gedragstherapeute werd bijgehaald. Je mag er van zeggen wat je wilt maar raar genoeg slaagde ze erin de knaap zelfvertrouwen te geven en zelfs meer...het einde van de maand was daar en hij zou de test moeten afleggen. Hij werd samen met 3 andere portiers beurtelings geposteerd aan de uitgang van een grotere discotheek in het Limburgse. Onder het bezoekend volk bevond zich een acteur die ging proberen binnen te geraken met witte sportschoenen...beats me waarom ge met zulke schoenen niet binnen zou mogen maar ik ben dan ook nog nooit naar die etablissementen geweest. Naar mijn mening liet de acteur zich nogal snel afwimpelen maar ik kan me inbeelden dat ge voor de kleine geldsom die ge krijgt om in zo'n programma mee te spelen niet graag drie keer in elkaar geslaan wordt. Tegen alle verwachtingen in sloeg Pedro glansrijk in zijn opdracht, hij zette een goede buitenwipper neer incluis de killer blik in de ogen...over een ware metamorfose gesproken.
Het spijtige aan het programma vond ik dat de knaap in kwestie niet meer werd gevolgd eenmaal terug in zijn oude leventje...ik ben namelijk echt benieuwd hoeveel volk hij nu nog ongestraft in hun neus zou laten peuteren terwijl ze naar grote kunst aan het kijken zijn :)

Aandacht: 3e blogpost van vandaag