Clic Revisited

Een van de nadelen van dit blogsysteem is dat het niet altijd even gemakkelijk is om het verloop van comments te volgen bij oudere posts zonder in het archief te gaan rommelen en daar voort te blijven discussi�ren. Gelukkig krijg ik altijd een mail die me verwittigt als er een comment bijkomt, spijtig genoeg is dit niet voorzien voor andere gebruikers van de comments. Vandaag kwamen er 2 comments bij in de zaak "Clic" waarin de diepere dingen des levens worden aangekaart. Met het oog op de gebruiksvriendelijkheid heb ik de eerste comment hieronder ff gecopy/paste (de tweede treedt de eerste gewoon bij):

"17-jarig snotkind, stel je voor":
Jullie zijn wel grappig eigenlijk, misschien had die kerel "clic" ingetikt om naar zijn vriendinnetje te zoeken op het internet, wie weet
Trouwens, de laatste keer dat ik het checkte waren de 4 dames nog geen koeien, laat staan dat ze dikke konten zouden hebben.
Is het niet jammer dat mensen, die blijkbaar niet veel zinnigs aanvangen met hun leven (lang leve euthanasie!) en daarom maar dagelijks reacties gaan geven op de geheel oninteressante commentaren van 1 of andere nobele onbekende, dat deze mensen (en de nobele onbekende zelf uiteraard) 1 van de grotere hedendaagse maatschappelijke problemen gaan stimuleren?? (jaja ik heb het wel degelijk over anorexia nervosa)
Als we deze meisjes al koeien met dikke konten gaan noemen (zelfs al is dat dan uit frustratie omdat uzelf of uw vriendin/vrouw aan overgewicht lijdt) waar zijn we dan eigenlijk mee bezig??
Jaja mensen, stuff to think about
Ik wens u alvast veel succes!
Ps: Lang leve de M-kids

1. De Google-piste
Bij het schrijven van de originele post (te interpreteren zoals u zelf wilt) was de groepsnaam verkeerd geschreven dus dat is al geen optie. Ik heb zelf wat Google-research gedaan en echt veel links naar "Klik in mijn hoofd" worden er niet weergegeven binnen het Benelux-gebied dus hoewel mijn site meestal laatste geklasseerd staat kan die soms wel eens in het oog springen ja. Het toont enkel aan dat Clic nog een lange weg te bewandelen heeft qua naambekendheid en populariteit blijkbaar.

2. De zin der dingen
Iedereen mag zelf kiezen wat hij doet in zijn vrije tijd. Kick je op tongworstelen met een krokodil, hou je van klaverbladracen op de driewieler of wil je je been amputeren, blauw verven en op de schouw zetten...fine by me. Je doet wat je wil. Dit is mijn blog, een van de dingen die ik in mijn vrije tijd doe en van mijn part heb je daar net zoveel commentaar op als op de slechte cultivatiemogelijkheden van rooie biet in de Tasmaanse vlakten. Uiteindelijk maak je altijd voor jezelf uit of iets zin heeft of niet...it's all in the eye of the beholder. Trouwens zo zinnig vond ik mijn humaniora periode nu ook weer niet...wat u?

3. Over dikke konten...
Het is u misschien ontgaan maar ik heb dus weldegelijk vermeld dat mensen met een dikke kont vaak tot zeer vaak sympathieke wezens kunnen zijn. Nogmaals, mensen die in het publieke domein treden worden gekeurd op hun uiterlijk...meer zelfs, men gaat dan nog veel kritischer te werk. Ik heb al talloze babesthreads gezien op fora waar over de minst pietluttige "afwijking" wordt getaterd. De verkeerde redenering is dan ook dat het mannelijk geslacht enkel zijn dagen wil doorbrengen met slanke babes. Iedereen met een beetje realiteitszin beseft dat dit niet waar is. Ook al wordt er wel eens naar een mooie vrouw omgekeken, bij het merendeel van de koppels zal de man nog steeds tevreden zijn als hij 's avonds met zijn lief of vrouw. in de zetel zit of in bed kruipt...hoe "mooi" of hoe "lelijk" ze er dan ook mag uitzien.
Het schoonheidsideaal dat in de media wordt tentoongespreid is gewoon een illusie...eerst was er make-up, nu is er Photoshop (mooi voorbeeldje). Dat er bakvissen en walvissen zijn die in die val lopen, is mijn fout niet. Het valt me trouwens op dat hoe knapper ze meestal zijn, hoe meer complexen ze hebben (of faken). Misschien scheelt er gewoon iets met de vrouwelijke psyche dezer dagen...maar mijn verdienste is het alleszins niet.

Anyway, uw comment heeft mij aangenaam verrast. Net op het ogenblik dat ik de mensheid totaal wou opgeven...blijkbaar zijn niet alle 17-jarigen continu aan het sms'en met hun whiggervriendjes en zijn er nog gasten bij met oog voor de diepere dingen des levens. Respect!