Wreck it!

Verandering van spijs doet eten, zo kwam het dat ik gisterenavond nog eens besloot de televisie aan te zetten. Al snel kwam ik in een zap-loop terecht want er bleek niet veel noemenswaardig op te zijn. Op TV1 waren het de voorrondes van het Eurovisie songfestival...God mag weten waarom we nog jaarlijks met dit evenement worden opgescheept. Zo'n festival is toch enkel een aaneenschakeling van slechte muziek, foute kleren en toeristische reclamespotjes en dit ad infinitum. De voorrondes volgen ongeveer hetzelfde stramien maar in plaats van toeristische reclamespotjes worden er fake amusante filmpjes opgenomen en gespeeld. Wie bedenkt toch die belachelijke dingen?
Jamaar, in de voorrondes heb je nog de jury...inderdaad, leuk om eindelijk eens een gezicht te kunnen plakken op Serge Simonart maar voor de rest is er geen zak aan. Het is niet grappig om te zien hoe non-talenten de grond in worden geboord door mensen die geacht worden kennis van zaken te hebben maar eerder gewoon de lolbroek buiten hun uren komen uithangen...het is veeleer zielig dat die mensen een platform hebben gekregen in de eerste plaats. Bijgevolg werd er snel weggezapt.

Na enkele loops kwam ik terecht bij - hoe kan het ook anders - auntie Beeb. Er was een "Best of"-uitzending van Top Gear. Een programma over auto's en ik kijk ernaar? Jawel. Ik mag me dan geen reet interesseren in het aantal kleppen, het aantal cc's of het aantal synoniemen voor de "joins de coulasse" maar voor een aflevering van Top Gear wil ik altijd wel gaan zitten. Geen opmerkingen over de kofferinhoud en het al dan niet aanwezig zijn van een safe (Op De Koop Toe), geen duffe opsomming van plus- en minpunten van de wagen (De Vijfde Versnelling) of gewoon geen Nederlandse stem (De Heilige Koe) maar wel alles over hoe de wagen brult, voelt en rijdt...Top Gear wordt gebracht door 3 kenners, mannen van wie je vermoedt dat ze zelfs nu nog steeds slapen in een kamer gevuld met Matchbox wagentjes.

Hoogtepunt van het seizoen was ongetwijfeld de strength-test van een Toyota pickupwagen. Een 13 jaar oude Toyota waar de roest zich op verschillende plaatsen had doorgevreten en met 190000 mijl op de teller werd van het schroot gehaald. Eerst werd er rustig mee langs muren gereden en geschroefd. Vervolgens werd de wagen zorgvuldig tegen een kleine boom geparkeerd. Nadien liet men de wagen van verschillende meters hoog naar beneden vallen en omdat men hem maar niet kapot leek te krijgen, gooide men nadien nog een caravan er bovenop. Volgende stap was de confrontatie met een sloopkraan: Toyota 1 - sloopkraan 0.
Tijd voor een uitstapje naar de zee. De wagen werd van een pier naar beneden gereden, met een paar touwen vastgelegd op het strand en men liet het vloedgetijde zijn werk doen. De stroming sloeg de kabels los en de Toyota verdween in zee maar bij eb werd de pickup terug gevonden. Na 40 minuten van intensief kuiswerk om al het slib en andere drab te verwijderen, draaide men het contact om en jawel, still alive and kicking. Kon het zoute zeewater de klus niet afmaken dan lukte het misschien wel met vuur. Een klein vuurtje werd een groot vuur werd een klein vuurtje en de wagen reed nog steeds. Uiteindelijk koos men ervoor om de Toyota op het dak van een flatgebouw te plaatsen dat korte tijd later zou worden opgeblazen met dynamiet. Echt rijvaardig was de wagen niet meer maar de motor startte nog steeds.
Misschien iets om aan terug te denken als je een dezer dagen op het Autosalon rondloopt?

Beluisterd: Anathema - A fine day to exit, VA - The best of the Peel sessions, The Beatles - Magical mystery tour, Nirvana - Incesticide, Ghost in the Shell - Original soundtrack, Ian Brown - Music of the spheres, Ben Harper - Diamonds on the inside, Guru's Jazzmatazz - Volume 3: Streetsoul