Supergrass @ Marconi Studio

Sterren komen, sterren gaan, maar niet alle groepen blijven lang bestaan. Supergrass draait ondertussen al 10 jaar mee en zo'n mooi rond getal vraagt om een terugblik. Naar aanleiding van het verschijnen van hun "Best of" cd en dvd haalde Studio Brussel ze naar de Marconi Studio en wij waren erbij.


In 1994 viel er meer in Engeland te beleven dan enkel een reis met mijn school naar Londen (waar ik zelfs niet bij was). Oasis bracht hun debuutplaat "Definitely maybe" uit en Blur stond op het punt hun status als populairste Engelse poprockband te verzilveren met "Parklife". Het zou niet lang meer duren vooraleer de Britpop-hysterie zou losbarsten.

In datzelfde jaar brachten Gaz Coombes, Mick Quinn en Danny Goffey hun eerste single uit als Supergrass op het kleine Backbeat label. Die single "Caught by the fuzz" bezorgde hen de nodige aandacht en al snel vonden ze onderdak bij Parlophone. In 1995 brachten ze hun succesvolle debuut "I should coco" uit, later volgden nog "In it for the money" (1997), "Supergrass" (1999) en "Life on other planets" (2002). Hoewel er een zekere volwassenheid is doorgeslopen in hun muziek en teksten met de jaren, staan ze nog steeds garant voor frisklinkende rock. Het trio dat met de toevoeging van Rob Coombes (broer van) op keyboards is uitgegroeid tot een kwartet mocht op uitnodiging van Studio Brussel in de Marconi Studio komen bewijzen waarom ze zonder probleem de Britpop-wave overleefd hebben

Het was ongeveer 5 na 8 toen de bandleden het podium opliepen.
Even werd er nog aan de instrumenten geprutst vooraleer de stevige drum werd ingezet voor "Lenny". We waren vertrokken voor een helse rit door het Supergrass repertoire.

De nummers volgden elkaar snel op maar nooit had je de indruk dat de bandleden gehaast waren of de pest in hadden, integendeel zelfs, ze leken zich meer dan goed te vermaken. Halverwege het optreden werd de vaart er even uitgehaald. "Caught by the fuzz" en "Late in the day" werden in een akoestisch jasje gebracht, iets wat ikzelf en ook de rest van het publiek wisten te appreciëren. Ook op rustiger nummers weet Supergrass immers zijn mannetje te staan.

Na die 2 akoestische nummers was het tijd voor hun nieuwste single "Kiss of life" die me onmiddellijk wist te bekoren. Daarop volgde het hoogtepunt van het optreden, "Pumping on your stereo", waarbij niemand in de zaal stil bleef staan. Enkele nummers later zat het optreden er jammer genoeg op toen de laatste tonen van "Sun hits the sky" wegstierven.

Ook al had Gaz net voor het inzetten van "Moving" aangegeven dat hij al heel de avond met zijn stem sukkelde, veel viel daarvan niet te merken tijdens het optreden. In een dik uur tijd kregen we het beste van Supergrass te zien en te horen. De nieuwe single "Kiss of life" doet het beste vermoeden voor de toekomst. Gezien het plezier waarmee het kwartet nog steeds op de planken staat, durf ik te stellen dat we nogmaals vertrokken zijn voor 10 jaar vol muziek en hits van Supergrass. Tot de volgende!

Setlist:
1. Lenny
2. Richard III
3. Lose it
4. Rush hour soul
5. Strange ones
6. Caught by the fuzz (acoustic)
7. Late in the day (acoustic)
8. Kiss of life
9. Pumping on your stereo
10. Grace
11. Alright
12. Moving
13. Sun hits the sky