Geen zorgen tot paniek

Laat ik u meteen geruststellen, deze post gaat niet over het zondagavondprogramma "Geen reden tot kijken". Zoals uit de post eerder op de dag blijkt, scheelt er niks met Blogger en er scheelt evenmin iets met mij buiten het feit dat ik wat minder regelmatig post.

Zaterdag was ik, zoals eerder vermeld, een dagje naar Leuven alwaar ik op succesvolle wijze wist te demonstreren hoe je de witte bal met een welgemikt trickshot van de ene pooltafel op de andere speelt. That's talent for ya, baby!

De rest van de voorbije dagen heb ik deels doorgebracht in Beacon Hill, Jackson Heights en omstreken. Mede-adepten weten onmiddellijk dat ik het heb over Need For Speed Underground 2. Jongens en autootjes...in het echte leven kan het mij weinig schelen of er nu 12 kleppen of 12 kippen onder de motorkap zitten maar eens om de zoveel tijd moet ik aan de gang met een racespel.

De Need For Speed- en Colin McRae-reeks zijn hier dan ook menigmaal gepasseerd in het verleden. Enkel over Need For Speed Underground, de versie waarmee EA sports op de Fast & The Furious en tuningrage sprong, was ik niet te spreken. Niet zozeer omwille van de gameplay (hoewel die nogal saai en ergerlijk was naar het schijnt) maar wel omwille van het feit dat ik voor de tweede keer in mijn persoonlijke gamegeschiedenis last kreeg van motion sickness (Descent was de eerste keer). Maar met de tweede versie van dit spel heb ik er blijkbaar geen last van. De enige last die ik nu heb, is de verslavingsfactor.

Gelezen:
Hermann Hesse - Siddharta (EN)

Beluisterd:
D:Fuse - Begin
Funkadelic - Maggot brain
Various Artists - Music with latitude: a Southern Records compilation
Mono - Walking cloud and deep red sky, flag fluttered and the sun shined
Cocteau Twins - Heaven or Las Vegas
dEUS - Live @ Lowlands 2004