Nick Cave & the Bad Seeds @ Vorst Nationaal

Afgelopen woensdag liep een uitverkocht Vorst Nationaal vol voor Nick Cave en zijn Bad Seeds. We vonden nog net een plekje in de nok van de zaal om het concert mee te volgen.



Een tijdje geleden werd aangekondigd dat er plannen zijn een nieuw Vorst Nationaal te bouwen aan de rand van Vorst om zo allerlei problemen op te lossen die verbonden zijn aan de huidige locatie. Het mobiliteitsprobleem mochten we aan de lijve ondervinden. Tijdig vertrekken bleek deze keer niet te volstaan om tijdig aan te komen.

Het voorprogramma zat er al op (Mercury Rev) en de klanken van "Easy money" galmden al door de gangen toen we het pand betraden. Uiteindelijk vonden we een plaatsje in de uiterste nok van de zaal. Qua sfeer moest het wel onderdoen voor een plaats op het binnenplein maar qua overzichtelijkheid kon het tellen.

Maar goed, het concert zelf dus. Al snel bleek dat we 2 afgescheiden delen te zien zouden krijgen. In het eerste deel kwamen de songs van het recentste album "Abattoir Blues/The lyre of Orpheus" aan bod. In het tweede deel was het de beurt aan enkele klassiekers.

Het is onduidelijk hoelang ze al bezig waren maar zoals gezegd, "Easy money" was het eerste nummer dat we te horen kregen bij onze aankomst. Zowel Cave als het gospelkoor bleken goed bij stem te zijn. Onmiddellijk daarna volgde "Supernaturally" waarbij het hele publiek op aangeven van Cave zelve leek mee te klappen. "Babe, you turn me on" zorgde voor een kort rustpunt in de set.

Tijdens "Breathless" viel op hoe goed iedereen zich op het podium voelde. Herhaaldelijke keren nog zou Cave de Bad Seeds op plagerige wijze lastigvallen. Na dit lieflijke nummer was het de beurt aan de gospeluitbarsting "Get ready for love". Cave danste, schokte en rende mee op de muziek dat het een lieve lust was. Net als op het album bleek "O children" een kippenvelnummer van jewelste te zijn. Tot slot was er nog "There she goes, my beautiful world" waarmee het eerste deel op meesterlijke wijze werd afgesloten.

Het tweede deel werd geopend met "Red right hand", een nummer dat nog steeds uitmunt in creepiness. Daarna volgde de live-klassieker "Deanna" en die andere gouwe ouwe, "The weeping song".

Het kan aan ons liggen maar "God is in the house" leek ietwat misplaatst in de set. Het was grappig toen Cave even moeite moest doen om de hoogste noten te halen maar het leek de sfeer een beetje te breken. Gelukkig werd dit snel rechtgezet met "Do you love me?" en een lange versie van "Stagger Lee".

Tot slot wist het publiek Nick Cave nog eenmaal op het podium op te krijgen voor een laatste nummer. Het hoeft niet gezegd dat "The mercy seat" een prachtig slot vormde van een sterk optreden. Bij een volgende doortocht door ons landje zullen we er zeker weer bij zijn en reken maar dat we dan meer dan tijdig zullen vertrekken.


* Abattoir blues
* Messiah ward
* Hiding all away
* The lyre of Orpheus
* Nature boy
* Easy money
* Supernaturally
* Babe, you turn me on
* Breathless
* Get ready for love
* O children
* There she goes, my beautiful world

* Red right hand
* Deanna
* The weeping song
* God is in the house
* Do you love me?
* Stagger Lee

* The mercy seat (encore)