We spreken maandagavond en de berichtgeving over het proces Dutroux (afgekort P.D. - pun intended) komt zowaar al mijn strot uit. Meer dan een gerechtelijk proces is het een politiek en een mediatiek proces...alhoewel circus eigenlijk het geheel beter definieert. Nu zou je vermoeden dat de clown van dienst Marc Dutroux is, het onmenselijk stuk doe-het-zelver die zich wel eens met andermans kinderen durft te bemoeien, maar niets is minder waar. Hij is niet diegene die de mensen aan het lachen brengt, het zijn de mensen buiten zijn glazen kooitje die hem aan het lachen brengen. Hij is het aapje achter glas dat lacht met iedereen die in zijn hokje probeert te kijken en op tijd en stond laat hij zijn blote billen zien om de mensen nog wat te shockeren. En waarom zou hij het niet doen? Er is toch niemand die hem uit zijn kooitje zal laten.
Het gedrag van Dutroux tijdens zijn proces is dan ook nauwelijks ergerlijk te noemen. Ergerlijk zijn alle ge?nterviewden die in elke zin de term "de waarheid" moeten laten vallen, ergerlijk zijn diegenen die na 8 jaar nog steeds geheime netwerken blijven zien maar ondertussen wel klagen dat het proces veel te lang op zich liet wachten en om het heel zachtjes te zeggen, ergerlijk zijn de media. Was Rohypnol medio jaren '90 nog de rape drug bij uitstek, dezer dagen heeft Telefacts het plots over "de misdaadpil", de pil die het monster Dutroux gebruikte om zijn slachtoffers meer dan een tong te draaien. Dutroux als verkoopsargument, dat de deontologische orde der journalistiek zich daar maar eens over gaat beraden. Ben ik trouwens de enige die een zekere analogie ziet tussen het proces Dutroux en de Big Brother episodes? Veel lawaai om weinig inhoud, iedereen blijft maar gapen in de hoop dat er misschien toch eens interessants gebeurt en iedereen heeft wel een mening over wie wel of niet moet weggestemd worden.
Door al de mediabelangstelling van zowel de nationale als internationale zenders is het niet altijd even makkelijk nog een gewoon programma te bekijken. Niet voor de eerste keer kwam ik op MTV terecht dat zich blijkbaar niet meer bezig houdt met muziek maar eerder met allerlei programma's die zouden moeten aanslaan bij hun doelgroep. Een van die programma's is Rich girls, een zoveelste Osbournes-kloon maar dan eerder met een groepje vriendinnen als vertrekpunt dan een hele familie. Om de een of andere reden boeit het programma me wel...het is grappig en zielig tegelijk om te zien hoe sommige mensen hun hele leven doorbrengen op de meest oppervlakkige manier. Wat dacht je van een rijkeluisdochter die in de tuin aan de rand van haar eigen olympisch zwembad al jankend over de gsm vertelt hoe ze terug verlangt naar haar kindertijd en dat ze niet alleen thuis wil zitten. Dat er niets in huis is van eten ook al puilt de omvangrijke koelkast uit maar ja ze wil nu eenmaal burritos eten en dus kan ze niets aanvangen met de inhoud van de koelkast. Vervolgens gaat ze naar de winkel om elke klant aan te klampen met de vraag hoe en met wat je precies burritos maakt en waar ze het kan vinden. Eenmaal thuis barst ze in janken uit omdat ze nog geen ajuin kan snijden en uiteindelijk is het een lower class vriendin die voor haar mag koken. Met zo'n dochter zou je het Tommy Hilfiger bijna vergeven dat hij aartslelijke snobkledij maakt, but then again...
Wie vermoedt dat ik me de laatste tijd enkel aan pulp tv waag, moet ik teleurstellen. Er zijn immers ook nog mooi uitgewerkte programma's en "Andere tijden" (di 20.55 NED3) is daar een van de betere van. "Andere tijden" laat zich omschrijven als een geschiedenismagazine en focust per aflevering op 1 bepaald "historisch" feit waarbij de feiten worden gereconstrueerd aan de hand van beelden en interviews met de betrokkenen. De gebeurtenis waar het gisteren om draaide was de dood van
Roger Williamson in 1973 in de grote prijs Formule 1 op het circuit van Zandvoort. F1 kan me normaal weinig boeien. Het is niet dat ik per se brokstukken of doden wil zien maar het moderne Formule 1 draait voornamelijk op automatische piloot...een heel verschil met de situatie van 1973.
Het is echt onvoorstelbaar om terug te kijken op die gebeurtenis en te zien dat de veiligheid toen nog amateuristischer was geregeld dan een hedendaagse dartswedstrijd. Williamson stierf voor het oog van de camera in zijn brandende bolide en niemand kon er iets aan doen, zelfs niet zijn vriend en racepiloot
David Purley die op zijn eentje tevergeefs probeerde de bolide terug te kantelen (spijtig genoeg vind ik geen foto's van het incident, de blik in de ogen van Purley was angstaanjagend en leverde de fotograaf zelfs de prijs van World Press Photo op). De verkeerstoren wist niet wat er gebeurd was en zag enkel een rookpluim in de verte, de marshalls hadden geen brandwerende kledij en de hulpdiensten moesten een drietal kilometer naast het circuit naar de plaats van onheil rijden omdat de race niet was stilgelegd en ze bijgevolg niet tegen het verkeer konden inrijden.
Achteraf werd besloten de algemene veiligheid van de circuits te verhogen. Niettemin zijn er nog 5 racers die toen in Zandvoort aan de start stonden, omgekomen op het circuit in de daaropvolgende jaren. Purley zelf is op John Denver-achtige wijze komen te overlijden halfweg de jaren 80. Meer info over het incident vind je onder andere
hier.
Beluisterd:
Steve Miller Band - The very best of the Steve Miller Band,
Dillinger - Cocaine,
Aim - Means of production,
Sublime - Sublime,
VA - Tour of Duty, Vol. 1,
Rolling Stones - Let it bleed Kid Koala - Some of my best friends are djs,
Donovan - Sunshine superman George Harrison - All things must pass,
Styrofoam - I'm what's there to show there's something missing, Geschm?ckversterker - Blow your cover
