Pinkpop

Pinkstermaandag is traditioneel Pinkpop-dag. Al jaar en dag breng ik deze dag door voor de buis. Zelfs in het verleden tijdens zwaardere examenperiodes stond de hele dag Nederland 3 op de achtergrond te spelen. Pinkpop is dan ook niet zomaar een festivalletje...het is Nederlands grootste en meestal is het een goeie barometer om een oordeel te vellen over de groepen die op Werchter terechtkomen.

In vroeger tijden was de presentatie in handen van Jan Douwe Kroeske maar de laatste jaren moeten we het doen met de hyperactieve cabaretier Dolf Jansen die een totaal andere stijl heeft maar het boeltje daarom niet minder goed aan elkaar praat. Als vanouds waren er wederom 2 reporters ergens ten velde, routinier Marco Roelofs van De Heideroosjes en een vrouwelijke nieuwkomer, ik vermoed iemand van 3fm. Spijtig genoeg was het de new girl on the block die het merendeel van de interviews voor haar rekening nam...we kwamen weinig interessants aan de weet en de vaart ging er volledig uit.

Nuja, gelukkig kijk je dan voornamelijk voor de muziek en op de coverage viel zoals gewoonlijk weinig op aan te merken. Enkele groepen heb ik wel gemist...er zijn nu eenmaal ogenblikken dat een mens eventjes iets anders moet doen en sommige groepen kon ik sowieso al niet aanschouwen dankzij de overprotectionistische maatregelen van een conservatief denkende muziekindustrie. Het concert van The Pixies mocht niet uitgezonden worden omwille van "management-technische" redenen en ook bij Lenny Kravitz was er blijkbaar nog iemand van hogerhand gepasseerd in de loop van de dag vermits de toestemming om te filmen volledig werd ingetrokken. Na enig druk onderhandelen mocht men dan toch uiteindelijk nog 1 song uitzenden van zijn optreden. Zo zie je maar weer hoezeer sommigen begaan zijn met muziek...

Mensen die een optreden nog eens willen beluisteren, kunnen voor dit en nog veel meer terecht op de speciale Pinkpop site van 3 voor 12.
En dan nu mijn eigenste kijk op de dingen die ik gezien en/of gehoord heb:

Seeed

Duitse reggae en dancehall muziek...geen wonder dat ik er nog nooit van gehoord had. Wereldschokkend? Nee, maar voor de rest zeer genietbaar

Audio Bullys

Hooligan house, geezer electro,...noem het hoe je wilt. Op album vind ik ze wel te pruimen maar hun performance zoals ze die brachten op Pinkpop vond ik maar zwakjes. Echt veel enthousiasme straalde Simon Franks niet uit en de helft van de tijd beperkte hij zich tot het hier en daar eens meeroepen van de vocals die op plaat werden afgespeeld.

The Thrills

Misschien was ik een beetje afgeleid op het ogenblik dat ze speelden maar ik had de indruk dat het ene oor inging en het andere oor uit. Niettemin krijgen ze het voordeel van de twijfel...een kersvers "The"-groepje dat eens geen garage rock speelt voor de verandering verdient op zijn minst een beetje respect.

T. Raumschmiere

Mijn kennis van het Duits is ontoereikend dus dan maar in het Engels: wicked! T.Raumschmiere kende ik tot voor gisteren enkel van zijn "Monstertruckdriver"-hitje maar zijn electropunk-brij sprak me meer dan aan. Over het podium kruipen, strompelen en vallen en toch nog een goed optreden neerzetten...RESPECT!

Franz Ferdinand

De snelst rijzende ster van 2004 mocht bewijzen wat ze live waard waren en ze stelden zeker niet teleur. Ik vermoed dat we deze Schotten nog meerdere keren in eindejaarslijstjes zullen zien dit jaar. Goed optreden zonder meer.

Black Eyed Peas

Sommige bands wordt het niet in dank afgenomen als ze plots commercieel doorbreken en Black Eyed Peas is een van die groepen. Jarenlang stonden ze met hun positive rap in de schaduw van de grotere namen en nu worden ze kapotgedraaid op de radio. Gelukkig kan je altijd live proberen te bewijzen wat je waard bent en dat deden ze meer dan overtuigend. Mooie opbouw, goeie variaties, sterke zangpartijen en ondertussen nog het publiek entertainen...ze deden het allemaal. Zelfs als BEP niet je ding was, kon je ze moeilijk op een fout betrappen. Chapeau!

After Forever

Metal, made in Holland, is altijd een beetje afwachten. Langs de ene kant heb je het magnifieke The Gathering, langs de andere kant het in mijn ogen magere Within Temptation (vorig jaar het ideale ogenblik om eens een wandeling te maken op het Graspop-terrein). After Forever was gelukkig geen new age gedoe met enkele harde gitaren bij en hoewel de muziek toch hoofdzakelijk drijft op de stem van Floor Jansen zorgden de korte mannelijke grunts tussendoor ervoor dat het de muziek zeker niet aan ballen ontbrak. Aanrader voor de liefhebbers van melodieuze metal.

Sugababes

Sugababes is totaal niet de groep waarmee je je festival uitverkoopt. Meer zelfs, ik snap niet waarom je Sugababes zelfs op een festival zou willen. Een uitgekiende choreografie hoort thuis in een Idool- of een Top of the Pops-studio, niet op een festivalpodium. Afvoeren die handel!

Jet

Hun song "Are you gonna be my girl" klonk me bekend in de oren maar of het nu was omdat ik het ooit al eens gehoord had of omdat het een kruising was tussen "Lust for life" van Iggy Pop en "My generation" van The Who...beats me. Australische rechttoe-rechtaan rock, nothing more, nothing less.

The Rasmus

Voor Pinkpop moest ik niet weten van hen, nu haat ik hen zelfs met elk atomair deeltje van mijn lichaam...niemand verneukt "Play Dead" van Bjork ongestraft!

N*E*R*D

Zelfs zonder de clip van "Lapdance" (*winkwinknudgenudge-say-no-more*) vind ik N*E*R*D best te genieten en ik was al min of meer van plan ze te bekijken op Werchter. Hun optreden op Pinkpop heeft me definitief over de streep getrokken. Goeie flow en een lekker optreden. Ik had er trouwens geen idee van dat ze zo populair waren bij onze Noorderburen, ongeveer het hele publiek zat Rockstar mee te zingen.

DJ Tiesto

Ik snap niet helemaal de commotie rond de aanwezigheid van Tiesto op de affiche vermits dance-acts al meerdere jaren verschillende festivalpodia hebben afgesloten. Nuja, een optreden van Tiesto is een beetje zoals dat van Faithless...niets spectaculair of origineels maar het publiek gaat sowieso uit zijn dak. God is a DJ!

Dave Clarke

Een mens is de ene keer al wat meer in de stemming voor techno dan de andere keer. Gisteren was een dag waar ik er wat minder zin inhad. Ik vond het eerlijk gezegd nogal gewoontjes.

Starsailor

Enkele jaren geleden was "Quiet is the new loud" de roerganger van een nieuwe stroming en Starsailor was een van de bands die meedreef op de golven van deze "new acoustic movement". Spijtig genoeg heeft de zanger van Starsailor een stem die me niet langer dan een paar nummers kan boeien. Los daarvan leek het me niet slecht.

Lenny Kravitz

Aangezien we maar 1 nummer van Lenny te zien kregen (Always on the run), valt er meer te discussiëren over zijn nieuwe haarsnit dan over zijn muziek. Zijn kapsel is minder badass en rock'n'roll dan ooit maar dat weerhoudt hem er niet van om het bed te delen met Nicole Kidman...which is nice.

Muse

Ik was er niet bij toen het beslist werd maar om een of andere onverklaarbare reden wordt Muse als een grote naam aanzien. Als je het per se in de muziekwereld wilt maken, dien je dus blijkbaar een drietal hits te schrijven en dan nog eens 3 albums (gevuld met overwegend onaanhoorbaar gekweel) zien uit te brengen zonder te splitten en je bent er. De dag dat Matthew Bellamy tijdens een optreden effectief woorden zingt, zal ik misschien eens licht positief doen over zijn bombastisch groepje. Next!

Goldfrapp

Een optreden van Goldfrapp ziet er blijkbaar volledig anders uit dan ik me had voorgesteld. Een gematigd positieve reactie...

Less Than Jake

Hoewel ska-punk wel eens leuk kan zijn, is Less Than Jake niet meteen een groep waarvoor ik heet loop. Het is een leuke prestatie om het publiek rondjes rond de geluidstoren te laten lopen maar ik had zo de indruk dat dit een van de standaard truukjes was uit de doos van een doorsnee Amerikaanse band. Alles leek ook heel routineus. Nee, geef mij dan maar liever NOFX ofzo.

Ojos de Brujo

Ojos de Brujo doet het niet slecht als achtergrondmuziek en daarmee is dan ook alles gezegd. Dit podiumplaatsje hadden ze beter aan een andere groep afgestaan die misschien wat interessantere muziek kon brengen (al dan niet wereldmuziek).

The Roots

Alternatieve rap die mijns inziens iets beter tot zijn recht zou komen op een kleiner podium. Nothing fancy really.

Moloko

Even begon ik voor de mentale gezondheid van Roisin Murphy te vrezen toen ze rozen begon op te eten maar uiteindelijk kwam het toch allemaal goed. Moloko bewees eens te meer hun uitstekende live-reputatie en Roisin bewees nog maar eens dat een vrouw sexy kan zijn hoe belachelijk ze ook gekleed mag zijn. Het wordt dringend tijd dat ik ze eens live aan het werk zie.

Beluisterd:
Nick Cave & the Bad Seeds - Let love in
Wilco - Yankee Hotel Foxtrot
New Fast Automatic Daffodils - Stockholm
Weezer - Buddy Holly (mp3)(video)

Awake

Pinkstermaandagmiddag en eindelijk ben ik een beetje uitgerust geraakt van afgelopen week. Aangezien mijn ouders weg waren, moest ik de functie van zagende wekker op mij nemen. Mijn broer is namelijk op sommige momenten selectief doof en dan voornamelijk op die momenten wanneer zijn 3 wekkers aflopen. Mijn taak bestond er dus in om ervoor te zorgen dat hij ten laatste om 4 uur 's morgens uit zijn bed geraakte.

Vermits ikzelf meestal op een doordeweekse dag rond 2 of 3 uur in mijn bed kruip, is het niet zo praktisch om terug om 4 uur op te staan. Daarom besloot ik maar om het aangename en het nuttige te koppelen en de late uurtjes van de nacht op te vullen met een paar films die hier al een tijd rondslingeren maar waar ik nog niet aan toe was gekomen om te bekijken: Road to perdition (deftig), One flew over the cuckoo's nest (briljant), 28 Days Later (nice, GYBE ownage), Spiderman (Kirsten Dunst ), Catch me if you can (entertainend) en Ali (degelijk).

Als gevolg van deze beslissing was het meestal echter pas 5 uur 's morgens als ik mijn bed opzocht en dat ging me na een week natuurlijk niet in m'n kouwe kleren zitten. We moeten daar eerlijk in zijn...de tijden dat ik als jonge snaak gemiddeld 5 uur per nacht sliep, liggen al lang achter mij en het ziet er niet naar uit dat ze ooit zullen terugkomen. Het aftakelingsproces genaamd ouderdom neemt je sneller te grazen dan je verwacht.

Zaterdagavond met de ouders ver van huis was het ideale ogenblik om eens zwaar te...rommelen in mijn kast op zoek naar enkele gezelschapsspellen. Om het organisatorisch en praktisch een beetje gemakkelijk en gezellig te houden, moest ik de kring van genodigden wel klein houden dus mijn excuses aan diegenen die er niet bij konden zijn (in de toekomst komt er misschien nog iets groters aan).

Zelf had ik Risk en Monopoly uit de kast gehaald en Jos had Sid Meiers Civilization meegebracht. Met alle aanwezigen (Peet, Saar, Kevin, Kristel, Jos en moi) werd min of meer overlegd dat we Civilization eens zouden uitproberen. Civilization heeft de slechte eigenschap eruit te zien als een Risk voor gevorderden. Bijgevolg speelden we het ook als een soort van Risk met als gevolg dat het spel volledig anders verliep dan het zou moeten verlopen. Peet was al oppermachtig terwijl we nog maar steeds in de Oudheid zaten en toch al een goeie 3 uur aan het spelen waren. Niettemin zag het spel er wel leuk uit en ik denk dat het een volgende keer al veel beter zal lopen.

Na Civilization waagden we ons nog aan een spelletje Monopoly waarbij we volgende regels hanteerden:
- wie dubbel gooit, mag nog eens werpen
- driemaal dubbel gooien bezorgt je de gelegenheid om met een stukje zeep te douchen in de gevangenis
- eindigen op Start levert je 4000 frank extra op
- elke keer een speler op een kaart komt die nog niet gekocht is, koopt hij ze zelf of dient ze per opbod openbaar verkocht te worden
- de prijs voor onbebouwde grond verdubbelt indien de eigenaar alle eigendommen van dezelfde kleur heeft
- er mag niet onderhandeld worden over de ruil, aankoop of verkoop van eigendommen vooraleer alle eigendommen verkocht zijn

Het is voornamelijk die laatste regel die me de overwinning opleverde. Ik had immers het geluk de enige te zijn die alle kaarten van een kleur bezat (Rue St. Leonard, Liege - Lange Steenstraat, Kortrijk - Grand Place, Mons) en daarbij kwam nog eens dat het een eeuwigheid duurde vooraleer alle eigendommen verkocht waren. Ik kon dus al snel investeren in huizen en hotels en van toen af aan was het enkel nog een zaak van cashing in en op degoutante wijze eigendommen op te kopen. De arrogante monopolist uithangen ging me wel goed af, vond ik. I love the taste of power!

Beluisterd:
Grandaddy - The sophtware slump
The Doors - L.A. Woman
Beck - Sea change
Slint - Spiderland
Metal Molly - Suncomfort international
O.M.D. - Talking loud and clear
Gipsy Kings - Hotel California (The Big Lebowski soundtrack)(origineel)
Peter Schilling - Major Tom (völlig losgelöst)

Pfffrt

De laatste tijd begin ik meer en meer uit te kijken naar betaal-televisie. Akkoord, niemand tast graag in zijn buidel maar mijn god, wat snak ik naar een beetje kwaliteitsvolle tv-programma's. Jarenlang heb ik een televisietoestel gehad dat net iets ouder was dan mij: geen afstandsbediening, geen teletekst en 10 knoppen waarmee ik in totaal 16 zenders kon bekijken. Mijn huidig toestel laat toe om 99 kanalen te programmeren en ik word gewoon moedeloos van alle kanalen af te zappen.

Daar waar de BRT/VRT zich vroeger nog kwalitatief kon onderscheiden met bijvoorbeeld het nieuws, is alle verschil nu weggeëbd: eenheidsworst en faits divers troef. Ik maak me ernstig zorgen hoe ze de nieuwsuitzendingen gaan opvullen wanneer het "50 Jaar Televisie"-jaar erop zit.

Deze week vonden ze het nodig om de premiere van de prutrampenfilm "The Day after Tomorrow" als item in het nieuws te gooien. De trailer van de film werd getoond en men wist eraan toe te voegen dat wetenschappers sceptisch stonden ten opzichte van het milieu. Wow, qua nieuwswaarde kon dat echt wel tellen...
En omdat ze blijkbaar nog niet genoeg tijd hadden gevuld hiermee ging men nog even aankloppen bij Hij Die Ooit Van Zijn Snor Afscheid Nam, Frank De Boosere. De brave man die zich even had kunnen onttrekken aan de zoveelste badpakkenspecial live from Mars wist ons mee te vertellen dat de feiten zoals ze zich voordeden in de film niet realistisch waren...soms prijs je je gelukkig dat echte weermannen een wetenschappelijke achtergrond hebben.

En dat moet de komkommertijd nog losbarsten...God helpe ons!

Beluisterd:
Black Rebel Motorcycle Club - B.R.M.C.
MC5 - Kick out the jams

AB in de fik - magnifiek!

Onder het motto "Een gegeven paard mag men niet in de bek schijten" (dichterlijke vrijheid, nvdr) trok ik afgelopen maandag naar de AB voor een gratis optreden van Flip Kowlier. Tot mijn grote geluk kon ik vaststellen dat ik geen eenmans-enclave vormde temidden van een zaal West-Vlamingen. Geef toe, West-Vlaams is nu niet eenmaal de wereldtaal zoals sommigen denken...

Voor het concert kregen we nog te horen dat de evacuatie-oefening op een willekeurig ogenblik tijdens het concert zou plaatsvinden. Er werd ons afgeraden te panikeren, mensen te vertrappelen en van balkons te springen...altijd een saaie bedoening die evacuaties :)

Omstreeks half 9 werd de lont aan het vuur gestoken en we waren vertrokken voor deel 1 van wat een spetterend optreden beloofde te worden. Hoewel iedereen wel steeds verwachtte dat het alarm zou afgaan, was de sfeer al meer dan in orde. Kowlier zelf had er ook veel zin en maakte meermaals van de situatie gebruik om het publiek te plagen met mededelingen zoals "we gaan wel zien hoe ver we geraken met ons volgend liedje" en enkele korte muzikale intermezzo's tussen de nummers door zoals de intro van "Fire" van de Pointer Sisters.

We zaten een zevental songs ver in de set en halfweg het reggae-achtige "Bom bin" toen het alarm afging. Vanuit het niets doken enkele camera- en fotolui op (leuk beroep moet dat zijn, zo de professionele ramptoerist uithangen). Moesten ze niet voortdurend voor mijn voeten lopen, ik had een snellere chrono gehad :)

Deel 2 van het optreden werd ingezet met "In de fik" en het zou niet de laatste keer zijn dat het dak eraf ging. Het eerste deel bevatte voornamelijk nieuwer werk terwijl de oudere hits in het tweede deel meer aan bod kwamen. Zo kregen we onder andere een zeer coole hillbilly up-tempo versie van "Verkluot" te horen en een lang uitgesponnen versie van "Welgemeende". Als bisnummer kregen we nog "Vredeslied" voorgeschoteld en tot slot werd "Bom bin" nog eens opgerakeld, zij het deze keer gebracht in de extra lange versie met onder andere nog een guest appearance van Gabriel Rios.

Het concert was meer dan de moeite waard, de sfeer was op en top en een halve zaal vrouwen die op bevel kreunen is ook redelijk onvergetelijk. Van mij mogen ze elke week een evacuatie-oefening doen in de AB :)

Beluisterd:
Flip Kowlier - In de fik
Gomez - Split the difference
McLusky - To hell with good intentions (mp3)
Whale - Hobo humpin slobo babe

Troy

Wat maakt iemand een filmliefhebber? Zijn stapel video's? Zijn collectie dvd's? De waarde van zijn afspeelapparatuur? Het aantal keer dat hij de bioscoop bezoekt? De hoeveelheid films die hij verslindt op wekelijkse basis?
Op elk van deze criteria scoor ik zeer laag maar niettemin beschouw ik mezelve als een filmliefhebber. Kwaliteit boven kwantiteit zeg ik altijd en vermits het merendeel van de films die ik bekijk of wil bekijken een score van meer dan 7 op 10 halen op IMDB (hoewel er bij de laatste releases blijkbaar al wat meer met punten wordt gegooid volgens mijn bescheiden mening) blijk ik deze regel in zekere mate te volgen. Het neemt niet weg natuurlijk dat ik soms ook van "mindere" films kan genieten hoewel de kans op stinkers serieus stijgt...Scary Movie was bijvoorbeeld een total waste of time in mijn ogen, een perfect voorbeeld dat sommige films beter enkel als trailer zouden uitgebracht worden.

Aangezien er weinig films zijn die ik hoogdringend hoef te zien bij release ben ik dan ook zeer weinig terug te vinden in één van onze Vlaamse filmzalen. Ik heb het trouwens toch niet zo begrepen op de "American way" van aanpak: ik kan rustig van iets genieten zonder waterige cola, popcorn of nachos.
Het argument dat ik dan ook het meest te horen krijg is "dat het toch een film is dat ge in de cinema moet gezien hebben op een groot scherm". Meestal gaat het dan om spektakelfilms en eerlijk gezegd zijn spektakelfilms niet echt mijn kopje thee. Niettemin heb ik me vrijdag laten meeslepen naar de voorstelling van Troy. Nuja, meeslepen is een beetje overdreven...ik had zelf ingestemd :) Maar genoeg van dat, minder over mij en meer over de film.

Troy is een Hollywoodfilm en bijgevolg kan ik het puntje over de correcte historische weergave volledig overslaan. Het filmpubliek wil nu eenmaal helden en de homerische figuren Achilles en Hector spreken natuurlijk meer tot de verbeelding dan eender welke vechtlustige Zorba de Griek. Verwacht je een filmische weergave te zien van "De Ilias" blijf dan rustig thuis want je krijgt het niet.

Hoe zit het dan met verhaal, vraag je je misschien af. Het verhaal is in mijn ogen een van de zwakkere punten maar laat ik dan toevallig ook een zeer kritisch mens te zijn. Wat me stoorde aan het verhaal was het "grootste gemene deler"-gevoel...2 liefdesverhalen en 1 oorlog zodat beide zijden van het geslachtelijk spectrum iets hebben om naar uit te kijken. Op een bepaald ogenblik in de film vreesde ik waarlijk dat de film op een romantische komedie zou afstevenen. Gelukkig keerde het tij net op tijd.

De actie dan maar...de actie was verdomd goed en verdomd slecht, ik leg het even uit. De gevechten waren over het algemeen indrukwekkend maar werden deels tenietgedaan door klassieke fouten zoals soldaten die vallen als gepensioneerden op een Jo Vally concert bij de kleinste splinter die zich in hun lijf boort terwijl de heldhaftiger soldaten zelfs als strompelende gatenkaas nog volledige legioenen afslachten. Je verliest echter alle geloofwaardigheid als je 50000 Grieken en Trojanen in het heetst van de strijd rustig en vredevol tussen elkaar laat staan enkel en alleen omdat Hector en Patrocles tegen elkaar aan het vechten zijn...nog nooit leek een vechtscene zo vredig als een Chiro-bijeenkomst.

De acteerprestaties waren over het algemeen meer dan goed hoewel Brad Pitt zijn Benicio del Toro blik (copyright Peet) wel wat minder frequent mocht voorkomen in het begin van de film. Wel wil ik er nog aan toevoegen dat Orlando Bloom een wijf en een melkmuil is...nu ik hem eindelijk aan het werk heb gezien kan ik deze stelling zonder probleem uitspreken :)

Als laatste viel het me nog op dat zelfs een monsterbudget als dat van Troy niet kan verhelpen dat er nog fouten in de film sluipen. Zo kan in de slotscene Achilles nooit vanuit die hoek in zijn achillespees geschoten worden. Akkoord, mierenneukerij maar ik moet mijn reputatie van anti-hyper wat hoog houden :)

Al deze minpunten en kritiek mogen dan niet al te zeer in het voordeel spreken van Troy, eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Troy toch een vermakelijke film is. Geen enkele keer heb ik tijdens de voorstelling de neiging gehad het uur te controleren en voor een film van zo'n tijdsduur (163 minuten) is dat op zich al een verdienste. Leg je verwachtingen niet te hoog en Troy zal meer dan genietbaar zijn.

Beluisterd:
Hoover (Hooverphonic) - A new stereophonic sound spectacular
...And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Source tags & codes
The Scabs - She's jivin'
Sham 69 - If the kids are united

Pentium 3 powah!

Jawel, retro is in en daarom zit ik voortaan weer online met mijn oude Pentium 3...of toch net niet. Ik heb gisteren namelijk meer dan 1 blauwtje opgelopen (BSOD's natuurlijk, geen amoureuze uitspattingen) en bijgevolg heb ik maar besloten mijn pc volledig te dissecteren. Ongeveer alle onderdelen zijn eruitgehaald en van de tapijten stof ontdaan. De denkpiste van de defecte voeding heeft ondertussen plaats moeten maken voor de gedachte dat er wel eens een of meerdere geheugenlatjes zouden kunnen gesneuveld zijn.

In de komende dagen moet ik het dus weer met mijn oude pc stellen die redelijk basic is: weinig geheugen, weinig schijfruimte en een minimum aan applicaties. Merk op dat ik het ook over "dagen" heb...niet dat ik er overdreven veel werkuren meen te moeten insteken maar wel dat het er zoveel andere dingen te doen zijn als het zonnetje zo goedlachs schijnt. Zo plan ik elke dag wel enige sportieve activiteit te ondernemen...tijd om het buikje nog wat te stroomlijnen vooraleer de onherroepelijke terrasjescalorieën bijvliegen.

Vermits ik het al meer dan een jaar zonder stereo-installatie moet doen en mijn harde schijf met al mijn muziek op de laatste dagen nog niet actief geweest is, is de "Beluisterd" van vandaag meer een weergave van wat ik kan aanraden dan van wat ik de voorbije dagen beluisterd heb (zijnde voornamelijk draaiende ventilatoren en piepende moederborden).

Beluisterd:
Goldfrapp - Felt mountain
T Rex - Electric warrior
My Morning Jacket - The Tennessee Fire
Laid back - Bakerman
The Kids - There will be no next time
Grandaddy - Summer here kids

History repeating...

Nogmaals een blogpost die volledig in het niets verdwijnt...

Dus nog maar eventjes meegeven dat we gisteren nog eens gaan kwissen zijn. In tegenstelling tot wat ik dacht was het algemene kwis in plaats een muziekkwis. Dankzij het feit dat we de mystery guest wisten te vinden, eindigden we op een vijfde plaats op een zuchtje van de derde plaats...en wat belangrijker is, voor de blaaskaken van Moeder Oilsjterse :) (de kwisploeg, niet de studentenclub).

Beluisterd:
Quannum - Quannum Spectrum
Eels - Damn, I wish I was your lover (origineel)

SMI Rock

Altijd leuk om een hele lange blogpost te zitten schrijven die plots in het niets verdwijnt omdat je pc het nodig vindt om te crashen.

Dus dan nog maar eens hetzelfde zeggen maar dan veel korter:
In het schooljaar 1992-1993 stelde Yves De Pauw in de leerlingenraad voor om een free podium te organiseren om zo groepjes van onze school (het Sint-Maarteninstituut, kortweg SMI of "Het Klein College" in de volksmond) de kans te geven om voor een groep mensen op te treden en zo is SMI Rock ontstaan.
Vanaf het tweede jaar werd er besloten om steeds met een headliner te werken. In het verleden hadden onder andere Mercelis, Eightball, Jane's Detd. (oud-leerling: Bram Steemans), Manic Movement (oud-leerling: Filip de Graeve) en I Against I de eer om de affiche af te sluiten. Het evenement is in de loop der jaren sterk gegroeid en verschillende keren van locatie veranderd.

De 10e verjaardag werd deze keer speciaal in het Forum gevierd. Naast de lokale groepen en de people's vote waren er deze keer ook 2 headliners voorzien. Allereerst waren er de Garcons Debilles, destijds het Aalsterse antwoord op 't Hof van Commerce, gevolgd door de ouwe rockers van Red Zebra.

SMI Rock blijft in de eerste plaats een schoolfestival en trekt dan ook voornamelijk volk van zijn eigen schoolbanken aan. Een echte rits van oud-leerlingen moet je er dus niet verwachten, laat staan dat je er een degelijk praatje mee kan voeren. Niettemin deed het toch deugd nog eens enkele oudere gezichten tegen te komen...

Oh, en Xandee eindigde 22e op het Eurosongfestival...which was nice.

Beluisterd:
Supergrass - I should coco
Army of Lovers - Obsession

Les Nuits Botanique

Voorzover het mijn mening betreft, en laten we er maar vanuit gaan dat die meestal nogal redelijk centraal staat op deze blog, ligt het muzikaal epicentrum van België in Brussel. Er mogen dan al tal van wereldsterren Vorst Nationaal gevuld hebben, niets gaat boven de gezelligheid en sfeer van de Ancienne Belgique en de Botanique. Beide zalen kennen hun muzikale hoogdagen: AB heeft zijn Domino-festival gewoontegetrouw eind maart-begin april terwijl de Botanique "Les Nuits Botanique" heeft die vanaf dit jaar naar mei zijn verschoven (vroegere edities hadden steeds plaats eind september).
Nadat ik eerder dit jaar Explosions in the Sky al gemist had op de Nachten in Antwerpen en niet aan een ticket was geraakt voor hun optreden in de Sojo nabij Leuven, kon ik hen moeilijk voor een derde keer missen. Daarom trok ik dus afgelopen vrijdag naar de Botanique tesamen met enkele andere indie hippies van het SG forum. Daar kregen we in een goedgevulde Orangerie het volgende voorgeschoteld:

Starfield Season

Limburg's finest uit het postrock-genre naar het schijnt, ze speelden al op Pukkelpop en stonden onder andere al in het voorprogramma van Tristeza, L'Altra en Do Make Say Think. Ik kende slechts 1 nummer van hen, namelijk Awakening Streets dat op hun site te downloaden is. Hun optreden viel heel goed mee. Soms vond ik wel dat hun ritmewisselingen een beetje de punch uit de muziek haalden maar niettemin is het een groep met het nodige talent en potentieel...een groep om in de gaten te houden.

Site

Timesbold

Timesbold is een van die groepen die regelmatig eens de revue passeert in Duyster maar waarvan bij mij tot nu toe nooit echt veel was blijven hangen. Timesbold brengt zachte indie pop/rock die bijwijlen aanleunt bij folk wat niet geheel verwonderlijk is als je weet dat de groep ontstaan is uit het éénmansproject van zanger Jason Merritt. Het optreden verliep vlot, de muzikanten waren zeer ontspannen en ze vonden het dan ook meer dan spijtig dat ze slechts een beperkte speelduur hadden toebedeeld gekregen. Hoewel niet alle nummers me aanspraken, was het een meer dan verdienstelijk optreden waarbij enkel en alleen al het enthousiasme waarmee ze optraden een pluim verdiende. Daar zouden sommige grotere en bekendere groepen wel wat van kunnen leren.

AMG: Timesbold
Site

Explosions in the Sky

De 4 bandleden kwamen het podium op, werkten een snelle soundcheck af en discussieerden dan eventjes wie het welkomstwoord tot het publiek zou richten...postrock-kerels zijn altijd een beetje verlegen. Munaf nam het woord en sprak ons toe met de volgende woorden:
"We've been touring for the last 4 months. Tonight's our last tonight. Tomorrow we're heading back to Texas. So tonight we're gonna give all we have."
And damn right he was...het concert werd een helse rit. Het concert van Godspeed Black Emperor in de AB in 2002 mag dan nog steeds het allerbeste optreden zijn dat ik ooit heb gezien, dit optreden kwam heel dicht in de buurt: meeslepend, hypnotiserend en vooral stevig rockend. Deze muziek is meer dan enkel een muzikale crescendo/decrescendo oefening. Elk ogenblik blijf je de climax verwachten maar die lijkt er niet komen en als die er dan toch komt, word je gewoon helemaal weggeblazen. Zalig concert en hopelijk wordt het een leuk weerzien op Dour.

AMG: Explosions in the Sky
Site

Beluisterd:
The Posies - Frosting on the beater
Cracker - Low

Fijn weertje

Bijgevolg weinig zin om te bloggen. Voor morgen staat gepland een bespreking van Les Nuits Botanique (Starfield Season, Timesbold, Explosions in the Sky) waar ik gisteren naartoe ben geweest en een verslag over het enige echte SMI Rock dat vanavond doorgaat in het Forum in Aalst. Nog een fijne avond, beste vrienden!

Beluisterd:
Manic Street Preachers - Everything must go
Jane's Detd. - Saturday

Oops!

Het was al laat op de avond toen onze held besloot zijn financiële toestand te controleren via pc-banking. Als een gevleugelde graspol surfte hij naar de site van fortisbanking.be.

"Verhip", dacht ie bij zichzelf, "wat was mijn gebruiksnummer nu weer?"
Het gebruiksnummer leek verdomd veel op het telefoonnummer van een goeie vriend was zowat het enige dat hij zich nog kon herinneren. Na wat gegraaf in bestofte hersengangen van zijn hoofd vulde hij de cijfers in.

"Ziezo, fluitje van een cent", mompelde hij terwijl hij op de "Log in"-knop klikte. Zijn euforie maakte al snel plaats voor onbegrip. "Drommels nog aan toe, mijn code is voor een derde maal foutief ingegeven. Mijn account is geblokkeerd. Hoe kan dat nou?"

Gedurende enkele minuten staarde onze held in volle verbijstering naar zijn computerscherm. De moderne technologieën van deze wereld leken zich tegen hem te keren...maar hier kon hij niet mee akkoord gaan! Hij moest iets verzinnen!

Na enige dieppeinzende ogenblikken realiseerde hij zich dat hij het nog maar eens moest proberen, wie weet had hij in al zijn genialiteit een cijfertje verkeerd ingetypt. De held keerde terug naar de startpagina en gaf voor een tweede maal zijn nummer in. En jawel hoor...onze held in kwestie mocht dan wel op de rand staan van een financiële afgrond, hij kon tenminste nog aan pc-banking doen.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Mijn excuses aan de persoon met nummer "786101". U wordt verzocht telefonisch contact op te nemen op het nummer 02/2280888. De code die je moet doorgeven, kan je via mail bij mij bekomen.

What can I say...shit happens :)

Beluisterd:
Explosions in the Sky - Those who tell the truth shall die, those who tell the truth shall live forever
Autopulver - Kissing like a mainstream

Houston, we have a blue screen! (3)

"Oh nee, niet weer!"

Niet echt nee...het onderzoek is momenteel gestaakt. Vermits de harde schijven gisteren op bepaalde ogenblikken gewoon stilvielen, wijst alles stilaan in de richting van mijn voeding. Raar genoeg heb ik de laatste 24 uur geen crashes meer gehad waardoor er niet veel te onderzoeken valt. In de tussentijd heb ik wel nog een andere voeding weten te bemachtigen waarmee ik bij herhaling van het fenomeen wat uitgebreider de mogelijke oorzaken kan testen.

Houston, we have a blue screen! (2)

System check: hard drives
Schijf 1: 80GB Seagate Barracuda IV
Partities: (C:), (E:), (F:)
Schijf 2: 80GB Seagate Barracuda IV
Partities: (D:), (G:)
Schijf 3: 160GB Seagate
Partities: (K:), (L:), (M:)

1. Easy Recovery Pro 6:
Drive Test // Quick diagnostic test
Schijf 1: OK
Schijf 2: OK
Schijf 3: OK

Partition test
(C:): Failed
(D:): Failed
(E:): Failed
(F:): Failed
(G:): Failed
(K:): OK
(L:): Failed
(M:): Failed

Drive Test // Full diagnostic test
Schijf 1: OK
Schijf 2: OK
Schijf 3: OK

2. CHKDSK /F

3. Easy Recovery Pro 6:
Drive Test // Quick diagnostic test
Schijf 1: OK
Schijf 2: OK
Schijf 3: OK

Partition test
(C:): Failed
(D:): Failed
(E:): Failed
(F:): Failed
(G:): Failed
(K:): OK
(L:): Failed
(M:): Failed

Drive Test // Full diagnostic test
Schijf 1: OK
Schijf 2: OK
Schijf 3: OK

4. SeaTools Diagnostics 2.0:
Full Diagnostic Test (ongeveer 6 uur per schijf)
Schijf 1: OK
Schijf 2: OK

Conclusie: gelukkig geen defecte harde schijf
Huidige status: "NTLDR missing" op schijf 1 maar via dualboot op schijf 2 wel gewoon te gebruiken. Momenteel al meer dan een uur zonder crash.
Volgende stap: ontstoffen case en memtest

Beluisterd:
My Bloody Valentine - Loveless
Billy Bragg - A new England

Houston, we have a blue screen!

[geek talk]
Sinds het bijsteken van mijn laatste harde schijf leek het dat mijn voeding problemen had om genoeg spanning te leveren. De 12 Volt-lijn die zoals de naam al laat vermoeden normaal op 12 Volt draait, leverde plots slechts 11.8 Volt in volledige idle toestand. Vermits ik daarvoor eigenlijk nooit echt mijn voltlijnen had gemonitord, wist ik niet in welke mate dat te wijten was aan die extra harde schijf. Op een paar random crashes na bij langdurige zware belasting van mijn pc was het nog goed werkbaar en volgens sommigen kon het verwijderen van stof uit de voeding al veel beterschap brengen.

Sinds begin deze week kreeg ik ook enkele foutmeldingen van Windows. Een of ander bestand was corrupt gegaan en er werd een CHKDSK aangeraden. Bij het booten werd er gecontroleerd op schijfinconsistentie maar er bleek niets aan de hand te zijn.

Deze nacht liep het dan volledig verkeerd. Mijn anders stille harde schijf maakte een geluid dat deed vermoeden dat de schijf plots stopte met draaien. Nog geen 3 seconden later volgde Ome Bill's blauwe messenger of doom

KERNEL_DATA_INPAGE_ERROR

Deze middag ging ik, tussen de crashes door, op zoek naar een mogelijke uitleg op het internet. Resultaten wijzen in de richting van een kapotte harde schijf, kapot geheugen en nog een paar andere elementaire pc-onderdelen die kapot kunnen gaan. Het ziet er alleszins niet goed uit :/

Wordt vervolgd...
[/geek talk]

A small look ahead...

Wie een nieuwe site verwachtte na mijn 2 weken afwezigheid, zal wel enigszins teleurgesteld zijn maar vreest niet...Boer Herman zal zijn koeien nog niet van zijn Werchterse wei gehaald hebben wanneer mijn nieuwe project al danig op de internetsporen zal gekatapulteerd zijn.

In de tussentijd wil ik nog even reageren op enkele van de voorstellen die gelanceerd zijn:

• Babe-o-rama: ik ben er nooit actief op naar zoek geweest en ik zal het ook nooit zijn. Ik kan meer genieten van 1 meisje dat passeert terwijl ik een terrasje doe dan dat ik me door 10000 foto's van badpakkenspecials heenklik. Het internet puilt sowieso al uit van die sites dus ik voel me niet geroepen de zoveelste te zijn die enkele foto's van een site plukt om ze nadien op zijn eigen webstek te zetten.


• Forum: een inactief forum is een dood forum en dode fora zijn overbodig. Het systeem van comments zou moeten volstaan om de nodige interactie en levendigheid van de sitete waarborgen.

Een laatste puntje waar niet noodzakelijk iedereen veel om geeft..."trop is teveel" en daarom heb ik besloten om mijn muzikale veelvraterij een beetje in te perken. Voortaan zal de "Beluisterd" rubriek bevolkt worden door slechts 1 album en 1 song (al dan niet classic).

Beluisterd:
The Strokes - Room on fire
Gang of Four - I found that essence rare

Ai tequila!

De voorbije 2 weken waren niet enkel kommer en kwel, er was ook tijd om leuke dingen te doen. Afgelopen donderdag kon ik voor de allereerste keer aanwezig zijn op het verjaardagsfeestje van Wout en Veerle, dat naar jaarlijkse gewoonte doorgaat op de Gentse Graslei. Over de jaren heen heeft het feestje een stevige reputatie opgebouwd op alcoholisch gebied en ook dit jaar leek er weinig aan het concept te zijn veranderd.

Mijn avond begon echter rustig vermits ik eerst nog eens van mijn aanwezigheid in Gent gebruik maakte om naar een comedy night te gaan. De comedy night was georganiseerd door de Alumni Ingenieurs Gent waardoor mij zelfs de eer te beurt viel om van het discours van de alomgevreesde prof. De Baets te mogen meegenieten. Maar daarvoor was ik niet gekomen, wel voor Lieven Scheire en de Neveneffecten.

Het eerste deel van de avond zagen we Lieven Scheire solo aan het werk. Vermits ik hem al eens eerder aan het werk had gezien, kende ik wel al een deel van zijn grappen (de camino gangs, met de fiets door Gent,...). Niettemin bleef het grappig aangezien hij regelmatig een stukje pure improvisatie ertussen gooide waarbij hij de draak stak met het cliché van de ingenieursstudenten.

Na de pauze was het de beurt aan de Neveneffecten, een collectief waarin ook Lieven Scheire zit. Ter opwarming kregen we een filmpje met daarin allerlei bizarre beelden met hier en daar een stevige Monty Python-invloed. Hoogtepunt van het filmpje was hun optreden destijds in "Zonder handen", het 1-minuutspektakel op het einde van een doordeweekse "Man bijt hond"-aflevering. Met enige trots hadden ze al meegedeeld dat ze het zwaarst waren weggestemd. Hun act bestond erin dat 2 van hen die verkleed als paashaas op de tonen van "Bombtrack" (van Rage Against the Machine uiteraard) een levensgrote knuffelbeer in elkaar sloegen en de kamer rondmepte/schopten. De eerste die me het filmpje kan bezorgen betaal ik een bak bier want het filmpje was wel een meer dan vette ROFL waard.

Het filmpje was echter ter opwarming en toen ze eenmaal aan de sketches begonnen, kreeg ik een vaag deja-vu. Het bleek dat ik een van hun sketches een tijdje geleden al had gezien op een avond op Nederland 3. De sketch was onderdeel van hun show waarmee ze een comedy-wedstrijd gewonnen hadden in Groningen. Maar wederom wijk ik af...
De hoofdbrok van hun show draaide rond verschillende rare wereldkampioenschappen zoals het wereldkampioenschap doen alsof er niet gebeurt, het wereldkampioenschap niet-deelnemen aan wereldkampioenschappen, het wereldkampioenschap verloren lopen en nog meer van dat lolligs. Moest je je ooit in hun buurt bevinden of zij in de jouwe, neem dan zeker eens de gelegenheid ze te gaan bekijken. Het is meer dan de moeite waard.

Na de portie humoristisch vertier was het tijd voor het alcoholisch vertier. Oorspronkelijk ging ik met iemand terug naar huis rijden, vervolgens besloot ik ergens te blijven slapen, nadien wist ik zelfs niet meer wat ik ging doen en uiteindelijk heeft de NMBS me gratis in Aalst gedropt (zij het dat ik net de conducteur in ware slow-motion stijl wist te ontvluchten).
Niettemin het geleden was van mijn 18e verjaardag ging de tequila meer dan vlot binnen, de ene beker na de andere. Zoals het meestal gaat, leek alles onder controle op dat ogenblik maar daags nadien bleek mijn geheugen nogmaals zeer fragmentarisch te zijn (parkeergarage, trap, Overpoort, pita, station Erembodegem). Mensen die me van donderdag op vrijdag zouden gezien hebben en vonden dat ik er verdacht geel uitzag, het lag aan de citroenen!

Hoe zou het nog zijn met...

Met mij bijvoorbeeld?

Laat ik maar even bij het begin beginnen. Mijn laatste post dateert inmiddels van 26 april en voor diegenen die niet op de hoogte zijn van mijn privé reilen en zeilen, 26 april was de dag dat mijn inschrijving voor mijn eindwerk binnen moest. Heb ik mijn inschrijving tijdig binnengediend? Jawel...en compleet tegen de verwachtingen in, liep het toen volledig fout.

Om een ingewikkeld verhaal net dat ietsje minder ingewikkeld te maken: 1 nonchalante fout mijnentwege in september vorig jaar + enkele administratieve fouten van schoolwege tijdens de loop van dit academiejaar = eindwerk verdedigen in september.
Daar komt nog eens bovenop dat gezien het feit dat ik problemen had met mijn projectbedrijf een verlenging van de projectovereenkomst er niet inzat en ik mij dus genoodzaakt zag een nieuw thesisvoorstel binnen te dienen. Gelukkig hebben ze redelijk wat spoed achter de goedkeuringsprocedure van mijn thesisvoorstel gezet en mag ik in september aantreden met een klassieke eindverhandeling over Open Office.

Koppel aan al deze schoolproblematiek nog eens een zekere depressiviteit die ongeveer elk jaar rond mijn verjaardag opduikt ("Twenty-two" verwoordt het gevoel redelijk goed) en je kan dan ongeveer wel verwachten dat iemand dan effe een pauze wil inlassen.

De 2 weken zonder blog hebben me meer dan deugd gedaan maar niettemin is het tijd om er terug in te vliegen. Time to get this baby flying again!