Om bij het begin te beginnen: de spreekwoordelijke Stairway to Heaven.
Twee hoog zit ik, net onder het dak. In totaal zijn er 32 treden nodig om mijn kamer te bereiken. Tijdens de beklimming kunnen de bezoekers genieten van het uitzicht op mijn broer zijn kamer. Om enigzins wat plaats te besparen, loopt de trap immers door zijn kamer.
Dat dit niet altijd even praktisch is kunnen mijn broer en zijn vriendin bevestigen. Echt veel stukken bloot vlees ben ik echter nog niet tegengekomen bij mijn vele doortochten. Ik probeer sowieso altijd weg te kijken...mijn broer zijn blote achterste heeft soms zo'n effect op de mensen.
Een eerste blik op mijn kamer en het behangpapier zal de meesten ongetwijfeld opvallen. In vroeger tijden had ik een wit klassiekachtig papier hangen maar vermits ik geen trapleuning heb, durfde dat na een tijd wel vuile plekken te vertonen op de plaatsen waar iedereen met zijn/haar hand steunde.
Halfweg mijn puberteit kwamen mijn ouders plots thuis met dit behangpapier. Ik weet niet of het de bedoeling was om mijn productiviteit in de hand te werken of iets anders maar het behangpapier bleek alleszins beter bestand tegen stevige bepotelingen.
Mensen die me willen feliciteren met mijn goeie smaak in strips moet ik teleurstellen. De poster van Methraton heb ik op een stripkwis, georganiseerd door Peet en enkele andere
Poort-sympathisanten, gewonnen en ik vond hem mooi genoeg om hem op te hangen...there's nothing more to it.
Ik ben trouwens niet zo'n postermens. In het verleden hebben enkel een Braziliaans voetbalvlagje, een mini Bonzai-poster en 2 posters van The Levellers mijn muur gesierd en dat had eigenlijk meer te maken met esthetiek dan met een zware verafgoding. Misschien dat ik later nog eens overweeg een mooie filmposter te bestellen en in te kaderen (bij voorkeur een van
Donnie Darko).
To be continued
Beluisterd:
Red Snapper -
Making bones
Lambchop - Up with people (
L)