Late Night with CR (2)

"Hallo met Danny..."

Divine intervention by Pitah!

De komst van The Arcade Fire naar Les Nuits Botanique was eindelijk bevestigd en we wouden kost wat kost een Bright Eyes-scenario vermijden (ikzelf ging toen aan de haal met het laatste online verkrijgbare ticket). De tickets zijn dan ook spreekwoordelijk in de sjakosj.

Bij mijn rentree in de infosessie zit de rest er nog even verveeld bij (I can't blame them) en ik neem rustig terug plaats. Na nog wat meer gegeeuw en gegaap - alsof je echt bezig bent met het imago van een interimkantoor als je aan werk wil geraken - is het eindelijk tijd voor het testgedeelte. In afwachting van de resultaten en het persoonlijk gesprek mogen we nog wat rondsurfen op het wijde web, op voorwaarde dat we geen spelletjes spelen of xxx-sites bezoeken...mmkay.

Na het gesprek waaruit blijkt dat ik nog maar eens moet wachten tot mijn dossier wordt doorgestuurd, verder behandeld en ik door het bedrijf gecontacteerd wordt, trek ik de Nieuwstraat in voor wat male window-shopping (lees als: alles wat niet met kleren, schoenen en parfum te maken heeft). De vernieuwde Inno blijkt voortaan een Mediamarkt-filiaal te huisvesten en ik besluit maar eens een kijkje te gaan nemen, ook al valt er van koopjes minder te genieten als je niets koopt.

Tijdens het eten van mijn tagliatelli lees ik nog wat verder in Sade, al moet ik toegeven dat de pasta vlotter naar binnen glijdt. Ik zit dan ook nog niet echt in het verhaal maar wel in de voorbesprekingen ("The 120 days of Sodom" begint pas op pagina 263) waar een hele hap filosofie bij komt kijken.

Wat doe je als je gratis naar een groep wil gaan kijken? Zorgen dat je op de guestlist van het voorprogramma terechtkomt natuurlijk. Rogue Wave was de groep die ik wou zien en John Wayne Shot Me waren de sympathieke mensen die me binnen kregen (ik wou hen uiteraard ook wel aan het werk zien). Het werd een zeer gezellig en intiem concert en ik was dan ook zeer blij dat ik erbij kon zijn (+ nog eens 2 setlists bij in mijn collectie).

Hieronder vind je de beter geslaagde foto's, er was nu eenmaal een sobere verlichting en ik wou de mood niet breken met mijn cameraflash. De filmpjes zullen ook wel duidelijk maken dat een digicam geen videocam is, maar zo heb je tenminste een kleine indruk van het gebeuren. En het verslag vind je hier natuurlijk.

John Wayne Shot Me


Rogue Wave


Kicking the heart out (9.46MB)
Sewn up (13.8MB)
Every moment (7.23MB)

Btw, tips voor het trekken van concertfoto's zijn altijd welkom. One day I hope to stop being rubbish.