Late Night with CR

Waarom voor de verandering eens geen blogpost op het einde van de dag?

De ochtendstond had langverwachte cd's in de mond. Vorige week besloot ik nog eens te corresponderen met onze Spaanse vrienden van Acuarela en uit de gebrekkige tekst kon ik opmaken dat ook zending nummer 2 al geruime tijd vertrokken was, wat ons voor de tweede keer tot de conclusie bracht dat we de muzieksmaak van de gemiddelde postbode sterk onderschat hadden. Maar goed, derde keer goede keer!

Ten voormiddagtijde begaf ik me al treinende Brusselwaarts. Aan het interimkantoor, waar ik dankzij het nodige gekuier en een bezoekje aan de nabijgelegen Waterstone's stipt op tijd arriveerde, werd ik geconfronteerd met een gesloten deur. Een afspraak maken om 13u als het kantoor pas opent om half 2...how very convenient. Ik besloot dan maar te doen wat een echte man in zo'n situatie doet: een warme chocomelk gaan drinken aan de overkant van de straat.

Twee uur op de klok en de infosessie wordt eindelijk in gang geschoten met een presentatie. Begrafenissen, examens, kwissen, bioscoopbezoekjes, you name it...mijn gsm gaat onherroepelijk uit. Maar niet nu...maar ik hoef me geen zorgen te maken want er is toch niemand die me zou kunnen bellen. Hmm, hoor ik daar mijn gsm rinkelen? Zou het? Tijd om ons "sorry, het ligt echt niet aan mij"-gezicht nog eens bovenhalen. Ik kijk snel en zie dat het een onbekend nummer is. Bekend onbekend of onbekend onbekend? Een bedrijf/interimkantoor dat ik gecontacteerd heb of niemand die ik ken? Opnemen of afleggen?

"Hallo met Danny..."

Deel 2 volgt in de middageditie

[Btom, if you're reading this and I know you do: 5 euro korting bij Waterstone's op de nieuwe Murakami (hardcover) en 3 oudere voor de prijs van 2 (paperbacks). Spijtig genoeg ben ik er wegens budget restraints, maar ook omdat de kaften zo klinisch wit/grijs waren (het zou niet mooi staan naast die mini-pockets van Norwegian Wood, met geen enkele onder de arm naar buiten gegaan]