Eels - Blinking Lights & Other Revelations

Blijvend genieten van andermans miserie
4.4/5


"Life is hard and so am I/You better give me something so I don't die". Met deze enkele woorden installeerde Eels zich 9 jaar geleden knusjes in ons hart om er nooit meer weg te gaan. Mark Everett, alias E, heeft al heel wat klappen mogen incasseren in zijn leven en - excuseer ons ons enthousiasme - maar wat zijn we daar al godverdomme blij mee geweest.

Een jeugdfoto van de moeder van E siert de albumhoes. "Blinking lights" mag dan wel gepercipieerd worden als een persoonlijke plaat, de universele thema's die aan bod komen raken elk van ons.

"Theme from Blinking Lights" is een slaapliedje dat je onmiddellijk in de juiste sfeer brengt voor de hallucinant mooie wereld waarin E ons binnenloodst. "From which I came/A magic world" werpt de eerste zonnestralen op ons gezicht. Over "Son of a bitch" zijn we iets minder positief gestemd, al ligt dat eerder aan het feit dat de eerste downer net iets te snel voor ons komt. "Blinking lights (for me)" begeleidt ons tot aan het eerste meesterwerkje op dit album. "Trouble with dreams" is vintage Eels: klokjes, maracas, orgeltjes en een lekker creepy rock-out gedeelte.

I'm so tired of living
The suicide life
That ain't no reason to live

De song klinkt bijna even opbeurend als de woorden laten vermoeden. "In the yard, behind the church" is kerkhofromantiek in een Mercury Rev-jasje en "Railroad man" legt in een goeie 4 minuten uit uit welk hout E gesneden is. "The other shoe" vervolgens klinkt als de ideale song om de coyotes op uit te laten.

Gejank klinkt ook door in "Last time we spoke", dat ongetwijfeld doet denken aan dat algehele "Electro-shock Blues"-gevoel. "Mother Mary" heeft dan weer dat donkere onderbuikgevoel dat we eerder al terugvonden op "Souljacker". En als we dan toch bezig zijn referenties naar oudere albums te leggen: "Going fetal" is "Daisies of the Galaxy" met Tom Waits in de coulissen. Vandaar af gaat het ingetogen verder tot aan "Blinking lights (for you)", tegenhanger van die andere "Blinking lights".

De tweede cd begint even rustig met "Dust of ages", alvorens het rockgehalte wat op te krikken met het ondertussen bekende "Old shit/New shit". Kort daarna volgt die andere single "Hey man (Now you're really living)" waarin E nog maar eens bewijst te weten wat er in verliefde zielen en hoofden omgaat:

Do you know what it's like to care too much
'bout someone that you're never gonna get to touch

Spijt komt altijd te laat is het thema in "I'm going to stop pretending that I didn't break your heart". Peter Buck van REM werkte ook mee aan dit album en dit laat zich vooral merken in de pop van "To lick your boots". "If you see Natalie" lijkt ons dan weer verplicht geprogrammeerd te staan op het antwoordapparaat van elke zichzelf respecterende zelfmoordpreventielijn. Dat oude brompotten ook nog geluk in de liefde kunnen vinden, moet blijken uit "Sweet lil' thing".

De volgende nummers op het album lijken wat aan spanning in te boeten door hun instrumentale en/of rustige karakter. "Losing streak" weet het album echter nog met wat frisheid te injecteren. Wie de rit helemaal tot op het eind uitzit, wordt voor zijn inzet beloond met het prachtige "Things the grandchildren should know".

"Blinking Lights & Other Revelations" is een synthese van 9 jaar Eels, de greatest hits der onuitgebrachte hits, zo u wil. Dit is een meesterwerk en veel meer hebben we daar niet over te zeggen.