Interpol - Antics

"Turn on the bright lights" was een meesterlijk debuut dat ervoor zorgde dat Interpol het tot indie-sterren schopte. De "bright lights" zijn dan ook op hen gericht nu ze hun tweede album uitbrengen.
3.7/5


Lovende kritieken en mond-aan-mond reclame maakten van hun debuut "Turn on the bright lights" een indie-bestseller. Reken daar nog eens bij dat de groep afkomstig is van New York (zie ook The Strokes), doorgaans nogal fashionable gekleed gaat en een zanger heeft die qua stem soms zeer sterk doet denken aan wijlen Ian Curtis en je hebt al snel een hype. Gelukkig zijn we daar in België minder vatbaar voor en hechten we meer belang aan de muziek dan aan dresscodes en fashion statements. En als het op dit album aankomt, mogen we zeker niet klagen.

Interpol stond voor een moeilijke tweede plaat en heeft deze hindernis redelijk succesvol genomen. Als er iets was dat ze met dit album wouden bereiken dan was het alleszins niet om "Turn on the bright lights" simpelweg over te doen. Op dit album klinken ze gevarieerder en lijken ze stilaan hun eigen sound te hebben gevonden.

Net als op hun voorganger valt er op "Antics" op tekstueel gebied soms met de beste wil van de wereld geen touw aan vast te knopen: "If time is my vessel/Then learning to love might be my way back to the sea" (uit "Public pervert"). Het is de aard van het beestje vermoeden we en voor zulke dingen halen we niet noodzakelijk de rode stylo boven.

Op muzikaal gebied klinkt het album gevarieerder, ten dele door Paul Banks die zijn stem deze keer flexibeler weet aan te wenden waardoor er allesbehalve sprake is van monotonie. Het touren voorafgaand aan dit album heeft blijkbaar ook zijn invloed gehad en dit album is meer singles-gericht ("Evil", "Narc", "Slow hands", "C'mere", "Length of love").

De zwakte van dit album ligt dan ook bij de andere nummers. Laat ons niet gezegd hebben dat het slechte nummers zijn, allesbehalve. Ze vragen enkel wat meer tijd vooraleer je ze in de armen sluit en niet iedereen zal dat er voor over hebben. Elk nummer heeft nochtans zijn charmes zoals bijvoorbeeld de tongue-in-cheek van "Not even jail" ("Give some meanings to the means/To your end").

Het nummer "Slow hands" geeft het beste weer hoe de band geëvolueerd is. De tekst grijpt terug naar "Obstacle 1" maar op muzikaal gebied vallen er weinig vergelijkingen te trekken. De evolutie voelt echter natuurlijk aan.

De grootste verdienste van "Antics" is dat het geen "Turn on the bright lights" is. Het is een fijn album dat perspectieven opent voor de toekomst van Interpol en hun plaats in de "bright lights" wat ons betreft rechtvaardigt.