Nine Inch Nails - With Teeth

Reznor gromt wat stiller, maar bijt daarom niet minder
3.8/5


Het moge een eeuwigheid zijn in de muziekwereld, maar Trent Reznor neemt nu eenmaal de tijd voor zijn albums. Net als je denkt dat je er nooit meer van gaat horen, komt ie op de proppen met nieuw werk. Zes jaar na de dubbelaar "The Fragile", die op gemengde reacties kon rekenen, krijgen we nu "With Teeth" voorgeschoteld.

"All the love in the world" slaagt erin je van bij het begin op het verkeerde been te zetten. Deze trage mantra met de kenmerkende NIN-noise en drums, ontpopt zich halfweg tot een gezellige rockdiscostamper. Dave Grohl mag daarna echter onmiddellijk een potje drums opentrekken in de brok zelfhaat en agressie die "You know what you are" is. Eens een Trent, altijd een Trent.

"The Collector" is noch goed, noch slecht, en bijgevolg nauwelijks het vermelden waard. Nee, dan zetten we liever een boompje op over "The hand that feeds", de meest radiovriendelijke Reznor sinds ooit. We horen die hards morren en geen enkele discussie hieromtrent wordt dezer dagen nog aangesneden zonder de term "trop commercial" in de mond te nemen, maar de song is catchy en toch 100% Nine Inch Nails.

Voorganger "The Fragile" lijkt wel zeer nabij op "Love is not enough" en "Every day is exactly the same". Betreden paden bieden nu eenmaal minder garantie op spanning en avontuur. Gelukkig is er "With teeth", titeltrack en tegelijkertijd articulatie-oefening, dat je langzaam besluipt vooraleer een hap uit je keel te nemen.

"Only" klinkt zo eighties dat het bijna fout is, maar toch half fantastisch. "Getting smaller" dan is dé Foo-factor van de plaat, rock met ballen in overdrive, terwijl "Sunspots" ons sterk aan Millionaire doet denken. Met wat goeie wil herkennen we zelfs een vlaag Joy Division in "The line begins to blur".

De metronoom in "Beside you in time" lijkt de zelfbeheersing voor te stellen die Reznor zichzelf oplegt terwijl hij in alle stilte verder schreeuwt. En zelfs al zou dat niet kloppen, dan nog lijkt het ons een mooi beeld.

Van mooi, mooier naar mooist. Zo komen we bij "Right where it belongs" terecht, dat unieke moment op de plaat waar het niet de cd-speler is die even hapert, maar wel ons hart dat een slag overslaat en onze adem die in onze keel stokt.

What if everything around you,
Isn't quite as it seems?
What if all the world you think you know,
Is an elaborate dream?

De woorden lijken op papier misschien weinig kracht uit te stralen, maar wacht maar tot je ze in je hoofd hoort weerklinken. Met "Home" als bonustrack zit het album erop.

"With Teeth" borduurt verder op de weg die met "The Fragile" werd ingeslaan. Hoewel dit album toegankelijker klinkt, en voor sommigen te weinig avontuurlijk, slaagt Reznor er toch in om in je hoofd te geraken. Waarschijnlijk merk je het niet na de eerste beluistering, de tweede of de vijfde, maar na een tijd zetten deze songs zich met hun geniepige weerhaken vast in je hoofd. Wie meerdere draaibeurten aan "The Fragile" gespendeerd heeft, weet vast wel wat we bedoelen. Wie niet overtuigd is, kan al langzaamaan beginnen aftellen tot het volgende album, we schatten zo rond 2010.