Waldorf - Waldorf

Na de salade nu ook het debuutalbum.
3.6/5


Laten we om te beginnen er eerst een chronologisch overzichtje tegenaan gooien:
2001 - Wolfgang Vanwymeersch schuimt de Gentse scene af op zoek naar gelijkgestemde zielen
2002 - Waldorf brengt een eerste EP uit
2005 - Waldorf brengt hun debuut uit

Wiskundig geschoolden zullen ongetwijfeld het gat van 3 jaar in dit kort overzicht opmerken. Zijn we een stuk van hun perstekst vergeten overpennen of hebben ze bij Waldorf gewoon op hun lui gat gezeten? Geen van beide is waar. De groep tourde uitgebreid doorheen Europa in die periode en mocht onder andere fans van Suede en Enon opwarmen.

Toegegeven, hun debuut heeft wat op zich laten wachten maar laten we niet vergeten dat een eerste indruk altijd belangrijk is. En die eerste indruk mag redelijk succesvol genoemd worden. Op goedgeluimder dagen zouden we zelfs het woord "sterk" in de mond nemen.

"Waldorf" bevat 13 voornamelijk rockende songs. De heren laten met veel plezier hun gitaren rollen zonder daarbij de rest van de song in de verdrukking te duwen. Nu eens doen ze ons denken aan Queens of the Stone Age, een andere keer lijken ze weer de reïncarnatie van het ter zielen gegane (en Belgische) The Romans.

Bij de eerste beluisteringen werd onze aandacht vooral getrokken door songs als "Mama said", "Catch 24" en het poppy "I didn't know what I was searching for". De andere songs daarentegen vroegen wat meer tijd om zich onder onze behaarde schedel te nestelen maar eens ze er zaten, was het merendeel er moeilijker buiten te jagen dan tooghangers in hun stamcafé.

Niet alle songs zijn even catchy en/of origineel dus kom ons niet met de vinger wijzen indien achteraf blijkt dat u uw geld liever aan een DVD van Geert Hoste had besteed. Zelf kunnen we echter met de hand op het hart zweren dat onze crap meter geen enkele keer in de gevarenzone terechtkwam. Volgens ons hoort u nog wel van hen.