zaterdag, april 01, 2006

Zaccharia - Divorce

Et maintenant, emo
3.1/5



Het is niet dat we onze postbode iets kunnen verwijten, maar op sommige ochtenden durft er wel al eens iets onverwachts in de bus vallen: parkeerboetes, lingeriecatalogi en kerstkaartjes uit Oeganda. En zo heel soms zit er ook een cd'tje tussen, zoals die van Zaccharia.

Met "Chrysalis" weten we onmiddellijk wat voor vlees we in de kuip hebben. Op hun eerste nummer graaien de heren van Zaccharia gretig in de trukendoos van beproefde emo- en punktechnieken: de afwisseling tussen forse en ingehouden bespeelde gitaarpartijen, een catchy hook die het refrein aankondigt, zachte backing vocals die de zinnen afmaken, en uiteraard ook de nodige tempowissels. Strijdvaardig klinkend maar tegelijk ook gevoelig. Zo zijn wij mannen nu eenmaal.

Wat het nummer zelf betreft, mogen we onze Belgische bescheidenheid wel eventjes overboord gooien. Bands zoals Jimmy Eat World of A.F.I. zouden er zeker het mooie weer mee kunnen maken in de States.

Dat gekende formules niet altijd een even sterk resultaat opleveren, wordt ons bewezen in "The untitled". Als u begint te zeuren, dan wij ook. Ook "For what it's worth" is niet de meest creatieve song qua thematiek en aanpak (die verplichte powerpunkballad, u kent dat wel) maar over de afwerking valt daarentegen weinig slechts te zeggen. Dat laatste geldt trouwens ook voor "Story of the year".

"Liquor" hangt zo halfweg Foo Fighters en de doorsnee Amerikaanse stoerejongensrock en verwordt alzo tot het muzikale equivalent van in een hondendrol trappen. Je merkt het snel genoeg wanneer de boel begint te stinken. Dan zit "Carla" toch wel een pak beter in elkaar. Het nummer bezit zelfs de kwaliteiten van wat men een grensoverschrijdend poprocknummer in ons Belgische radiolandschap pleegt te noemen.

In tegenstelling tot de rest van het album klinkt slotnummer "Divorce" misschien net iets te lang, maar veel keuze heb je niet als je er nog een pianopartij, een woedeuitbarsting en een climax wil insteken.

Op "Divorce" worden de accenten in elke song anders gelegd. Enerzijds resulteert dit in een gevarieerde plaat die best aangenaam klinkt, anderzijds durft dit de algehele kwaliteit wel eens uit balans brengen. Er blijft dus nog ruimte voor verbetering. Dat neemt niet weg dat er al ergere dingen in onze brievenbus terecht zijn gekomen. Hondendrollen bijvoorbeeld.

Labels: ,