A sense of enormous well being

vlnronb:
Blur - Parklife * Oasis - Live forever
Dodgy - Good enough * Supergrass - Alright
Ocean Colour Scene - The day we caught the train * Suede - Animal nitrate
Elastica - Waking up * Pulp - Common people
Manic Street Preachers - Australia * Baddiel, Skinner & The Lightning Seeds - Three lions

Funny shit

Pipi en kaka, humor die universeel gesmaakt kan worden?


Crazy Japanese Port-O-Potty Prank - video powered by Metacafe

Zelf zou ik er niet aan mogen denken dat dit me zou overkomen. Pivacy in het kleine kamertje is me daarvoor te heilig en het laatste waar mijn achterste op zit te hopen, is een verschijning on national television en een volle broek. Voorzichtigheid lijkt me dan ook meer dan geboden wanneer ik in de toekomst naar het land van de rijzende toiletten zou afzakken (no pun intended). Daarbij aansluitend, komende maandag wordt hoogstwaarschijnlijk de discussie gestart om de "zou" in de vorige zin om te buigen tot een "zal" en "in de toekomst" tot "eind oktober". To be continued!

Save as draft

Ben ik de enige die zich meer en meer stoort aan het amateurisme bij de publicaties van De Standaard Online? Een recent voorbeeld:

Op de dool na ruzie met vriendinnetje
Link

De verdwijning van Een meisje van elf uit Haaltert was gisteren de hele dag vermist. De ouders van het meisje sloegen kort na de middag alarm en gaven haar verdwijning aan bij de politie. van Haaltert. Onmiddellijk werden alle middelen ingezet om het kind terug te vinden. Het ging om een onrustwekkende verdwijning.
De tiener was 's ochtends met de fiets vertrokken naar haar school De Luchtballon in Erembodegem, maar kwam daar nooit aan. Na de middag werd a een contact tussen de ouders en tussen de schooldirectie en haar ouders gistermiddag bleek dat ze spoorloos verdwenen was. Onmiddellijk werd een ,,Met twintig agenten van de lokale politie, steun van de federale politie en de cel Verdwijningen kwam een grootscheepse zoekactie in gang gezet. Omdat ze rond vijf uur nog in Aalst gesignaleerd was, vermoedde het parket dat ze weggelopen was, veeleer dan ontvoerd te zijn. Daarom werd Een opsporingsbericht werd verspreid via de televisie en dat leidde al snel naar een tip. Het traject van huis naar school werd volledig uitgekamd en de federale politie zette een helikopter in met een infra-rood- en warmtecamera'', zegt commissaris Johan De Coninck van de politiezone Haaltert.

Tot gisteravond halfacht werd koortsachtig naar de tiener gezocht, ondermeer in de buurt van de kerk van Haaltert en het gemeentehuis. Maar die zoekactie leverde geen resultaat op.

,,Het meisje is omstreeks vijf uur 's avonds vermoedelijk nog gezien in Aalst. We denken dus niet dat ze van straat is geplukt of ontvoerd, maar eerder is weggelopen. Toch kunnen we geen enkel risico nemen en er is een opsporingsbericht verspreid'', zei gisteravond nog woordvoerster Anelore Bruneel van het parket van Dendermonde.

En dat opsporingsbericht leidde kort na het verschijnen op televisie al meteen tot een gelukkige ontknoping. Een verpleegster van het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis van Aalst zag het kind had de nieuwsuitzending van de verdwijning gezien op de commerciële zender VTM. Toen de vrouw na haar dienst naar huis ging, zag ze het kind verdwaasd en moe ronddolen op de parking. van het ziekenhuis. De tiener werd binnengenomen en Ze bleek ongedeerd. Haar ouders konden haar terug in de armen sluiten.Blijkbaar wou ze het meisje niet naar school omat ze ruzie had met haar beste vriendinnetje. Ze had de hele middag in Aalst rondgedwaald. Een ruzie met haar beste schoolvriendinnetje woensdag bleek de oorzaak. Het kind wou daarom gisteren niet naar school en spijbelde. De hele middag doolde de tiener in Aalst verward rond.

Daarnaast zijn er ook nog de vele dubbele artikels,



de soms ongelooflijk tenenkrullende vertalingen

(...) Functionarissen van de NASA en andere bemanningsleden van de shuttle vingen haar op en legden haar op de grond. Ze stond weer recht en zei ''jongen, als dit niet een beetje ambetant is''.

en een duidelijke vernieuwsbladisering.

De Standaard.
Niet langer de standaard?

The Bartest button to button

Catchy as hell, al blijf ik erbij dat het slim gepikt is van "Psycho killer".

De lift

Anderhalve maand geleden:
Buurman beukt op een gewone weekdag om middernacht zijn voordeur in.
Het dient gezegd, ze knelde wel een beetje.

Donderdag:
Ik kom thuis om half acht, ga het gebouw binnen en wacht geduldig tot de lift zich tot op het gelijkvloers laat zakken. Voor mij stopt de bezette lift, maar niemand maakt aanstalten om uit te stappen. Die zal wel naar de kelder gaan, denk ik zo bij mezelve... maar niets van dat. Na seconden die zoals zich meestal voordoet veel langer lijken te duren, stapt een eerste persoon uit terwijl een tweede nog even verderleest aan het papier dat aan de spiegel in de lift is bevestigd. Alleen in de lift voel ik me geneigd een zelfde aandacht aan het papier te schenken.

Grote geblokletterde woorden op een kladje manen iedere bewoner aan voortaan een zekere Pedro niet langer toegang te verlenen tot het gebouw. De man wordt omschreven als een vetzak met een hond, waardoor ik bijgevolg al minstens driekwart van mijn medebewoners zonder bezwaar kan binnenlaten. De reden van dit alles laat zich niet raden, maar is blijkbaar terug te vinden in een paginagroot krantenartikel net naast het kladje. Enkele kernzinnen zijn aangestipt met fluostift; woorden als moord, explosieven, granaten en wapenvoorraad trekken de aandacht. De tekst is evenwel veel te lang om te kunnen verteren in 1 enkele rit naar het zevende en te vermoeid als ik ben om alle informatie op een heldere manier uit de tekst te puren, besluit ik de rest de volgende morgen verder te lezen "op weg naar het werk".

Vrijdagmorgen:
Ik stap in de lift en een papier maakt me er attent op dat het waterverbruik volgende week wordt opgemeten.

Wie hing het papier omhoog?
Wie haalde het naar beneden?
Wie is Pedro?
Hoe heet buurman met de hond?
En waarom lijkt alles plots zo Agatha Christie?

[En waarom wil Blogger niet publishen op een uur dat ik toch wel graag in mijn bed zou kruipen. Misschien moet ik er nog een conspiracy theory bovenop gooien?]

Algemene boodschap van nut

In de categorie "Pimping the same site over and over again": de Luisterpaal
Vernieuwder, uitgebreider en nog altijd even gratis en gebruiksvriendelijk

Met momenteel onder andere:
* Cassius - 15 Again
* The Mars Volta - Amputechture
* Nina Nastasia - On leaving
* Charlotte Gainsbourg - 5:55
* Micah P. Hinson - Micah P. Hinson and the Opera Circuit
* Bonnie Prince Billy - The letting go
* Stijn - The world is happy now
* Grizzly Bear - Yellow house
* The Rapture - Pieces of the people we love
* Air - Late night tales
* DJ Shadow - The outsider

Het was weer 80 en 90

Als er iets is wat mijn medekwissers en mezelve over het algemeen beperkt in onze overwinningskansen op een kwis, dan is het wel onze leeftijd. Jong in de nineties, klein in de eighties en net aanwezig in de seventies... verschillende generaties kwissers gaan ons voor en het is een achterstand die we de eerstkomende jaren niet zullen kunnen bijbenen.

Op muziekkwissen is het echter minder erg gesteld met die generatiekloof. Daar waar twentysomethings nog geen 5 nieuwsfeiten van de seventies kunnen opsommen, zullen ze wel in staat zijn een veelvoud aan songs uit de sixties op te noemen. De kaarten liggen dus net iets beter in dat geval, maar dat is buiten de professionele ploegen gerekend. Vermits het aanbod van muziekkwissen minder uitgebreid is, loop je nogal snel tegen dezelfde ploegen aan. Als je één (en mogelijk meerdere) van de volgende namen tegenkomt bij de aawezige ploegen, verwacht je dan maar aan taaie concurrentie: Sympathie vur den Duvel, Kas & Co/Kas & the Sultans, Fab 4, Jan, Piet, Joris en Sam Gooris, Metal Mickeys, Testedoene, Een polkaheer, een kiekenfretter en een kaaskop, Steve McQueen, The Afghan Pigs, Rock Monsieur, Koerier, Alegro en De Rechte Bananen om er maar enkele te noemen.

Ook op bekend terrein zijn het merendeel van deze ouwe rotten moeilijk te verslaan. Zo bleek ook weer afgelopen weekend op de 90's muziekkwis in Dendermonde, waar we een eervolle 12 plaats in de wacht wisten te slepen. Zelfs binnen - of misschien vooral door - het kwisconcept blijft zoiets een avondje genieten waarbij aan hoog tempo de lang vergeten one hit wonders en talloze jeugdherinneringen aan de hand van enkele luttele seconden geluid opgediept worden.

's Anderendaags echter nam het kwissen een masochistischer karakter aan toen we werden blootgesteld aan de dark ages van de eighties: massa's obscure new wave bandjes, sloten funky pop die onbegrijpelijkerwijs ooit de FM-band vervuild hadden en allerlei new beat hits die niet door The Confetti's werden uitgebracht... nog nooit ben ik zo blij geweest zo weinig over muziek te weten. The eighties, let's not go there, 'tis a silly place!


(Met dank aan YouTube om saaiere posts wat op te fleuren)

Het leven zoals het is: Verdraagzaamheid

U allen ondertussen vast welbekend:



En een soortgelijk initiatief is er ook op

De Bende van Kaplan

En dan meerbepaald Ira Kaplan. Al 20 jaar lang weten ze bij Yo La Tengo het beste van noise met het beste van dream pop te combineren en het ziet er niet naar uit dat ze daar een eind aan gaan maken, want volgende week komt hun nieuwe album uit: "I am not afraid of you and I will beat your ass".
[Ongetwijfeld meer info op de site van Matador maar deze lijkt tijdelijk niet bereikbaar te zijn.]

Bij de AB vonden ze het dan ook het ideale ogenblik de Hobokenaren nog eens langs te vragen en onmiddellijk bovenaan de bill te zetten van hun PSYCHEDELICA_NOW themadag op 18 november aanstaande. Andere namen die reeds werden vrijgegeven voor dit evenement zijn Midlake en Espers.

Yo La Tengo - live:
Little eyes
Stockholm syndrome

Midlake:
Roscoe
Young bride

Hg

If you haven't heard this band yet, then you should really know that the rock needs to be tilted slightly upward in order to allow light in. Simply the most hyped Brit band to emerge in ages, behind the fastest-selling UK debut record ever, MySpace, NME cumshot, etc. etc. The fact that it's nothing more or less than a raw, enjoyable indie-rock record made by some lads who'd need a parent to buy them drinks in the states seems to have eluded the majority of critics and listeners. They're either the greatest or worst thing ever to those who feel the need to trumpet their opinions like they were Miles Davis with a fucking blog.

Niets zo leuk aan de Mercury Prize als de jaarlijkse Stylus-pronostiek.
En wie maakt het wat uit dat ze ernaast zaten?