The end is near

Best of 2006 - Concerts

Wekenlang heb ik me het hoofd zitten breken over de topsingles van 2006 en een half uur na publicatie moet ik vaststellen dat ik "Wolf like me" volledig over het hoofd heb gekeken. Gelukkig valt mijn aanwezigheid op concerten en festivals net iets gemakkelijker te registreren. Bijgevolg is dit de enige en finale lijst der concerten:

1. Yo La Tengo - 18/11 - AB
Ze zijn niet de bekendste band, niet de grootste, niet de beste, niet de hipste en ongetwijfeld niet de knapste. Wat ze wel zijn, is een groep van 3 mensen die al jarenlang tesamen muziek maken en er nog elke dag plezier aan beleven. Ze kennen hun beperkingen en halen daar het maximum uit. Ze spelen even graag songs als dat ze genres spelen: rock, pop, disco, funk, kinderrijmpjes, zelfs psychedelica als het moet... ze spelen het met ogenschijnlijk gemak. Op plaat, op het podium en eender waar ze instrumenten in hun handen krijgen. Hopelijk mogen we ze nog vele malen begroeten op Belgische bodem, al was het op een thema-avond rond polka of tango. I know they'd pull it off.
Clip: Little eyes

2. Cat Power - 4/11 - AB
Het mag dan niet al te best gesteld zijn met de wereld, met Cat Power gaat tot onze opluchting alles goed. Gezien de zelfzekerheid waarmee ze dezer dagen op het podium staat en het volk toespreekt, kunnen we niet anders dan van een ware metamorfose spreken. The greatest? Ze is alleszins goed op weg.
Clip: Cross-bones style/Nude as the news

3. Pearl Jam - 30/8 - Sportpaleis
Concert van het jaar, ware het niet dat ik me niet zo thuis voel in zalen van het kaliber Sportpaleis. Afgezien daarvan bevatte het concert alles om het legendarisch te maken. Al komen ze voortaan elk jaar op Herman Schuermans zijne schoot kamperen, dit wordt nooit meer overtroffen.
Clip: Alive

4. Mogwai - 16/4 - AB
Van alle onverstandige dingen die ik het voorbije jaar gedaan heb, is geen oordopjes dragen wel een van de meest frequent weerkerende geweest. Mogwai was een van de bands waarvoor ik het - stoer genoeg - wel over had een dagje met piepende oren rond te lopen. Wie de belevenis op minischaal wil ervaren, moet in bijgevoegd clipje maar eens kijken wat er zoal gebeurt rond 6'30".
Clip: Mogwai fear Satan

5. Dresden Dolls - 13/5 - AB/Pukkelpop
http://www.youtube.com/watch?v=8xQ4Wcsa7ZY
Een zwak voor theater en een passie voor muziek, die twee van Dresden Dolls aan het werk zien is niets minder dan magie. Hoe beiden elkaar perfect aanvoelen en op mekaar kunnen inspelen. Hun truukje op "Coin operated boy" is daar een mooi voorbeeld van. Het is altijd een plezier om deze groep aan het werk te zien.
Clip: Sex changes
[Hun keuze voor voorprogramma's verdient ook een pluim. Ik heb met volle teugen genoten van Devotchka.]

6. Gogol Bordello - Pukkelpop
Borat in het circus, komt dat zien, komt dat zien! Gogol Bordello is ongeveer het gekste wat het voorbije jaar een podium beklommen heeft. Ze noemen zichzelf gypsy punk en daar is geen woord van gelogen. Hun liveshows lopen over van de energie en ze rusten niet vooraleer uzelf naar adem staat te happen. U weze dus gewaarschuwd.
Clip: 60 Revolutions

7. Zita Swoon - Pukkelpop
Met respect voor beide artiesten maar mogen we alle pers ten lande even aansporen Stef Kamil eindelijk uit de schaduw van Tommy te halen. Hij heeft al meermaals bewezen een groot hart te hebben, is een uitstekend performer en heeft een geweldig gevoel voor het schrijven van sonische parels. Daarnaast bewijzen zijn oudste songs zich al meer dan 10 jaar en nog straffer, kunnen ze in eender welk arrangement gebracht worden zonder ook maar iets aan kracht in te boeten. Stef Kamil is een grote meneer en de enige Belg die me zonder bonkende beats spontaan tot dansen weet aan te zetten. Peace and love, sisters!
Clip: Jintro & the great luna

8. My Morning Jacket - Pukkelpop
Jim James had nog wat strafpunten staan wegens afgelaste en niet-afgelaste concerten in België, maar maakte alles goed op Pukkelpop en mag weer een bank dichter bij het bord gaan zitten. Zo'n lap is er niet meer op gegeven sinds die keer dat Tina tegen Ike zei dat ie wel zou staan in een roze string.
Clip: Golden

9. Adam Green - 11/4 - AB Box
Hij is gek, grappig en waarschijnlijk hoogstirritant voor iedereen die er een volledige tour mee moet uitzitten, maar zingen, croonen en performen kan ie als de beste. Verdient enkel en alleen al een prijs voor zijn cover van "Kokomo".
Clip: Jessica

10. Madness - Lokerse Feesten
Zelfs al zou de huidige festivalreeks van Madness een zuivere vorm van cashing in zijn, dan nog had ik daar afgelopen zomer allerminst een probleem mee gehad. De sfeer die heerste was ongelooflijk, de hits klonken nog steeds even vers en de covers die ze brachten waren ook om van te smullen. Wat geeft het dan dat de huidige "One step beyond" net iets trager is dan de oude? Zolang we die voeten maar van de grond krijgen. Skank it!
Clip: I chase the devil (Ironshirt)
[Origineel van Max Romeo, handig gepikt door The Prodigy in "Out of space"]

Best of 2006 - Singles

1. Peter, Bjorn & John - Young folks (clip)
Simpel, catchy, vlot meezingbaar en zomers... het zijn maar enkele criteria waar "Young folks" vlotjes 10 op 10 behaalt.

2. Yo La Tengo - Black flowers (song)
"Black flowers" is niet het meest voor de hand liggend singlemateriaal, maar sommige verborgen parels mogen nu eenmaal in het voetlicht geplaatst worden. Majestueus maar tegelijk broos en intiem, probeert James McNew de zorgen van tafel te vegen met troostende woorden en een onbezorgd la-la-la-la.

3. Mogwai - Travel is dangerous (clip)
Mogwai hoeft niet altijd schroeiend hard uit te pakken om meesterlijke nummers op de wereld te zetten. Ziehier het bewijs!

4. Midlake - Roscoe (clip)
Lang geleden dat we nog Texanen zijn tegengekomen die zoveel finesse en tact aan de hand wisten te leggen. Pop zoals we ze veel te weinig op de radio horen

5. Tool - Vicarious (user video)
Er zijn talloze fanvideo's te vinden van deze song op Youtube, maar deze groep heeft dan ook heel wat fans uiteraard. Niet onterecht want Keenan en de zijnen brachten weer een fijn plaatje uit dit jaar en "Vicarious" was de song die het vlotst in het oor lag. Geniet van de Twin Peaks versie!

6. Charlotte Gainsbourg - The song that we sing (clip)
Het leek wel alsof Air een nieuw album uit had gebracht dit jaar, maar bij nader inzien bleken het de knapste genen van Serge Gainsbourg te zijn die verantwoordelijk waren voor het relaxe "5:55". Het afgelopen jaar liepen we niet onterecht gek en dartel van de prachtige klokjes in dit nummer. Dat het maar gauw weer lente wordt!

7. Basshunter - Boten Anna (clip)
Zonder IRC was ik in '97 nooit verslingerd geraakt aan het internet, Zweeds is cool en het ene foute nummer klinkt een pak beter dan het andere. Of had u hier soms meer rationaliteit verwacht?

8. Blood Brothers - Laser life (clip)
The Blood Brothers slagen er quasi jaarlijks in als niet-mainstream band een bijna zo goed als radio/hitgevoelig nummer in elkaar te boksen. Zoals u wel kan raden, was dit hun nummer voor 2006.

9. The Pipettes - Pull shapes (clip)
Mogen we dit de "Buddy Holly" van de noughties noemen? De bedoelingen waren minstens even goed, de looks waren op z'n zachtst gezegd beter en qua aanstekelijkheid zat het ook wel goed. Spijtig genoeg zullen deze dames geen "Pinkerton" uit de bolletjesrok schudden, daarvoor zijn ze net iets te one trick pony.

10. Gnarls Barkley - Crazy (clip)
Twee jaar na "The Grey Album" ging George Martin aan het remixen met songs van The Beatles. Coincidence, I think not. Om maar te zeggen dat Danger Mouse best wel snel in de smiezen heeft wat werkt en wat niet. Samen met Cee-Lo slaagde hij er dit jaar dan ook in vanuit het niets de hitparades te bestormen met "Crazy" en het daarbijhorende album. Werd dit nummer kapotgespeeld? Hoogstwaarschijnlijk, maar ik had er geen last van zo zonder radio en televisie. Wanneer hetzelfde jaar nog allerlei artiesten je nummer gaan coveren, weet je dat je een popklassieker in handen hebt. "Crazy" is er zo eentje.

Morgen: de concerten van 2006

Kwaliteitstelevisie

Sit back and enjoy!

I love it when a plan comes together

Zeeën van tijd, zo lijkt het. De occasionele login op de bedrijfsmail buiten beschouwing gelaten, heb ik zomaar eventjes 10 aaneensluitende dagen voor mezelf. De helft is daarvan reeds opgesoupeerd (no pun intended) en wie mijn IMDB-tellertje hier rechts in de gaten houdt, kan wel nagaan dat ik de voorbije dagen de ene na de andere filmklassieker er doorgejaagd heb. Werden de voorbije dagen op mijn netvlies geprojecteerd:
Notorious - Rear window - Ladri di biciclette - Paths of glory - The Maltese Falcon - Metropolis - Stalag 17 - All about Eve - Sunset Blvd - M - To kill a mockingbird

De rest van de week is voorbehouden voor de diverse stapels boeken die hier al tijden rondslingeren en aan een veel gezapiger tempo zullen verslonden worden: Burgess, Stephenson, Murakami, Coupland, Hornby en vele anderen. Dat brengt mij trouwens tot de vraag of er iemand een goed programma kent (online/offline) om mijn boeken te beheren. In tegenstelling tot mijn cd-collectie vind ik het van boeken net iets charmanter om ze her en der te laten rondslingeren en ik wil niet weer op het punt staan voor een tweede maal Catch 22 te bestellen of bij thuiskomst vast te stellen dat kameraad Leo reeds present is in de boekenkast.

Vanaf morgen brei ik stilaan ook een einde aan het muzikaal jaar 2006. Gerespecteerde lijstjes en meningen vindt u in de tussentijd onder andere op:
Pitchfork - Stylus - Metacritic - Kindamuzik - Goddeau - Fuckhedz - Smintjes - Instant stuff

En fuck myspace, 2006 was keihard het jaar van Youtube. De grote vraag is hoelang het boeltje nog zal draaien, aangezien zelfs mainstream media nu al durven linken naar tal van filmpjes die daar gehost zijn, en auteursrechtenorganisaties, platenmaatschappijen en televisiezenders maar al te graag een financiële vinger in de pap zouden willen te brokken hebben.

Bij Spinner hebben ze de moeite gedaan een top 50 samen te stellen van de markantste Youtube-filmpjes van het afgelopen jaar. Ideaal dus als u nog wat lege uurtjes en bandbreedte te vullen hebt in 2006.

En tenslotte, omdat nostalgie een mooi ding is, omdat we anders op zoek moesten naar een andere titel voor deze post en omdat u er niet mee inzit dat dit al maanden rondgaat op het internet: Bring back the A-team!
Part 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12

Van oud naar nieuw

En, hoe vindt u 'em?

De drempel die de emmer doet overlopen

Met het einde van 2006 stilaan in zicht wil ik voor een laatste keer gebruikmaken van dit wereldwijdstekje om een van mijn dagelijkse verkeersergernissen aan te snijden: verkeersdrempels.

De vervelende gewoonte van verkeersdrempels is niet zozeer dat ze de snelheid beperken
- zwakke weggebruikers, verkeersveiligheid,... I'm all cool with that -
maar wel dat ze in zulke slechte, ononderhouden of ongereglementeerde staat zijn dat een complot van de schokdemperindustrie wel het minste is wat men kan vermoeden.

En om maar even aan te halen wat mijn wagentje lijden kan

Aantal te verduren verkeersdrempels
- in het dagelijks woon-werkverkeer: 24 à 40
- in het "even-thuis-binnenspringen"-verkeer: 10 à 11

The end of the tunnel

Mijn wekker kent grofweg zo'n 3 wekstanden:
1. Regular rat race regime (06:00)
2. I wake to a world of pain and agony (07:00)
3. Weekend (12:00)

En niet geheel onlogisch is de tijd waarop ik aankom op het werk sterk afhankelijk van bovenstaande wekstanden. Even de wegenwerken tussen Aalst en Dendermonde buiten beschouwing gelaten, staat wekstand 1 garant voor gemiddeld 55 minuten onbezorgd en onbelemmerd ochtendverkeer. Met wekstand 2 daarentegen is de ochtend minder vrij van zorgen: het schoolverkeer bezet dorpen, steden en gemeenten en nabij Antwerpen wordt het stilaan drummen. Maar goed, met een beetje meer geduld geraak ik wel tot aan de E17 in Sint-Niklaas en bereik ik de afrit Haasdonk eerder dan de ochtendfile. Gemiddeld 70-75 minuten onderweg... still a happy commuter. Genoemd reis- en tijdschema zijn echter al een tijdje niet meer geldig en gisteren bereikte de bevestiging daarvan ook verscheidene media:

VAB berekende (...) de extra filetijd tijdens de ochtendspits. Wie van Gent via de E17 naar Antwerpen rijdt, doet er tussen 6.45 uur en 10.30 uur 24 minuten langer over. De file begint ook drie kwartier vroeger en eindigt later.

Kijk, verkeersongevallen in de Kennedytunnel zullen altijd voor problemen zorgen en zolang een mens actief de controle voert over een voertuig, zullen er chauffeurs op files blijven inrijden; een snelheidsbeperking verandert daar weinig aan.

Concreet: bij wekstand 1 is het heden ten dage kantjeboordje om de ochtendfile voor te zijn ter hoogte van Haasdonk en ben ik blij als ik onder de reistijd van de vroegere wekstand 2 kan blijven. Bij wekstand 2 zit er weinig anders op dan via Gent en Zelzate te rijden, een traject dat zo'n 75% meer kilometervretend is maar me wel de garantie biedt binnen een uur op het werk te staan. Dus zo even bekeken vanuit het standpunt van wagenonderhoud, brandstofverbruik, mentaal en fysiek lijden, arbeidsproductiviteit, het milieu en niet te vergeten de Belgische en Europese economie: weg met die 70!

Dat snelheidsbeperkingen ook zo hun nadelen hebben, mochten ze recent ook al in Denemarken ondervinden:

Het winteroffensief

December. Zo gek waren die Romeinen niet toen ze deze tijd van het jaar tot tiende maand uitriepen. Wat een weertje zeg. Onder deze omstandigheden lijkt het nog waarschijnlijker dat mijn douchekraan, elektrische kookplaat en verwarming in de living gemaakt zijn vooraleer de vorst zijn intrede doet.

En over intredes gesproken, hier en daar rijst al menig kerstboom. Zelfs ons appartementsgebouw is al voorzien van een kitscherig sneeuwtafereel aan de inkom. Weer of geen weer, de jaarlijkse gewoontes houden stand, los van alle klimaatwijzigingen. Zo is ook mijn traditionele winterverkoudheid een feit. Gisteren nam het vieze monster zijn stelling in, 's avonds mocht ik al rillend het bed in en deze morgen was de koorts al volledig uitgezweet. No hoef ik enkel nog 2 dagen met het schotelvodgevoel rond te lopen en dan resten me nog 2 weken om het hele goedje uit mijn lijf te snuiten. U hoort me niet klagen over mijn afweersysteem.

Waar dan wel weer over te klagen valt, is Google. They tricked me into Beta status! Jawel, Blogger is terug in beta geduwd. Mijn account is plots aan mijn gmail gekoppeld, mijn login wordt niet meer onthouden, de rss-feed lijkt het niet meer te doen en de beloofde drag-and-drop blog templates zijn ook nergens te bespeuren. Web 2.0 in full effect!

Muziek dan maar. Zo'n halve maand geleden was er een psychedelicathema-avond in de AB waarvan de titel de lading niet dekte en omgekeerd, no offence intended. Van Sukilove kende ik enkel hun shalalala-ballad "Talking in the dark" en laat dat toevallig een van de nummers zijn die ik ze niet hoorde spelen. Op zo'n pseudopsychedelische avond mag er namelijk wel wat meer gitaar te horen zijn. Pascal Deweze weet maar al te goed hoe poprock kan klinken zonder rekening te houden met de conventies van Radio Donna en het huidige StuBru. Oordeel zelf!

Yo La Tengo was headliner en op z'n zachtst gezegd zwaar de max! Ouwe rotten die meer dan 2 uur lang plezier beleven aan muziek maken, die hun instrument door en door kennen en zich enkel op enthousiasme in plaats van routine laten betrappen. Begeesterend, hypnotiserend, ontwapenend en stevig rockend... het zijn maar enkele adjectieven die een bescheiden poging doen de concertervaring van deze indierockers te beschrijven.

Als dessert volgde nog een smakelijk Midlake: een semi-nasale Thom Yorke met een Travis/Coldplay-gevoel voor wondermooie pop met Girls in Hawaii op begeleiding. En net zoals in alle muziekrecensies geldt, is het geheel minstens even goed als het totaal van de genoemde referenties.

Twee dagen later mocht Tapes 'n Tapes aantreden in een uitverkochte Rotonde. Wat volgde was niet slecht, maar weinig memorabel. Misschien loopt het wat beter eenmaal hun backcatalogue wat uitgebreider is.

Wie 'm nog niet in huis gehaald heeft, krijgt nogmaals de kans:
The Shins - Phantom limb
Eerste single van het in januari te verschijnen album "Wincing the night away". Jaja, de lente is weer in aantocht... maar nu nog eerst die winter doorkomen. "Dat het gauw winter wordt" zong Stijn Meuris ooit en dat zeggen we heus niet zomaar. Als uitsmijter krijgt u nog de prijsuitreiking van Humo's Rock Rally 1990 cadeau:

[Iemand enig idee hoe het die Kitchen of Insanity vergaan is?]