The indie kids are weeping

Bij mijn recente omzwervingen over het wijdse wereldweb ben ik al verschillende malen op uitspraken gebotst als zou Pukkelpop niet alternatief genoeg meer zijn. Het lijkt me een beetje een verkeerde veronderstelling in een tijd waar de meest obscure bandjes 1 muisklik verwijderd zijn, om niet te zeggen dat er gerust hier en daar wel een paar strategisch genamedropt zullen zijn want da's zo-cool-hip-en-indie *insert random iTunes/MySpace hype*.

Ook het Dourfestival bouwt daar naar mijn gevoel deels zijn succes op. Natuurlijk geniet het festival daarenboven nog een zweem van anticommercialiteit maar dat kan niet verhullen dat de kwaliteit grotendeels verzuipt in de kwantiteit. Versta me niet verkeerd, Dour heeft zijn kwaliteiten en zijn welverdiende plaats binnen het Belgisch festivalgebeuren, maar mag mijns inziens niet dienen als graadmeter van de Pukkelpop-affiche.

Ik zou mijn 1997 Pukkelpop t-shirt willen aanbrengen als bewijsstuk dat Pukkelpop qua programmatie nog steeds dezelfde koers aanhoudt als jaren terug (mocht ik het nog terugvinden, het niet uiteenvallen, de groepsnamen op de achterkant nog leesbaar zijn en ik het boeltje kon inscannen). Gelukkig is er Wikipedia.

Zodus beste vrienden van de muziek en festival-ie, als we kameraad Chokri lastige vragen voor de voeten gaan werpen, laat het dan gaan over zijn aanwezigheid in Hasseltse danscafé's of de programmatie van Rimpelrock. Ongelooflijk dat Eddy Wally zo laag op de affiche stond!