De vloek van Farfisa

"I can speak French very fluently, but I don't want to insult the Flemish people... so I'm gonna continue in English". Yo La Tengo houdt graag de kerk in het midden. Vorig jaar stonden ze in de "Vlaamse" AB, dit jaar was het de beurt aan de "Waalse" Botanique.

Ergens moet er een taal zijn waar Farfisa technisch probleem betekent. Het belangrijkste stuk elektronica van de groep valt weg na minder dan een minuut. Als interludium schotelt de groep ons "You tore me down" en "The whole of the law" voor, af en toe doorspekt met een astmatische reutel van de Farfisa. Na een korte diagnose blijkt deze echter helemaal naar de filistijnen te zijn, maar de Yo La's laten zich daardoor allerminst uit het lood slaan. Niets wat hun speelplezier, ervaring en uitgebreid repertoire niet kan overwinnen.

Zoals het in een sterk uitgebreid nest past, worden de oudjes niet vergeten maar is het toch vooral de jongstgeborene, "I'm not afraid of you and I will beat your ass" die de meeste aandacht krijgt. Met "Pass the hatchet, I think I'm goodkind" steekt de groep pas echt van wal. "The room got heavy" volgt uiterst imposant en groovy.

Ook de fijnere toetsen gaan niet verloren tijdens het optreden. "I feel like going home" dwingt nog steeds stilte en bewondering af en ook "Beanbag chair" klinkt even fris en lieflijk als de allereerste keer. Ook voor de e-mailende fans wordt er nog een extraatje uit de kast gehaald.

Een stevig "Big day coming" trekt de finale op gang, op de hielen gezeten door "Tom Courtenay" en - veel harder kunnen ze het nu niet meer maken - "Watch out for me, Ronnie". "The story of Yo La Tengo" is de langgerekte lap waarmee het traditionele doek valt.

Naar goede gewoonte volgen in de bissen nog wat spielereien en publieksfavorieten (Autumn sweater!), en met een set van een kleine 2 uur zijn onze eerste 13 Euro van het nieuwe concertseizoen meer dan wel besteed. The most amazing music from the most down-to-earth band, see you next year?

Wannabe-Tim heeft ons als vanouds van foto's voorzien.