Two intimate evenings of Wannabes

Gezelligheid, dat was wat ik vooral verwachtte van mijn allereerste huiskamerconcert. Kussens, bierflesjes en koppeltjes die strategisch verspreid liggen over de huiskamervloer. Nog snel een paar woorden ter introductie fluisteren tegen de vriendelijke onbekende naast jou terwijl de eerste akkoorden worden aangeslaan. Zo van die dingen.

De setup was inderdaad van die aard, maar de ervaring was zoveel meer dan het geheel van kussens, kaarsjes en sympathiek volk. Terwijl buiten de wagens over de kasseien dokkerden, was er binnen de aloude spreekwoordelijke speld te horen.

sleepingdog beet op voortreffelijke wijze de spits af met een verzameling intieme en niet altijd even deprimerende nummers. Na een korte pauze en een occasionele kaaskroket volgde de set van June Madrona waarbij gitaar, melodica en dwarsfluit een waaier aan ontwapenende songs (een lach!een traan!) ten berde brachten.

Wie zin had, kon op dinsdag opnieuw terecht in Casa Wannabes voor meer June Madrona ("new songs, new jokes"). De Madronezen hielden woord, brachten twee sets met totaal andere nummers en breiden er als uitsmijter nog een rist verzoekjes aan.

Als er mij in die 2 avonden iets nog meer getroffen heeft dan de muziek van June Madrona, dan was het wel de gesprekken met Ross, Micah en Danielle. Ik sluit me dan ook volledig aan bij Tim zijn woorden.