Business and pleasure

Zit een mens op een hotelkamer in het Parijse na een harde werkdag rustig een boek te lezen met wat muziek op de achtergrond, blijkt de zender onderhevig te zijn aan timesharing en voor je het weet, heb je een gratis pornokanaal. Niet dat ik me op een degelijke kennis van Friends kan of wil laten betrappen, maar ik moest er toch even aan denken.

Strange days have found us

Er werd niemand neergestoken (Binche), niemand overreden (Voeren) en er viel geen enkele druppel uit de lucht (Deiremonne). Om maar te zeggen dat alles goed zat voor een zeer plezante bedoenink; in vrouwenkleren, dat spreekt. In alle vastenavondstraditie kunnen we verkondigen dat het weer een goed jaar geweest was, 3 prachtige dagen en dat het toch allemaal weer veel te rap voorbij is gegaan. We kunnen al rustig beginnen aftellen tot 3 februari 2008. En ja, veel vroeger kan niet...

Na carnaval komt werk, en het zijn me toch al enkele rare dagen geweest. Bij terugkomst werd ik voor het eerst op persoonlijke wijze met reorganisaties geconfronteerd. Met ingang van 1 april:
- heb ik geen baas meer
- volg ik mijn baas op
- verander ik van departement
- krijg ik een nieuwe baas
- word ik baas over mijn oude en mijn nieuwe baas

Als u snapt waar ik het over heb, mooi zo, want zelf zijn we er nog niet helemaal uit.

Ti ti ti ti

Tot binnen enkele dagen/katers

Perhaps perhaps perhaps

Dit jaar heb ik me al meer niet op concerten laten zien dan wel, maar als het nog eens gebeurt, dan zal het vermoedelijk op een van de volgende zijn:

26/2 Junior Boys
13/4 Amon Tobin
14/4 Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra
18/4 Joanna Newsom
21/4 Midlake
27/4 Feist
02/5 Cat Power

En nu maar hopen dat The Shins, Interpol en Modest Mouse in een zaal ter lande neerstrijken in plaats van als parels voor de zwijnen gegooid te worden in het verderfelijke Werchter.

Somebody set up us the bomb

Deze week vond ik de tijd enkele - bij LHB heb ik de moed al volledig opgegeven - van mijn buitenlandse blogs bij te lezen. Bij Bradley vond ik een opmerkelijk artikel over tot wat guerrilla marketing kan leiden in een land dat bezeten is door angst.


Ondertussen blijkt dat zoiets niet zonder gevolg kan blijven en daarover vond ik dit weekend het volgende terug in de pers:

Hoofd Cartoon Network neemt ontslag na mislukte pr-stunt

NEW YORK - De directeur van Cartoon Network, Jim Samples, heeft vrijdag ontslag genomen, vanwege de desastreuze afloop van een pr-stunt. Knipperende elektronische pakketjes die in tien Amerikaanse steden werden neergezet, leidden onlangs in Boston tot angst voor een terreuraanslag.

De politie riep de hulp in van de explosievenopruimingsdienst. De pakketjes waren compleet onschadelijk. In een intern memo schreef Samples dat hij de gang van zaken betreurt. Vanwege de ernst van de situatie, die is ontstaan onder zijn leiding, voelde Samples zich gedwongen om per onmiddellijke ingang af te treden.

Het doet wat denken aan de "All Your Base Are Belong to Us"-prank:

On April 1, 2003, in Sturgis, Michigan, seven people aged 17 to 20 placed signs all over town that read, "All your base are belong to us. You have no chance to survive make your time." They said they were playing an April Fool's joke by mimicking the famous Flash animation that ubiquitously depicted the slogan. Not many people who saw the signs were familiar with the joke, however. Many residents were upset that the signs appeared while the U.S. was at war with Iraq, and police chief Eugene Alli said the signs could be “a borderline terrorist threat depending on what someone interprets it to mean.

Soit, zo weten ze bij de RTBF ook weer wat ze niet moeten ondernemen in de toekomst.

TAFKATAFKAP

Super Bowl is zowat de hoogmis van het Amerikaanse sportseizoen, maar zonder een occasionele tepelpiercing zou het evenement hier en elders ter wereld nooit het nieuws halen. Blote tepels kunnen niet, een megagroot podium in de vorm van een fallussymbool dan weer wel. Dat laatste hoeft niet te verwonderen als je zijne purperen muziekheid Prince weet te strikken voor wat half-time verpozing.

Net als op elke klassieke fuif geldt dat die laatste minuut "Purple rain" er echt wel teveel aan is, maar voor de rest valt er niet te klagen. Spijtig dat "Proud Mary", "All along the watchtower" en "The best of you" er op tijd moeten doorgejaagd worden voor de commercials, maar zijn liefde voor en virtuositeit met de gitaar valt duidelijk te erkennen. Ik vind het dan ook een beetje spijtig dat ik voornamelijk met zijn 80's elektroperiode bekend ben.



Heeft er trouwens iemand een benul van hoe je zo'n podium daar zo snel neerpoot en terug weghaalt? Ik ken festivals en optredens waar de soundcheck zelfs al langer duurt dan de rustpauze van een football game.

Talking 'bout my generation

De eerste ben ik al zeker niet (zie onder andere hier, inclusief lyrics), maar ik wou nu ook weer niet per se de laatste zijn: "Kvraagetaan" van de Fixkes, zelfverklaarde dialectpoppers van Stabroek. Haal uzelf een portie aangename nostalgie in huis!

En in Gent

U merkt het goed. De P van Parkeerprobleem. Grote P, zelfs. Gent op een vrijdagavond, het is geen pretje.

Het viel me op hoelang het geleden was dat ik met de wagen het centrum doorkruist had. Wegenwerken, omleggingen, voetgangerzones en een gebrek aan parkeerplaatsen... vroeger leek het beter. De parkings nabij het epicentrum van mijn sociale activiteiten waren uiteraard volzet. Gelukkig was er nog een plaatsje te versieren op de Kouter.

En gelukkig was het ook al ongeveer 6 uur op de morgen toen ik terug voor de gesloten parking stond. Gesloten. Van 4 tot 7, zo bleek. Alweer een toevoeging aan de lijst "domme dingen met de wagen".

Het ziet er dus naar uit dat ik toekomstige uitstapjes naar Gent beter zal moeten plannen. Tussen half 12 's avonds en half 6 's morgens rijdt er immers geen trein naar Aalst, en tussen 4 en 7 kan ik niet aan mijn wagen. Dolletjes.

Round here

Mijn jas hang ik rond de stoel. Ik twijfel nog of ik een kapstok zou nemen. Eentje voor aan de muur of zo eentje die op zichzelf staat. Hoe vuil wordt behangpapier van natte jassen? Waar zou ik de kapstok zetten? Ken ik mensen met paraplu's? Moet ik daar een bak voor zetten? Ik weet het niet. Mijn jas hangt rond de stoel.

Rond de tafel staan 6 stoelen, 2 met een jas over. Er kan zelfs 12 man rond als ik het extra tafelblad eruithaal. Ik heb zoveel stoelen niet. Het tafellaken zou trouwens niet passen. Misschien heb ik daarom geen tafellaken.

Ik heb 2 mooie posters om boven de zetel te hangen. Ik dien ze enkel nog in de kaders te stoppen die eronder liggen, op de grond in de kamer hiernaast. De plakband was niet sterk genoeg.

In de zetel ligt een broek die ik na 3 weken eindelijk opgepikt heb bij de droogkuis. Gelukkig had ik mijn briefje nog. Ze lachen er daar niet mee.

Naast de zetel staat een bakje met aarde. Na al die maanden heb ik die keukenkruiden nog steeds niet gezaaid. Mijn klavertje vier was al kapot na 3 weken. Ik ben niet zo goed met planten.

Stapels boeken sieren mijn salontafel. Onvoorstelbaar hoe gezellig een kamer lijkt wanneer papieren kleppers nonchalant bij, op en naast elkaar worden gelegd. Cultureel verantwoord ook, dat stilzwijgend toonbeeld van permanent tijdsgebrek.

Ik heb een lege kamer die vol staat met dozen. Spullen van de verhuis. Dingen die ik niet wou weggooien, of niet wou uitstallen. Ik stak ze in dozen. In een lege kamer. Vol dozen. Wij mensen doen soms rare dingen.

Ik woon hier al zo'n 9 maand.
Soms denk ik dat ik iets te weinig thuis ben.