Going out of Stylus

De lange werkdagen doen mijn spitsvondigheden en woordenwitzerijen geen goed op dit uur, maar voor eens heb ik de - zij het ietwat deprimerende - gelegenheid de dingen te zeggen zoals ze zijn.

Op het einde van de week is het gedaan met Stylus en dat vind ik een verdomd spijtige zaak.

Any writer for Stylus will tell you, I’m not a man of many words. I rarely get emotional, I rarely say too much. Let’s not start now.

Sleeping is giving in

Zaterdag 1 september, ergens rond de middag.
Weekendje Ardennen met de voetbalploeg.

Nu ik de foto's gezien heb, is het me nog steeds onduidelijk wat dat ei onder mijn slaapzak deed.

Het Collectief Geheugen (33)

Ballboy - I hate Scotland

Control

De Collega's (dertigers) en ik tijdens het middagmaal:

DC: Ik ga veel te weinig naar de cinema.
CR: Ik zou ook dringend nog eens moeten gaan. Ik heb "Control" nog altijd niet gezien.
DC: Ken ik niet.
CR: Film van Anton Corbijn over het leven van Joy Division.
DC: Wie?
CR: Anton Corbijn. Rockfotograaf, zwart/wit, videoclips, U2, Depeche Mode,...
DC: Nog nooit van gehoord, maar ik had het eigenlijk op die andere.
CR: Ian Curtis? De zanger van Joy Division? Pleegde zelfmoord op zijn 23?
DC: Die groep zegt mij echt niks.
CR: Allez, "Love will tear us apart" kent ge toch?
DC: "Love will tear us apart", hoe gaat dat?
CR: Erm, Love will tear us apart weetwel...
DC: ...
DC: Ah, dinges zou ik wel nog willen zien... "The Bourne Ultimatum"

Soms vraagt een mens zich af...

Het Collectief Geheugen (32)

Monaco - What do you want from me

Who's the Boss?

Bruce Springsteen was een van de ronkende namen uit de "klinkt als"-bak bij het verschijnen van Neon Bible, en het was dan ook een kwestie van tijd vooraleer er iets speciaals stond te gebeuren. Ongelooflijk hoe snel het soms kan gaan voor een groep.

(via YANP via Trendwhore)

Phase three

Met hun reputatie kan je ze moeilijk als vast onderdeel van het meubilair beschouwen, maar we kijken niet meer op van de zoveelste nieuwe Neubauten. Een beetje spijtig misschien nu blijkt dat Blixa hint dat volgend jaar mogelijk het laatste zou kunnen zijn. Maar vooraleer het zover is, hebben we in de tussentijd nieuw werk.

Alles wieder offen zou wel eens de meest conformistische en toegankelijke plaat kunnen zijn van onze oostavantgardisten in hun 27-jarige bestaan. Geen paniek echter want met 53 minuten krijgen de 10 songs voldoende tijd om de lakens uit de kast te halen en door je hoofd rond te spoken. Naast de immer praktische Luisterpaal voor al uw streaming voorbeluisterplezier, kan je hier "Weil Weil Weil" in mp3-formaat meepikken.

Meer over hoe de plaat tot stand kwam en Blixa's interessante kijk op de muziekindustrie vind je alhier.

En in onze ijver deze post van wat extra spice te voorzien, stootten we op Youtube nog op de genoemnde Neubauten live in Brussel*. Geen idee wie voor de drugs zorgde en wie voor de cameraman, maar over de kwaliteit van het geluid valt minder te klagen:



1 - Intro + Ich gehe jetzt
2 - Good morning everybody + Selbstportrait mit Kater
3 - Dead friends
4 - Redukt
5 - Perpetuum mobile
6 - Youme & meyou
7 - Die Nacht
8 - Die Befindlichkeit des Landes
9 - Haus der Lüge
10 - Armenia
11 - Ein seltener Vogel
12 - Paradiesseites
13 - Grundstück
14 - November / Sie laechelt
15 - Sabrina
16 - Ende Neu

* Live in Brussel, april 2004 - niet te verwarren met hun passage in de AB een jaar later naar aanleiding van hun 25-jarig bestaan

Het Collectief Geheugen (31)

The Herbaliser - Road of many signs

Project Tokyo

Je bent jong en je werkt wat. Toevallig in een Japans bedrijf. Toevallig in een positie die je misschien ooit wel eens tot in het land van de rijzende zon brengt.

Dat een trip naar Tokyo in de lucht hing, wisten we al een behoorlijke tijd. Wanneer en voor hoelang was echter een ander paar mouwen en het maakte er mijn professionele en privéplanning de voorbije maanden niet gemakkelijker op, vooral niet met het aantrekkelijk concertseizoen dat we momenteel voorgeschoteld krijgen. Maar sedert vandaag is de kogel door de kerk tempel en krijgt de planning wel zeer vaste vorm. Vlucht, check. Hotel, check. Ready for countdown, check.

Het vooropgestelde werkschema mag dan wel ingekort zijn tot een week, een mens mag al eens wat vakantiedagen opnemen, zelfs in het buitenland. Derhalve bestaat het reisplan uit 1 week pleasure en 1 week business, waarna we net op tijd in het land terug zijn voor 1 week concerts. November belooft nu al heel top te worden.

4/11: Aalst - Parijs - Tokyo

Week 1: pleasure
Uitvalsbasis Minato-ku, Tokyo
(vlakbij Shinagawa Station)

Week 2: business
Meguro / Kawasaki / Shizuoka / Kawagoe

17/11: Tokyo - Parijs - Aalst

Week 3: concerts
18/11: Kanye West / Common
20/11: Pinback
21/11: Asobi Seksu
23/11: Interpol / Blonde Redhead
26/11: iLiKETRAiNS
27/11: The Good Life

Spijtig genoeg is Black Rebel Motorcycle Club al uitverkocht, maar mogelijk zakken we toch richting Brussel af in de hoop van wat last minute luck. En anders is er nog Gravenhurst als backup.

Andere twijfelgevallen zijn er op 24/11 (The New Pornographers vs sociaal verplichte activiteiten) en 25/11 (And Also the Trees vs Kurt Wagner).

[Kurt Wagner toerde trouwens al eerder solo door Europa, beste Handelsbeursmensen, zie december 2000.]

The Police live

Als er iets is wat The Police Live! me ooit heeft bijgebracht, dan is het dat wel dat ik er geen 100 Euro aan zou spenderen. The Police heeft de pop, de tunes en een kantje dat de geoefende Q/Donna-luisteraar zou omschrijven als punk. Bij een reünie is dat onherroepelijk vragen om busladingen fortysomethings die de god der tantrische seks in levende lijve bezig willen zien en zonodig hun jeugd dienen te herbeleven. Geloof me vrij, u wil het niet meemaken en ik al zeker niet.

Dat neemt niet weg dat we deze ochtend in de wagen rustig mee zaten te dedodododedadada'en. Uit moreel schuldbesef voel ik me dan ook verplicht u bij deze op te zadelen met een willekeurig aantal nummers die ik wel te pruimen vind van de heren The Police. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik absoluut geen idee had hoe ongelooflijk fout de volgende clips waren vooraleer ik ze opzocht.

Wrapped around your finger
King of pain
Synchronicity II
Don't stand so close to me
Spirits in the material world
Message in a bottle
Can't stand losing you
Invisible sun

Mensen die de moed gevonden hebben met zichzelf in het reine te komen, mogen hun lievelingsnummers best toevertrouwen aan de comments... maar laten we afspreken dat we het lijstje niet te lang gaan maken, Axl Peleman!

Het Collectief Geheugen (30)

Leftfield - Swords

Ochtendmist

Zelfs met het licht aan merken de overburen niet dat ik naakt rondloop in de keuken. Denk ik.