Childe Roland

De meeste van jullie zullen weinig bekend zijn met het country genre...niet ten onrechte want het cliche van een jodel hier en een line-dance daar zijn niet zomaar uit de lucht gegrepen. Gelukkig zijn er ook mensen die een aparte sound hebben en zich van de rest op kwalitatieve wijze weten te onderscheiden. Johnny Cash was zo iemand...hij was zelfs meer dan dat. Johnny Cash was een levende legende.

Niet alleen werd hij aanbeden in de country-wereld maar ook ver daarbuiten. Vooral sinds zijn "American"-reeks kon hij ook op heel wat respect rekenen in de rockwereld. Op deze albums coverde hij gekende en minder gekende songs op zijn eigen wijze: "I see a darkness" van Bonnie Prince Billy, "Hurt" van Nine Inch Nails, "One" van U2, "The mercy seat" van Nick Cave om er enkele op te noemen. Het is zeker de moeite om die albums eens te beluisteren.

Hopelijk vallen er voor de rest van het jaar geen doden meer want dit is na Barry White en Warren Zevon al de derde grote meneer die wegvalt in korte tijd. So long to the man in black!

Exact 2 jaar geleden ging ik naar de pc-winkel achter een extra latje ram, onderweg nog ff denkend aan het vliegtuigongeluk waarbij een vliegtuigje (duidelijke berichtgeving was er toen nog niet) tegen het WTC was gebotst. Bij thuiskomst bleken er wat meer gegevens te zijn en ook nog een soortgelijk voorval te zijn bij het Pentagon. Toen ik aankwam op mijn kamer kon ik nog net live meepikken hoe een tweede Boeing zich in de andere toren van het WTC beukte.

De apocalyps is er niet gekomen, een wereldoorlog evenmin...maar het is duidelijk dat deze gebeurtenis niet zonder gevolg is gebleven. Vraag het aan de mensen in Irak en Afghanistan, de mensen die nog steeds zonder rechten vastzitten op Guantanamo Bay, alle Amerikanen die een deel van hun privacy hebben moeten opofferen met de belofte van een betere gegarandeerde veiligheid...zij zijn ook slachtoffers van de aanslag maar worden nogal snel over het hoofd gezien op dagen als deze. Maar deze dag blijft natuurlijk een dag waarbij men de doden herdenkt die vielen bij de aanslag en veel tijd voor introspectie en zelfreflectie is er niet langs Amerikaanse zijde. Het is dan ook enigszins grappig te noemen dat exact 30 jaar geleden president Salvador Allende werd vermoord en de dictator Pinochet met Amerikaanse hulp aan de macht kwam in Chili.

Tot zover mijn kleine bedenking bij deze historische dag.

Als men het televisie-aanbod bekijkt tijdens de zomermaanden, kan men niet anders wensen dat het snel herfst is. En jawel, de schoolboeken der klein kinders zijn nog maar ongeveer gekaft en er valt weer wat te genieten van de kijkdoos die meestal gewoon stof staat te vangen. Zo is er alweer een nieuw seizoen van "Never mind the buzzcocks" op BBC (maandagavond, 22u.). Voor de mensen die er nog nooit van gehoord hebben, dit is de grappigste muziekkwis around (in dezer en vroeger tijden). De formule van Nonkel Pop was er trouwens gedeeltelijk van afgeleid.

Er zijn reeds menige historische momenten geweest in "Never mind the buzzcocks", zoals onder andere Lemmy van Motorhead die het halfweg de kwis opstapte. Afleveringen met Richard Fairbrass (Right Said Fred) en/of Boy George leveren ook altijd gegarandeerd vuurwerk. Deze week zorgde een stonede Huey van de Fun Loving Criminals voor de nodige hilariteit door te verraden wie de gezochte persoon was in de "identity parade" ronde. Nuja, ge moet het gezien hebben om te weten hoe grappig het was. Dus voortaan kijkt iedereen op maandagavond om 22u naar "Never mind the buzzcocks" !

(Geen excuses van onverstaanbaarheid, ondertitels zijn er op teletekstpagina 888 :p )

De voorbije 2 dagen heb ik 4 films bekeken waarvan hieronder een korte bespreking volgt:

1. The Salton Sea
Verhaal: man gaat op zoek naar de moordenaars van zijn vrouw
Beoordeling: Sobere maar degelijke film. Val Kilmer schittert eindelijk nog eens in een hoofdrol en de mij onbekende Vincent d'Onofrio zet een geflipte madman neer als Pooh-bear.

2. Blood Simple
Verhaal: een man geeft opdracht zijn vrouw en haar minnaar te vermoorden maar het loopt anders af als verwacht
Beoordeling: Debuutfilm van de broertjes Coen (zie ook "Fargo", "The man who wasn't there" en "The Big Lebowski"). De klassieke elementen van een Coen film zijn ook hier al aanwezig: een paar dingen die anders lopen dan verwacht, een paar misverstanden en een spannende ontknoping...en natuurlijk Francess McDormand in de vrouwelijke hoofdrol.

3. Shaolin Soccer
Verhaal: kung-fu beoefenaar wil samen met zijn broerders Shaolin kung-fu populariseren door te voetballen
Beoordeling: Mensen die gekend zijn met het anime-genre weten dat er meestal sterk overdreven wordt in de reacties van de personages. Maar waar dit in anime best draaglijk en genietbaar blijft, heeft het hier in deze film een averechts effect...want dit is immers geen anime. Ik begrijp dat deze film om te lachen is en heb dan ook geen probleem met de animaties en effects die gebruikt worden. Waar ik me wel aan stoorde was de voorstelling van de personages en de dialogen...ik had de indruk continu naar een bende randdebielen te kijken. Ik vond het dan ook eigenlijk een barslechte film en zou hem aan niemand aanraden.

4. Sleepy Hollow
Verhaal: een agent wordt naar de kleine boerengemeenschap Sleepy Hollow gestuurd om er een aantal moorden op te lossen
Beoordeling: Zeer sfeervolle film met een wederom goed acterende Johnny Depp en een zeer verdienstelijke Christina Ricci. De mysterieuze sfeer wordt zeer goed weergegeven dankzij de regie van Tim Burton (zie ook "Beetlejuice", "Batman", "The nightmare before Christmas" en "Edward Scissorhands") en de muziek van Danny Elfman. Een must-see voor iedereen die nog eens wil griezelen.

Disclaimer: het gaat hier om mijn persoonlijke mening. Indien u het hiermee oneens bent, weet dan dat het enkel aan mij ligt :)