zaterdag, mei 29, 2004
Awake
Pinkstermaandagmiddag en eindelijk ben ik een beetje uitgerust geraakt van afgelopen week. Aangezien mijn ouders weg waren, moest ik de functie van zagende wekker op mij nemen. Mijn broer is namelijk op sommige momenten selectief doof en dan voornamelijk op die momenten wanneer zijn 3 wekkers aflopen. Mijn taak bestond er dus in om ervoor te zorgen dat hij ten laatste om 4 uur 's morgens uit zijn bed geraakte.
Vermits ikzelf meestal op een doordeweekse dag rond 2 of 3 uur in mijn bed kruip, is het niet zo praktisch om terug om 4 uur op te staan. Daarom besloot ik maar om het aangename en het nuttige te koppelen en de late uurtjes van de nacht op te vullen met een paar films die hier al een tijd rondslingeren maar waar ik nog niet aan toe was gekomen om te bekijken: Road to perdition (deftig), One flew over the cuckoo's nest (briljant), 28 Days Later (nice, GYBE ownage), Spiderman (Kirsten Dunst
), Catch me if you can (entertainend) en Ali (degelijk).
Als gevolg van deze beslissing was het meestal echter pas 5 uur 's morgens als ik mijn bed opzocht en dat ging me na een week natuurlijk niet in m'n kouwe kleren zitten. We moeten daar eerlijk in zijn...de tijden dat ik als jonge snaak gemiddeld 5 uur per nacht sliep, liggen al lang achter mij en het ziet er niet naar uit dat ze ooit zullen terugkomen. Het aftakelingsproces genaamd ouderdom neemt je sneller te grazen dan je verwacht.
Zaterdagavond met de ouders ver van huis was het ideale ogenblik om eens zwaar te...rommelen in mijn kast op zoek naar enkele gezelschapsspellen. Om het organisatorisch en praktisch een beetje gemakkelijk en gezellig te houden, moest ik de kring van genodigden wel klein houden dus mijn excuses aan diegenen die er niet bij konden zijn (in de toekomst komt er misschien nog iets groters aan).
Zelf had ik Risk en Monopoly uit de kast gehaald en Jos had Sid Meiers Civilization meegebracht. Met alle aanwezigen (Peet, Saar, Kevin, Kristel, Jos en moi) werd min of meer overlegd dat we Civilization eens zouden uitproberen. Civilization heeft de slechte eigenschap eruit te zien als een Risk voor gevorderden. Bijgevolg speelden we het ook als een soort van Risk met als gevolg dat het spel volledig anders verliep dan het zou moeten verlopen. Peet was al oppermachtig terwijl we nog maar steeds in de Oudheid zaten en toch al een goeie 3 uur aan het spelen waren. Niettemin zag het spel er wel leuk uit en ik denk dat het een volgende keer al veel beter zal lopen.
Na Civilization waagden we ons nog aan een spelletje Monopoly waarbij we volgende regels hanteerden:
- wie dubbel gooit, mag nog eens werpen
- driemaal dubbel gooien bezorgt je de gelegenheid om met een stukje zeep te douchen in de gevangenis
- eindigen op Start levert je 4000 frank extra op
- elke keer een speler op een kaart komt die nog niet gekocht is, koopt hij ze zelf of dient ze per opbod openbaar verkocht te worden
- de prijs voor onbebouwde grond verdubbelt indien de eigenaar alle eigendommen van dezelfde kleur heeft
- er mag niet onderhandeld worden over de ruil, aankoop of verkoop van eigendommen vooraleer alle eigendommen verkocht zijn
Het is voornamelijk die laatste regel die me de overwinning opleverde. Ik had immers het geluk de enige te zijn die alle kaarten van een kleur bezat (Rue St. Leonard, Liege - Lange Steenstraat, Kortrijk - Grand Place, Mons) en daarbij kwam nog eens dat het een eeuwigheid duurde vooraleer alle eigendommen verkocht waren. Ik kon dus al snel investeren in huizen en hotels en van toen af aan was het enkel nog een zaak van cashing in en op degoutante wijze eigendommen op te kopen. De arrogante monopolist uithangen ging me wel goed af, vond ik. I love the taste of power!
Beluisterd:
Grandaddy - The sophtware slump
The Doors - L.A. Woman
Beck - Sea change
Slint - Spiderland
Metal Molly - Suncomfort international
O.M.D. - Talking loud and clear
Gipsy Kings - Hotel California (The Big Lebowski soundtrack)(origineel)
Peter Schilling - Major Tom (völlig losgelöst)
Vermits ikzelf meestal op een doordeweekse dag rond 2 of 3 uur in mijn bed kruip, is het niet zo praktisch om terug om 4 uur op te staan. Daarom besloot ik maar om het aangename en het nuttige te koppelen en de late uurtjes van de nacht op te vullen met een paar films die hier al een tijd rondslingeren maar waar ik nog niet aan toe was gekomen om te bekijken: Road to perdition (deftig), One flew over the cuckoo's nest (briljant), 28 Days Later (nice, GYBE ownage), Spiderman (Kirsten Dunst
), Catch me if you can (entertainend) en Ali (degelijk).Als gevolg van deze beslissing was het meestal echter pas 5 uur 's morgens als ik mijn bed opzocht en dat ging me na een week natuurlijk niet in m'n kouwe kleren zitten. We moeten daar eerlijk in zijn...de tijden dat ik als jonge snaak gemiddeld 5 uur per nacht sliep, liggen al lang achter mij en het ziet er niet naar uit dat ze ooit zullen terugkomen. Het aftakelingsproces genaamd ouderdom neemt je sneller te grazen dan je verwacht.
Zaterdagavond met de ouders ver van huis was het ideale ogenblik om eens zwaar te...rommelen in mijn kast op zoek naar enkele gezelschapsspellen. Om het organisatorisch en praktisch een beetje gemakkelijk en gezellig te houden, moest ik de kring van genodigden wel klein houden dus mijn excuses aan diegenen die er niet bij konden zijn (in de toekomst komt er misschien nog iets groters aan).
Zelf had ik Risk en Monopoly uit de kast gehaald en Jos had Sid Meiers Civilization meegebracht. Met alle aanwezigen (Peet, Saar, Kevin, Kristel, Jos en moi) werd min of meer overlegd dat we Civilization eens zouden uitproberen. Civilization heeft de slechte eigenschap eruit te zien als een Risk voor gevorderden. Bijgevolg speelden we het ook als een soort van Risk met als gevolg dat het spel volledig anders verliep dan het zou moeten verlopen. Peet was al oppermachtig terwijl we nog maar steeds in de Oudheid zaten en toch al een goeie 3 uur aan het spelen waren. Niettemin zag het spel er wel leuk uit en ik denk dat het een volgende keer al veel beter zal lopen.
Na Civilization waagden we ons nog aan een spelletje Monopoly waarbij we volgende regels hanteerden:
- wie dubbel gooit, mag nog eens werpen
- driemaal dubbel gooien bezorgt je de gelegenheid om met een stukje zeep te douchen in de gevangenis
- eindigen op Start levert je 4000 frank extra op
- elke keer een speler op een kaart komt die nog niet gekocht is, koopt hij ze zelf of dient ze per opbod openbaar verkocht te worden
- de prijs voor onbebouwde grond verdubbelt indien de eigenaar alle eigendommen van dezelfde kleur heeft
- er mag niet onderhandeld worden over de ruil, aankoop of verkoop van eigendommen vooraleer alle eigendommen verkocht zijn
Het is voornamelijk die laatste regel die me de overwinning opleverde. Ik had immers het geluk de enige te zijn die alle kaarten van een kleur bezat (Rue St. Leonard, Liege - Lange Steenstraat, Kortrijk - Grand Place, Mons) en daarbij kwam nog eens dat het een eeuwigheid duurde vooraleer alle eigendommen verkocht waren. Ik kon dus al snel investeren in huizen en hotels en van toen af aan was het enkel nog een zaak van cashing in en op degoutante wijze eigendommen op te kopen. De arrogante monopolist uithangen ging me wel goed af, vond ik. I love the taste of power!
Beluisterd:
Grandaddy - The sophtware slump
The Doors - L.A. Woman
Beck - Sea change
Slint - Spiderland
Metal Molly - Suncomfort international
O.M.D. - Talking loud and clear
Gipsy Kings - Hotel California (The Big Lebowski soundtrack)(origineel)
Peter Schilling - Major Tom (völlig losgelöst)
donderdag, mei 27, 2004
Pfffrt
De laatste tijd begin ik meer en meer uit te kijken naar betaal-televisie. Akkoord, niemand tast graag in zijn buidel maar mijn god, wat snak ik naar een beetje kwaliteitsvolle tv-programma's. Jarenlang heb ik een televisietoestel gehad dat net iets ouder was dan mij: geen afstandsbediening, geen teletekst en 10 knoppen waarmee ik in totaal 16 zenders kon bekijken. Mijn huidig toestel laat toe om 99 kanalen te programmeren en ik word gewoon moedeloos van alle kanalen af te zappen.
Daar waar de BRT/VRT zich vroeger nog kwalitatief kon onderscheiden met bijvoorbeeld het nieuws, is alle verschil nu weggeëbd: eenheidsworst en faits divers troef. Ik maak me ernstig zorgen hoe ze de nieuwsuitzendingen gaan opvullen wanneer het "50 Jaar Televisie"-jaar erop zit.
Deze week vonden ze het nodig om de premiere van de prutrampenfilm "The Day after Tomorrow" als item in het nieuws te gooien. De trailer van de film werd getoond en men wist eraan toe te voegen dat wetenschappers sceptisch stonden ten opzichte van het milieu. Wow, qua nieuwswaarde kon dat echt wel tellen...
En omdat ze blijkbaar nog niet genoeg tijd hadden gevuld hiermee ging men nog even aankloppen bij Hij Die Ooit Van Zijn Snor Afscheid Nam, Frank De Boosere. De brave man die zich even had kunnen onttrekken aan de zoveelste badpakkenspecial live from Mars wist ons mee te vertellen dat de feiten zoals ze zich voordeden in de film niet realistisch waren...soms prijs je je gelukkig dat echte weermannen een wetenschappelijke achtergrond hebben.
En dat moet de komkommertijd nog losbarsten...God helpe ons!
Beluisterd:
Black Rebel Motorcycle Club - B.R.M.C.
MC5 - Kick out the jams
Daar waar de BRT/VRT zich vroeger nog kwalitatief kon onderscheiden met bijvoorbeeld het nieuws, is alle verschil nu weggeëbd: eenheidsworst en faits divers troef. Ik maak me ernstig zorgen hoe ze de nieuwsuitzendingen gaan opvullen wanneer het "50 Jaar Televisie"-jaar erop zit.
Deze week vonden ze het nodig om de premiere van de prutrampenfilm "The Day after Tomorrow" als item in het nieuws te gooien. De trailer van de film werd getoond en men wist eraan toe te voegen dat wetenschappers sceptisch stonden ten opzichte van het milieu. Wow, qua nieuwswaarde kon dat echt wel tellen...
En omdat ze blijkbaar nog niet genoeg tijd hadden gevuld hiermee ging men nog even aankloppen bij Hij Die Ooit Van Zijn Snor Afscheid Nam, Frank De Boosere. De brave man die zich even had kunnen onttrekken aan de zoveelste badpakkenspecial live from Mars wist ons mee te vertellen dat de feiten zoals ze zich voordeden in de film niet realistisch waren...soms prijs je je gelukkig dat echte weermannen een wetenschappelijke achtergrond hebben.
En dat moet de komkommertijd nog losbarsten...God helpe ons!
Beluisterd:
Black Rebel Motorcycle Club - B.R.M.C.
MC5 - Kick out the jams
woensdag, mei 26, 2004
AB in de fik - magnifiek!
Onder het motto "Een gegeven paard mag men niet in de bek schijten" (dichterlijke vrijheid, nvdr) trok ik afgelopen maandag naar de AB voor een gratis optreden van Flip Kowlier. Tot mijn grote geluk kon ik vaststellen dat ik geen eenmans-enclave vormde temidden van een zaal West-Vlamingen. Geef toe, West-Vlaams is nu niet eenmaal de wereldtaal zoals sommigen denken...
Voor het concert kregen we nog te horen dat de evacuatie-oefening op een willekeurig ogenblik tijdens het concert zou plaatsvinden. Er werd ons afgeraden te panikeren, mensen te vertrappelen en van balkons te springen...altijd een saaie bedoening die evacuaties :)
Omstreeks half 9 werd de lont aan het vuur gestoken en we waren vertrokken voor deel 1 van wat een spetterend optreden beloofde te worden. Hoewel iedereen wel steeds verwachtte dat het alarm zou afgaan, was de sfeer al meer dan in orde. Kowlier zelf had er ook veel zin en maakte meermaals van de situatie gebruik om het publiek te plagen met mededelingen zoals "we gaan wel zien hoe ver we geraken met ons volgend liedje" en enkele korte muzikale intermezzo's tussen de nummers door zoals de intro van "Fire" van de Pointer Sisters.
We zaten een zevental songs ver in de set en halfweg het reggae-achtige "Bom bin" toen het alarm afging. Vanuit het niets doken enkele camera- en fotolui op (leuk beroep moet dat zijn, zo de professionele ramptoerist uithangen). Moesten ze niet voortdurend voor mijn voeten lopen, ik had een snellere chrono gehad :)
Deel 2 van het optreden werd ingezet met "In de fik" en het zou niet de laatste keer zijn dat het dak eraf ging. Het eerste deel bevatte voornamelijk nieuwer werk terwijl de oudere hits in het tweede deel meer aan bod kwamen. Zo kregen we onder andere een zeer coole hillbilly up-tempo versie van "Verkluot" te horen en een lang uitgesponnen versie van "Welgemeende". Als bisnummer kregen we nog "Vredeslied" voorgeschoteld en tot slot werd "Bom bin" nog eens opgerakeld, zij het deze keer gebracht in de extra lange versie met onder andere nog een guest appearance van Gabriel Rios.
Het concert was meer dan de moeite waard, de sfeer was op en top en een halve zaal vrouwen die op bevel kreunen is ook redelijk onvergetelijk. Van mij mogen ze elke week een evacuatie-oefening doen in de AB :)
Beluisterd:
Flip Kowlier - In de fik
Gomez - Split the difference
McLusky - To hell with good intentions (mp3)
Whale - Hobo humpin slobo babe
Voor het concert kregen we nog te horen dat de evacuatie-oefening op een willekeurig ogenblik tijdens het concert zou plaatsvinden. Er werd ons afgeraden te panikeren, mensen te vertrappelen en van balkons te springen...altijd een saaie bedoening die evacuaties :)
Omstreeks half 9 werd de lont aan het vuur gestoken en we waren vertrokken voor deel 1 van wat een spetterend optreden beloofde te worden. Hoewel iedereen wel steeds verwachtte dat het alarm zou afgaan, was de sfeer al meer dan in orde. Kowlier zelf had er ook veel zin en maakte meermaals van de situatie gebruik om het publiek te plagen met mededelingen zoals "we gaan wel zien hoe ver we geraken met ons volgend liedje" en enkele korte muzikale intermezzo's tussen de nummers door zoals de intro van "Fire" van de Pointer Sisters.
We zaten een zevental songs ver in de set en halfweg het reggae-achtige "Bom bin" toen het alarm afging. Vanuit het niets doken enkele camera- en fotolui op (leuk beroep moet dat zijn, zo de professionele ramptoerist uithangen). Moesten ze niet voortdurend voor mijn voeten lopen, ik had een snellere chrono gehad :)
Deel 2 van het optreden werd ingezet met "In de fik" en het zou niet de laatste keer zijn dat het dak eraf ging. Het eerste deel bevatte voornamelijk nieuwer werk terwijl de oudere hits in het tweede deel meer aan bod kwamen. Zo kregen we onder andere een zeer coole hillbilly up-tempo versie van "Verkluot" te horen en een lang uitgesponnen versie van "Welgemeende". Als bisnummer kregen we nog "Vredeslied" voorgeschoteld en tot slot werd "Bom bin" nog eens opgerakeld, zij het deze keer gebracht in de extra lange versie met onder andere nog een guest appearance van Gabriel Rios.
Het concert was meer dan de moeite waard, de sfeer was op en top en een halve zaal vrouwen die op bevel kreunen is ook redelijk onvergetelijk. Van mij mogen ze elke week een evacuatie-oefening doen in de AB :)
Beluisterd:
Flip Kowlier - In de fik
Gomez - Split the difference
McLusky - To hell with good intentions (mp3)
Whale - Hobo humpin slobo babe
maandag, mei 24, 2004
Troy
Wat maakt iemand een filmliefhebber? Zijn stapel video's? Zijn collectie dvd's? De waarde van zijn afspeelapparatuur? Het aantal keer dat hij de bioscoop bezoekt? De hoeveelheid films die hij verslindt op wekelijkse basis?
Op elk van deze criteria scoor ik zeer laag maar niettemin beschouw ik mezelve als een filmliefhebber. Kwaliteit boven kwantiteit zeg ik altijd en vermits het merendeel van de films die ik bekijk of wil bekijken een score van meer dan 7 op 10 halen op IMDB (hoewel er bij de laatste releases blijkbaar al wat meer met punten wordt gegooid volgens mijn bescheiden mening) blijk ik deze regel in zekere mate te volgen. Het neemt niet weg natuurlijk dat ik soms ook van "mindere" films kan genieten hoewel de kans op stinkers serieus stijgt...Scary Movie was bijvoorbeeld een total waste of time in mijn ogen, een perfect voorbeeld dat sommige films beter enkel als trailer zouden uitgebracht worden.
Aangezien er weinig films zijn die ik hoogdringend hoef te zien bij release ben ik dan ook zeer weinig terug te vinden in één van onze Vlaamse filmzalen. Ik heb het trouwens toch niet zo begrepen op de "American way" van aanpak: ik kan rustig van iets genieten zonder waterige cola, popcorn of nachos.
Het argument dat ik dan ook het meest te horen krijg is "dat het toch een film is dat ge in de cinema moet gezien hebben op een groot scherm". Meestal gaat het dan om spektakelfilms en eerlijk gezegd zijn spektakelfilms niet echt mijn kopje thee. Niettemin heb ik me vrijdag laten meeslepen naar de voorstelling van Troy. Nuja, meeslepen is een beetje overdreven...ik had zelf ingestemd :) Maar genoeg van dat, minder over mij en meer over de film.
Troy is een Hollywoodfilm en bijgevolg kan ik het puntje over de correcte historische weergave volledig overslaan. Het filmpubliek wil nu eenmaal helden en de homerische figuren Achilles en Hector spreken natuurlijk meer tot de verbeelding dan eender welke vechtlustige Zorba de Griek. Verwacht je een filmische weergave te zien van "De Ilias" blijf dan rustig thuis want je krijgt het niet.
Hoe zit het dan met verhaal, vraag je je misschien af. Het verhaal is in mijn ogen een van de zwakkere punten maar laat ik dan toevallig ook een zeer kritisch mens te zijn. Wat me stoorde aan het verhaal was het "grootste gemene deler"-gevoel...2 liefdesverhalen en 1 oorlog zodat beide zijden van het geslachtelijk spectrum iets hebben om naar uit te kijken. Op een bepaald ogenblik in de film vreesde ik waarlijk dat de film op een romantische komedie zou afstevenen. Gelukkig keerde het tij net op tijd.
De actie dan maar...de actie was verdomd goed en verdomd slecht, ik leg het even uit. De gevechten waren over het algemeen indrukwekkend maar werden deels tenietgedaan door klassieke fouten zoals soldaten die vallen als gepensioneerden op een Jo Vally concert bij de kleinste splinter die zich in hun lijf boort terwijl de heldhaftiger soldaten zelfs als strompelende gatenkaas nog volledige legioenen afslachten. Je verliest echter alle geloofwaardigheid als je 50000 Grieken en Trojanen in het heetst van de strijd rustig en vredevol tussen elkaar laat staan enkel en alleen omdat Hector en Patrocles tegen elkaar aan het vechten zijn...nog nooit leek een vechtscene zo vredig als een Chiro-bijeenkomst.
De acteerprestaties waren over het algemeen meer dan goed hoewel Brad Pitt zijn Benicio del Toro blik (copyright Peet) wel wat minder frequent mocht voorkomen in het begin van de film. Wel wil ik er nog aan toevoegen dat Orlando Bloom een wijf en een melkmuil is...nu ik hem eindelijk aan het werk heb gezien kan ik deze stelling zonder probleem uitspreken :)
Als laatste viel het me nog op dat zelfs een monsterbudget als dat van Troy niet kan verhelpen dat er nog fouten in de film sluipen. Zo kan in de slotscene Achilles nooit vanuit die hoek in zijn achillespees geschoten worden. Akkoord, mierenneukerij maar ik moet mijn reputatie van anti-hyper wat hoog houden :)
Al deze minpunten en kritiek mogen dan niet al te zeer in het voordeel spreken van Troy, eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Troy toch een vermakelijke film is. Geen enkele keer heb ik tijdens de voorstelling de neiging gehad het uur te controleren en voor een film van zo'n tijdsduur (163 minuten) is dat op zich al een verdienste. Leg je verwachtingen niet te hoog en Troy zal meer dan genietbaar zijn.
Beluisterd:
Hoover (Hooverphonic) - A new stereophonic sound spectacular
...And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Source tags & codes
The Scabs - She's jivin'
Sham 69 - If the kids are united
Op elk van deze criteria scoor ik zeer laag maar niettemin beschouw ik mezelve als een filmliefhebber. Kwaliteit boven kwantiteit zeg ik altijd en vermits het merendeel van de films die ik bekijk of wil bekijken een score van meer dan 7 op 10 halen op IMDB (hoewel er bij de laatste releases blijkbaar al wat meer met punten wordt gegooid volgens mijn bescheiden mening) blijk ik deze regel in zekere mate te volgen. Het neemt niet weg natuurlijk dat ik soms ook van "mindere" films kan genieten hoewel de kans op stinkers serieus stijgt...Scary Movie was bijvoorbeeld een total waste of time in mijn ogen, een perfect voorbeeld dat sommige films beter enkel als trailer zouden uitgebracht worden.
Aangezien er weinig films zijn die ik hoogdringend hoef te zien bij release ben ik dan ook zeer weinig terug te vinden in één van onze Vlaamse filmzalen. Ik heb het trouwens toch niet zo begrepen op de "American way" van aanpak: ik kan rustig van iets genieten zonder waterige cola, popcorn of nachos.
Het argument dat ik dan ook het meest te horen krijg is "dat het toch een film is dat ge in de cinema moet gezien hebben op een groot scherm". Meestal gaat het dan om spektakelfilms en eerlijk gezegd zijn spektakelfilms niet echt mijn kopje thee. Niettemin heb ik me vrijdag laten meeslepen naar de voorstelling van Troy. Nuja, meeslepen is een beetje overdreven...ik had zelf ingestemd :) Maar genoeg van dat, minder over mij en meer over de film.
Troy is een Hollywoodfilm en bijgevolg kan ik het puntje over de correcte historische weergave volledig overslaan. Het filmpubliek wil nu eenmaal helden en de homerische figuren Achilles en Hector spreken natuurlijk meer tot de verbeelding dan eender welke vechtlustige Zorba de Griek. Verwacht je een filmische weergave te zien van "De Ilias" blijf dan rustig thuis want je krijgt het niet.
Hoe zit het dan met verhaal, vraag je je misschien af. Het verhaal is in mijn ogen een van de zwakkere punten maar laat ik dan toevallig ook een zeer kritisch mens te zijn. Wat me stoorde aan het verhaal was het "grootste gemene deler"-gevoel...2 liefdesverhalen en 1 oorlog zodat beide zijden van het geslachtelijk spectrum iets hebben om naar uit te kijken. Op een bepaald ogenblik in de film vreesde ik waarlijk dat de film op een romantische komedie zou afstevenen. Gelukkig keerde het tij net op tijd.
De actie dan maar...de actie was verdomd goed en verdomd slecht, ik leg het even uit. De gevechten waren over het algemeen indrukwekkend maar werden deels tenietgedaan door klassieke fouten zoals soldaten die vallen als gepensioneerden op een Jo Vally concert bij de kleinste splinter die zich in hun lijf boort terwijl de heldhaftiger soldaten zelfs als strompelende gatenkaas nog volledige legioenen afslachten. Je verliest echter alle geloofwaardigheid als je 50000 Grieken en Trojanen in het heetst van de strijd rustig en vredevol tussen elkaar laat staan enkel en alleen omdat Hector en Patrocles tegen elkaar aan het vechten zijn...nog nooit leek een vechtscene zo vredig als een Chiro-bijeenkomst.
De acteerprestaties waren over het algemeen meer dan goed hoewel Brad Pitt zijn Benicio del Toro blik (copyright Peet) wel wat minder frequent mocht voorkomen in het begin van de film. Wel wil ik er nog aan toevoegen dat Orlando Bloom een wijf en een melkmuil is...nu ik hem eindelijk aan het werk heb gezien kan ik deze stelling zonder probleem uitspreken :)
Als laatste viel het me nog op dat zelfs een monsterbudget als dat van Troy niet kan verhelpen dat er nog fouten in de film sluipen. Zo kan in de slotscene Achilles nooit vanuit die hoek in zijn achillespees geschoten worden. Akkoord, mierenneukerij maar ik moet mijn reputatie van anti-hyper wat hoog houden :)
Al deze minpunten en kritiek mogen dan niet al te zeer in het voordeel spreken van Troy, eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Troy toch een vermakelijke film is. Geen enkele keer heb ik tijdens de voorstelling de neiging gehad het uur te controleren en voor een film van zo'n tijdsduur (163 minuten) is dat op zich al een verdienste. Leg je verwachtingen niet te hoog en Troy zal meer dan genietbaar zijn.
Beluisterd:
Hoover (Hooverphonic) - A new stereophonic sound spectacular
...And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Source tags & codes
The Scabs - She's jivin'
Sham 69 - If the kids are united
