donderdag, juni 03, 2004
Fashion victim
Noem het puur macho-gedrag maar ik heb een zekere argwaan voor mensen die steeds de nieuwste trends uit de modewereld volgen. Iedereen draagt natuurlijk de kledij waar hij zich goed in voelt (3 dagen per jaar draag ik zelfs een rok) maar een bepaald bloemetjes- of streepjesmotiefje dragen omdat een of andere nicht uit Parijs of Milaan in een frivole bui is of zich eens een dagje purper voelt, vind ik nogal belachelijk. But then again, I'm single...
Mensen die me kennen, weten dan ook al lang dat ze zich bij mij niet echt aan vestimentaire verrassingen moeten verwachten. Sinds jaar en dag draag ik het merendeel van de tijd blauwe jeansbroeken met een simpel t-shirt, hoewel er de laatste jaren zelfs buiten examenperiodes al eens frequenter een hemd uit de kast wordt gehaald.
Van kindsaf aan heb ik steeds schoeisel gedragen dat me toeliet op eender welk ogenblik een partijtje te basketten of te voetballen en met het ouder worden is dat niet echt veel veranderd (ook al zijn die partijtjes basket en voetbal al serieus in aantal afgenomen). De laatste jaren heb ik eigenlijk steeds hetzelfde soort (en merk) sneakers gedragen en kon ik die zonder veel probleem vinden.
Maar als plots Bikkembergs en Goodyear zich op de sneakers storten dan weet je dat er stront aan de knikker is. Gisteren heb ik enkele grotere schoenenwinkels aangedaan in het Brusselse en nergens vind ik ook maar iets dat enigzins op mijn geliefkoosde sneaker trekt, of het moet in het wit zijn met een of andere retro-decoratie aan de tip van de schoen. Veel andere merken zijn er trouwens niet in beschouwing te nemen: Nike lijkt ongeveer nog enkel Air Max in zijn assortiment te hebben en Puma doet ongeveer alles op kleurengebied om de latente homo-gevoelens van de dragers van hun schoenen op subtiele wijze te benadrukken (lees: ze zien er ongelooflijk gay uit). De vorige modegril op schoenengebied, namelijk die van de opgewaardeerde bowlingschoenen, mocht dan minstens even belachelijk zijn, ze weerhield er mij tenminste niet van om aan schoenen te geraken. Dood aan de retro-beweging!
Beluisterd:
Elliott Smith - Either/Or
Neil Young - Harvest moon
George Baker Selection - Little green bag
Ween - Buenas tardes amigo
Mensen die me kennen, weten dan ook al lang dat ze zich bij mij niet echt aan vestimentaire verrassingen moeten verwachten. Sinds jaar en dag draag ik het merendeel van de tijd blauwe jeansbroeken met een simpel t-shirt, hoewel er de laatste jaren zelfs buiten examenperiodes al eens frequenter een hemd uit de kast wordt gehaald.
Van kindsaf aan heb ik steeds schoeisel gedragen dat me toeliet op eender welk ogenblik een partijtje te basketten of te voetballen en met het ouder worden is dat niet echt veel veranderd (ook al zijn die partijtjes basket en voetbal al serieus in aantal afgenomen). De laatste jaren heb ik eigenlijk steeds hetzelfde soort (en merk) sneakers gedragen en kon ik die zonder veel probleem vinden.
Maar als plots Bikkembergs en Goodyear zich op de sneakers storten dan weet je dat er stront aan de knikker is. Gisteren heb ik enkele grotere schoenenwinkels aangedaan in het Brusselse en nergens vind ik ook maar iets dat enigzins op mijn geliefkoosde sneaker trekt, of het moet in het wit zijn met een of andere retro-decoratie aan de tip van de schoen. Veel andere merken zijn er trouwens niet in beschouwing te nemen: Nike lijkt ongeveer nog enkel Air Max in zijn assortiment te hebben en Puma doet ongeveer alles op kleurengebied om de latente homo-gevoelens van de dragers van hun schoenen op subtiele wijze te benadrukken (lees: ze zien er ongelooflijk gay uit). De vorige modegril op schoenengebied, namelijk die van de opgewaardeerde bowlingschoenen, mocht dan minstens even belachelijk zijn, ze weerhield er mij tenminste niet van om aan schoenen te geraken. Dood aan de retro-beweging!
Beluisterd:
Elliott Smith - Either/Or
Neil Young - Harvest moon
George Baker Selection - Little green bag
Ween - Buenas tardes amigo
woensdag, juni 02, 2004
Filmfan: The Virgin Suicides
Morgen mag ik nog eens in kostuum aantreden om examen af te leggen dus laat ik het even kort houden: zodadelijk begint om 21u op Canvas de film "The Virgin Suicides".
3 redenen waarom je deze film zeker zou moeten bekijken:
- het is de debuutfilm van Sofia Coppola (zie ook "Lost in Translation")
- de film betekende de grote doorbraak voor Kirsten Dunst
- de soundtrack is volledig in handen van Air
Oh, en het is natuurlijk ook een geweldige film. Kijken maar!
Beluisterd:
Das Pop - I
Doe Maar - Pa
3 redenen waarom je deze film zeker zou moeten bekijken:
- het is de debuutfilm van Sofia Coppola (zie ook "Lost in Translation")
- de film betekende de grote doorbraak voor Kirsten Dunst
- de soundtrack is volledig in handen van Air
Oh, en het is natuurlijk ook een geweldige film. Kijken maar!
Beluisterd:
Das Pop - I
Doe Maar - Pa
maandag, mei 31, 2004
Pinkpop
Pinkstermaandag is traditioneel Pinkpop-dag. Al jaar en dag breng ik deze dag door voor de buis. Zelfs in het verleden tijdens zwaardere examenperiodes stond de hele dag Nederland 3 op de achtergrond te spelen. Pinkpop is dan ook niet zomaar een festivalletje...het is Nederlands grootste en meestal is het een goeie barometer om een oordeel te vellen over de groepen die op Werchter terechtkomen.
In vroeger tijden was de presentatie in handen van Jan Douwe Kroeske maar de laatste jaren moeten we het doen met de hyperactieve cabaretier Dolf Jansen die een totaal andere stijl heeft maar het boeltje daarom niet minder goed aan elkaar praat. Als vanouds waren er wederom 2 reporters ergens ten velde, routinier Marco Roelofs van De Heideroosjes en een vrouwelijke nieuwkomer, ik vermoed iemand van 3fm. Spijtig genoeg was het de new girl on the block die het merendeel van de interviews voor haar rekening nam...we kwamen weinig interessants aan de weet en de vaart ging er volledig uit.
Nuja, gelukkig kijk je dan voornamelijk voor de muziek en op de coverage viel zoals gewoonlijk weinig op aan te merken. Enkele groepen heb ik wel gemist...er zijn nu eenmaal ogenblikken dat een mens eventjes iets anders moet doen en sommige groepen kon ik sowieso al niet aanschouwen dankzij de overprotectionistische maatregelen van een conservatief denkende muziekindustrie. Het concert van The Pixies mocht niet uitgezonden worden omwille van "management-technische" redenen en ook bij Lenny Kravitz was er blijkbaar nog iemand van hogerhand gepasseerd in de loop van de dag vermits de toestemming om te filmen volledig werd ingetrokken. Na enig druk onderhandelen mocht men dan toch uiteindelijk nog 1 song uitzenden van zijn optreden. Zo zie je maar weer hoezeer sommigen begaan zijn met muziek...
Mensen die een optreden nog eens willen beluisteren, kunnen voor dit en nog veel meer terecht op de speciale Pinkpop site van 3 voor 12.
En dan nu mijn eigenste kijk op de dingen die ik gezien en/of gehoord heb:
Seeed
Duitse reggae en dancehall muziek...geen wonder dat ik er nog nooit van gehoord had. Wereldschokkend? Nee, maar voor de rest zeer genietbaar
Audio Bullys
Hooligan house, geezer electro,...noem het hoe je wilt. Op album vind ik ze wel te pruimen maar hun performance zoals ze die brachten op Pinkpop vond ik maar zwakjes. Echt veel enthousiasme straalde Simon Franks niet uit en de helft van de tijd beperkte hij zich tot het hier en daar eens meeroepen van de vocals die op plaat werden afgespeeld.
The Thrills
Misschien was ik een beetje afgeleid op het ogenblik dat ze speelden maar ik had de indruk dat het ene oor inging en het andere oor uit. Niettemin krijgen ze het voordeel van de twijfel...een kersvers "The"-groepje dat eens geen garage rock speelt voor de verandering verdient op zijn minst een beetje respect.
T. Raumschmiere
Mijn kennis van het Duits is ontoereikend dus dan maar in het Engels: wicked! T.Raumschmiere kende ik tot voor gisteren enkel van zijn "Monstertruckdriver"-hitje maar zijn electropunk-brij sprak me meer dan aan. Over het podium kruipen, strompelen en vallen en toch nog een goed optreden neerzetten...RESPECT!
Franz Ferdinand
De snelst rijzende ster van 2004 mocht bewijzen wat ze live waard waren en ze stelden zeker niet teleur. Ik vermoed dat we deze Schotten nog meerdere keren in eindejaarslijstjes zullen zien dit jaar. Goed optreden zonder meer.
Black Eyed Peas
Sommige bands wordt het niet in dank afgenomen als ze plots commercieel doorbreken en Black Eyed Peas is een van die groepen. Jarenlang stonden ze met hun positive rap in de schaduw van de grotere namen en nu worden ze kapotgedraaid op de radio. Gelukkig kan je altijd live proberen te bewijzen wat je waard bent en dat deden ze meer dan overtuigend. Mooie opbouw, goeie variaties, sterke zangpartijen en ondertussen nog het publiek entertainen...ze deden het allemaal. Zelfs als BEP niet je ding was, kon je ze moeilijk op een fout betrappen. Chapeau!
After Forever
Metal, made in Holland, is altijd een beetje afwachten. Langs de ene kant heb je het magnifieke The Gathering, langs de andere kant het in mijn ogen magere Within Temptation (vorig jaar het ideale ogenblik om eens een wandeling te maken op het Graspop-terrein). After Forever was gelukkig geen new age gedoe met enkele harde gitaren bij en hoewel de muziek toch hoofdzakelijk drijft op de stem van Floor Jansen zorgden de korte mannelijke grunts tussendoor ervoor dat het de muziek zeker niet aan ballen ontbrak. Aanrader voor de liefhebbers van melodieuze metal.
Sugababes
Sugababes is totaal niet de groep waarmee je je festival uitverkoopt. Meer zelfs, ik snap niet waarom je Sugababes zelfs op een festival zou willen. Een uitgekiende choreografie hoort thuis in een Idool- of een Top of the Pops-studio, niet op een festivalpodium. Afvoeren die handel!
Jet
Hun song "Are you gonna be my girl" klonk me bekend in de oren maar of het nu was omdat ik het ooit al eens gehoord had of omdat het een kruising was tussen "Lust for life" van Iggy Pop en "My generation" van The Who...beats me. Australische rechttoe-rechtaan rock, nothing more, nothing less.
The Rasmus
Voor Pinkpop moest ik niet weten van hen, nu haat ik hen zelfs met elk atomair deeltje van mijn lichaam...niemand verneukt "Play Dead" van Bjork ongestraft!
N*E*R*D
Zelfs zonder de clip van "Lapdance" (*winkwinknudgenudge-say-no-more*) vind ik N*E*R*D best te genieten en ik was al min of meer van plan ze te bekijken op Werchter. Hun optreden op Pinkpop heeft me definitief over de streep getrokken. Goeie flow en een lekker optreden. Ik had er trouwens geen idee van dat ze zo populair waren bij onze Noorderburen, ongeveer het hele publiek zat Rockstar mee te zingen.
DJ Tiesto
Ik snap niet helemaal de commotie rond de aanwezigheid van Tiesto op de affiche vermits dance-acts al meerdere jaren verschillende festivalpodia hebben afgesloten. Nuja, een optreden van Tiesto is een beetje zoals dat van Faithless...niets spectaculair of origineels maar het publiek gaat sowieso uit zijn dak. God is a DJ!
Dave Clarke
Een mens is de ene keer al wat meer in de stemming voor techno dan de andere keer. Gisteren was een dag waar ik er wat minder zin inhad. Ik vond het eerlijk gezegd nogal gewoontjes.
Starsailor
Enkele jaren geleden was "Quiet is the new loud" de roerganger van een nieuwe stroming en Starsailor was een van de bands die meedreef op de golven van deze "new acoustic movement". Spijtig genoeg heeft de zanger van Starsailor een stem die me niet langer dan een paar nummers kan boeien. Los daarvan leek het me niet slecht.
Lenny Kravitz
Aangezien we maar 1 nummer van Lenny te zien kregen (Always on the run), valt er meer te discussiëren over zijn nieuwe haarsnit dan over zijn muziek. Zijn kapsel is minder badass en rock'n'roll dan ooit maar dat weerhoudt hem er niet van om het bed te delen met Nicole Kidman...which is nice.
Muse
Ik was er niet bij toen het beslist werd maar om een of andere onverklaarbare reden wordt Muse als een grote naam aanzien. Als je het per se in de muziekwereld wilt maken, dien je dus blijkbaar een drietal hits te schrijven en dan nog eens 3 albums (gevuld met overwegend onaanhoorbaar gekweel) zien uit te brengen zonder te splitten en je bent er. De dag dat Matthew Bellamy tijdens een optreden effectief woorden zingt, zal ik misschien eens licht positief doen over zijn bombastisch groepje. Next!
Goldfrapp
Een optreden van Goldfrapp ziet er blijkbaar volledig anders uit dan ik me had voorgesteld. Een gematigd positieve reactie...
Less Than Jake
Hoewel ska-punk wel eens leuk kan zijn, is Less Than Jake niet meteen een groep waarvoor ik heet loop. Het is een leuke prestatie om het publiek rondjes rond de geluidstoren te laten lopen maar ik had zo de indruk dat dit een van de standaard truukjes was uit de doos van een doorsnee Amerikaanse band. Alles leek ook heel routineus. Nee, geef mij dan maar liever NOFX ofzo.
Ojos de Brujo
Ojos de Brujo doet het niet slecht als achtergrondmuziek en daarmee is dan ook alles gezegd. Dit podiumplaatsje hadden ze beter aan een andere groep afgestaan die misschien wat interessantere muziek kon brengen (al dan niet wereldmuziek).
The Roots
Alternatieve rap die mijns inziens iets beter tot zijn recht zou komen op een kleiner podium. Nothing fancy really.
Moloko
Even begon ik voor de mentale gezondheid van Roisin Murphy te vrezen toen ze rozen begon op te eten maar uiteindelijk kwam het toch allemaal goed. Moloko bewees eens te meer hun uitstekende live-reputatie en Roisin bewees nog maar eens dat een vrouw sexy kan zijn hoe belachelijk ze ook gekleed mag zijn. Het wordt dringend tijd dat ik ze eens live aan het werk zie.
Beluisterd:
Nick Cave & the Bad Seeds - Let love in
Wilco - Yankee Hotel Foxtrot
New Fast Automatic Daffodils - Stockholm
Weezer - Buddy Holly (mp3)(video)
In vroeger tijden was de presentatie in handen van Jan Douwe Kroeske maar de laatste jaren moeten we het doen met de hyperactieve cabaretier Dolf Jansen die een totaal andere stijl heeft maar het boeltje daarom niet minder goed aan elkaar praat. Als vanouds waren er wederom 2 reporters ergens ten velde, routinier Marco Roelofs van De Heideroosjes en een vrouwelijke nieuwkomer, ik vermoed iemand van 3fm. Spijtig genoeg was het de new girl on the block die het merendeel van de interviews voor haar rekening nam...we kwamen weinig interessants aan de weet en de vaart ging er volledig uit.
Nuja, gelukkig kijk je dan voornamelijk voor de muziek en op de coverage viel zoals gewoonlijk weinig op aan te merken. Enkele groepen heb ik wel gemist...er zijn nu eenmaal ogenblikken dat een mens eventjes iets anders moet doen en sommige groepen kon ik sowieso al niet aanschouwen dankzij de overprotectionistische maatregelen van een conservatief denkende muziekindustrie. Het concert van The Pixies mocht niet uitgezonden worden omwille van "management-technische" redenen en ook bij Lenny Kravitz was er blijkbaar nog iemand van hogerhand gepasseerd in de loop van de dag vermits de toestemming om te filmen volledig werd ingetrokken. Na enig druk onderhandelen mocht men dan toch uiteindelijk nog 1 song uitzenden van zijn optreden. Zo zie je maar weer hoezeer sommigen begaan zijn met muziek...
Mensen die een optreden nog eens willen beluisteren, kunnen voor dit en nog veel meer terecht op de speciale Pinkpop site van 3 voor 12.
En dan nu mijn eigenste kijk op de dingen die ik gezien en/of gehoord heb:
Seeed
Duitse reggae en dancehall muziek...geen wonder dat ik er nog nooit van gehoord had. Wereldschokkend? Nee, maar voor de rest zeer genietbaar
Audio Bullys
Hooligan house, geezer electro,...noem het hoe je wilt. Op album vind ik ze wel te pruimen maar hun performance zoals ze die brachten op Pinkpop vond ik maar zwakjes. Echt veel enthousiasme straalde Simon Franks niet uit en de helft van de tijd beperkte hij zich tot het hier en daar eens meeroepen van de vocals die op plaat werden afgespeeld.
The Thrills
Misschien was ik een beetje afgeleid op het ogenblik dat ze speelden maar ik had de indruk dat het ene oor inging en het andere oor uit. Niettemin krijgen ze het voordeel van de twijfel...een kersvers "The"-groepje dat eens geen garage rock speelt voor de verandering verdient op zijn minst een beetje respect.
T. Raumschmiere
Mijn kennis van het Duits is ontoereikend dus dan maar in het Engels: wicked! T.Raumschmiere kende ik tot voor gisteren enkel van zijn "Monstertruckdriver"-hitje maar zijn electropunk-brij sprak me meer dan aan. Over het podium kruipen, strompelen en vallen en toch nog een goed optreden neerzetten...RESPECT!
Franz Ferdinand
De snelst rijzende ster van 2004 mocht bewijzen wat ze live waard waren en ze stelden zeker niet teleur. Ik vermoed dat we deze Schotten nog meerdere keren in eindejaarslijstjes zullen zien dit jaar. Goed optreden zonder meer.
Black Eyed Peas
Sommige bands wordt het niet in dank afgenomen als ze plots commercieel doorbreken en Black Eyed Peas is een van die groepen. Jarenlang stonden ze met hun positive rap in de schaduw van de grotere namen en nu worden ze kapotgedraaid op de radio. Gelukkig kan je altijd live proberen te bewijzen wat je waard bent en dat deden ze meer dan overtuigend. Mooie opbouw, goeie variaties, sterke zangpartijen en ondertussen nog het publiek entertainen...ze deden het allemaal. Zelfs als BEP niet je ding was, kon je ze moeilijk op een fout betrappen. Chapeau!
After Forever
Metal, made in Holland, is altijd een beetje afwachten. Langs de ene kant heb je het magnifieke The Gathering, langs de andere kant het in mijn ogen magere Within Temptation (vorig jaar het ideale ogenblik om eens een wandeling te maken op het Graspop-terrein). After Forever was gelukkig geen new age gedoe met enkele harde gitaren bij en hoewel de muziek toch hoofdzakelijk drijft op de stem van Floor Jansen zorgden de korte mannelijke grunts tussendoor ervoor dat het de muziek zeker niet aan ballen ontbrak. Aanrader voor de liefhebbers van melodieuze metal.
Sugababes
Sugababes is totaal niet de groep waarmee je je festival uitverkoopt. Meer zelfs, ik snap niet waarom je Sugababes zelfs op een festival zou willen. Een uitgekiende choreografie hoort thuis in een Idool- of een Top of the Pops-studio, niet op een festivalpodium. Afvoeren die handel!
Jet
Hun song "Are you gonna be my girl" klonk me bekend in de oren maar of het nu was omdat ik het ooit al eens gehoord had of omdat het een kruising was tussen "Lust for life" van Iggy Pop en "My generation" van The Who...beats me. Australische rechttoe-rechtaan rock, nothing more, nothing less.
The Rasmus
Voor Pinkpop moest ik niet weten van hen, nu haat ik hen zelfs met elk atomair deeltje van mijn lichaam...niemand verneukt "Play Dead" van Bjork ongestraft!
N*E*R*D
Zelfs zonder de clip van "Lapdance" (*winkwinknudgenudge-say-no-more*) vind ik N*E*R*D best te genieten en ik was al min of meer van plan ze te bekijken op Werchter. Hun optreden op Pinkpop heeft me definitief over de streep getrokken. Goeie flow en een lekker optreden. Ik had er trouwens geen idee van dat ze zo populair waren bij onze Noorderburen, ongeveer het hele publiek zat Rockstar mee te zingen.
DJ Tiesto
Ik snap niet helemaal de commotie rond de aanwezigheid van Tiesto op de affiche vermits dance-acts al meerdere jaren verschillende festivalpodia hebben afgesloten. Nuja, een optreden van Tiesto is een beetje zoals dat van Faithless...niets spectaculair of origineels maar het publiek gaat sowieso uit zijn dak. God is a DJ!
Dave Clarke
Een mens is de ene keer al wat meer in de stemming voor techno dan de andere keer. Gisteren was een dag waar ik er wat minder zin inhad. Ik vond het eerlijk gezegd nogal gewoontjes.
Starsailor
Enkele jaren geleden was "Quiet is the new loud" de roerganger van een nieuwe stroming en Starsailor was een van de bands die meedreef op de golven van deze "new acoustic movement". Spijtig genoeg heeft de zanger van Starsailor een stem die me niet langer dan een paar nummers kan boeien. Los daarvan leek het me niet slecht.
Lenny Kravitz
Aangezien we maar 1 nummer van Lenny te zien kregen (Always on the run), valt er meer te discussiëren over zijn nieuwe haarsnit dan over zijn muziek. Zijn kapsel is minder badass en rock'n'roll dan ooit maar dat weerhoudt hem er niet van om het bed te delen met Nicole Kidman...which is nice.
Muse
Ik was er niet bij toen het beslist werd maar om een of andere onverklaarbare reden wordt Muse als een grote naam aanzien. Als je het per se in de muziekwereld wilt maken, dien je dus blijkbaar een drietal hits te schrijven en dan nog eens 3 albums (gevuld met overwegend onaanhoorbaar gekweel) zien uit te brengen zonder te splitten en je bent er. De dag dat Matthew Bellamy tijdens een optreden effectief woorden zingt, zal ik misschien eens licht positief doen over zijn bombastisch groepje. Next!
Goldfrapp
Een optreden van Goldfrapp ziet er blijkbaar volledig anders uit dan ik me had voorgesteld. Een gematigd positieve reactie...
Less Than Jake
Hoewel ska-punk wel eens leuk kan zijn, is Less Than Jake niet meteen een groep waarvoor ik heet loop. Het is een leuke prestatie om het publiek rondjes rond de geluidstoren te laten lopen maar ik had zo de indruk dat dit een van de standaard truukjes was uit de doos van een doorsnee Amerikaanse band. Alles leek ook heel routineus. Nee, geef mij dan maar liever NOFX ofzo.
Ojos de Brujo
Ojos de Brujo doet het niet slecht als achtergrondmuziek en daarmee is dan ook alles gezegd. Dit podiumplaatsje hadden ze beter aan een andere groep afgestaan die misschien wat interessantere muziek kon brengen (al dan niet wereldmuziek).
The Roots
Alternatieve rap die mijns inziens iets beter tot zijn recht zou komen op een kleiner podium. Nothing fancy really.
Moloko
Even begon ik voor de mentale gezondheid van Roisin Murphy te vrezen toen ze rozen begon op te eten maar uiteindelijk kwam het toch allemaal goed. Moloko bewees eens te meer hun uitstekende live-reputatie en Roisin bewees nog maar eens dat een vrouw sexy kan zijn hoe belachelijk ze ook gekleed mag zijn. Het wordt dringend tijd dat ik ze eens live aan het werk zie.
Beluisterd:
Nick Cave & the Bad Seeds - Let love in
Wilco - Yankee Hotel Foxtrot
New Fast Automatic Daffodils - Stockholm
Weezer - Buddy Holly (mp3)(video)
