Childe Roland

Gisteren was een moeilijke dag. Vol afkeer moest ik me door mijn cursus van financieel beleid heen werken. Nu zijn er wel meer vakken die ik tijdens mijn schoolcarriere geen al te warm hart heb toegedragen (bank- en beurswezen, financi?le planning en controle,...) maar als ik echt een lijstje der meest gore kutvakken zou moeten opstellen dan zou financieel beleid het vak internationale economie danig naar de kroon steken. Niet dat het vak zo zwaar of moeilijk is maar de prof is gewoon een irritante arrogante eikel...hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de prof van internationale economie, ja jij ook Verrue!

Vandaag bleek gelukkig dat de cursus nog steeds hetzelfde was en waarom zou het eigenlijk ook anders zijn? Een boek dat door de prof zelf is geschreven en dat volstaat van de zelfverheerlijkende frases en paragrafen, een boek waarin hij met het vingertje de mensen nawijst die twijfelden aan zijn kennis van beleggen (al smalend zou men hem ooit Mister Cash hebben genoemd na een artikel in de FET...of zo wil hij het ons toch laten verstaan), een boek dat je onophoudelijk in het oor staat te roepen "God, ik wou dat ik een Amerikaanse topmanager was"...makes me wanna puke! Microsoft dit, Coca-Cola dat, de cover van Fortune, Forbes met hun lijst van rijkste pummels...allen worden in volle verering meerdere malen aangehaald ook al zijn ze er de helft van de tijd met de haren bijgesleurd om toch maar te bewijzen dat een mens van iets meer mag dromen dan het KMO-milieu. En om te bewijzen dat hij toch helemaal into the international business stuff is, durft hij naast het gebruik van fancy managerwoordjes zoals bijvoorbeeld re-engineering en shareholders value ook nog eens vooroorlogse spellingsregels te gebruiken...wat dacht u bijvoorbeeld van het woord "eksplosief"? Ik zou ook nog eens kunnen beginnen over zijn onontcijferbare grafieken (voornamelijk grafieken met grijze achtergrond en rasters waarop 6 of 7 lichtgekleurde lijnen staan die vervolgens worden afgeprint in zwart-wit op een formaat van 3 bij 4 cm..."hoezo, ge kunt die lijnen niet zien?"), zijn voorliefde om elke slide op te smukken met nietszeggende afbeeldingen en niet te vergeten zijn meer dan irritante stem waar ik gelukkig niet al te veel naar heb moeten luisteren...maar dit alles zou ons te ver leiden en ik zou wel eens een hartkwaal kunnen opdoen.

Maar vreest niet langer vrienden, want deze morgen ben ik mijn examen gaan afleggen (jawel, examens op zaterdagmorgen...quite an outrage) en God zag dat het minstens een 10 ging zijn. Dus beste prof Bellens, stel niet langer mijn kennis in vraag en geef me die meer dan verdiende 10-12-14-16...kthxsterfbye!

Beluisterd: Iron Maiden - Live @ Donington '92, Koxbox - Forever after, Wilco - Yankee Hotel Foxtrot, Spinvis - Spinvis, At the Drive-In - Relationship of command

Deze middag Mellon Collie van de Pumpkins nog eens van onder het spreekwoordelijke stof gehaald - spreekwoordelijk aangezien ik al mijn cd's in mp3 op mijn HD heb staan. Mellon Collie is de dubbelaar van de '90s wat mij betreft...ook al staat het door zijn formaat in de schaduw van Siamese dream. Siamese dream mag dan wel "Disarm" hebben maar het heeft geen "Bullet with butterfly wings", "1979" of "Bodies" en zo kan ik er nog wel een paar opnoemen. Soit, het tromgeroffel van "Tonight, tonight" werd nog maar net ingezet of het werd al overstemd door een zware donderslag. Bij onweer ben ik niet snel geneigd om allerlei apparaten en kabels uit te trekken maar deze middag was het anders. Nadat de elektriciteit in 5 minuten tijd 2 keer was uitgevallen (fortunately no hardware was damaged), leek het me toch maar beter alles eventjes uit te schakelen. Ik kon gerust wel ff zonder muziek want er was toch niks van te horen. Hagelbollen vielen en bleven maar vallen en de straat zag al snel wit. In plaats van vakantiefotootjes te trekken van Mars zouden ze beter eens nagaan waarom maart plots in januari valt. Wetenschappers...

Beluisterd: Entombed - Left hand path, Dying Fetus - Purification through violence, Supergrass - I should coco, De Portables - Girls beware, The Beatles - Abbey Road, The Smashing Pumpkins - Mellon Collie & the infinite sadness, Miles Davis - Kind of blue, Explosions in the Sky - Those who tell the truth shall die, those who tell the truth shall live forever

Canvas weet steeds goeie films te brengen en om mijn woorden nog wat kracht bij te zetten, zonden ze gisteren Magnolia uit. Deze film stond al een tijdje op mijn lijstje te prijken van films die ik wou zien. Sinds de release had ik nog niets dan goeie kritiek gehoord over deze film, en met reden zo bleek. Laat je niet afschrikken door de lange speelduur van 188 minuten, it's all quality time baby!

Magnolia vertelt het verhaal van een negental personen gedurende 1 dag. Allemaal hebben ze een zware dag voor de boeg, ook al weten sommigen van hen het nog niet. De voorstelling van de personages verloopt nogal warrig in het begin maar geen probleem, na een tijdje zal het al heel wat overzichtelijker worden. De cameravoering is briljant en toont op prachtige wijze hoe de verschillende personages hun levens naast elkaar lopen en hoe hun levens steeds meer en meer door elkaar gaan lopen. Op de muziek valt ook niks aan te merken (Aimee Mann, Supertramp,...).
Qua acteerwerk is het genieten geblazen. De cast is gedeeltelijk dezelfde als die van Boogie Nights (van dezelfde regisseur trouwens en eveneens op mijn lijstje van te ziene films) wat volgens mij gedeeltelijk bijdraagt aan het resultaat van deze film. Iedereen staat sterk te spelen (Julianne Moore, Philip Seymour Hoffman,...) maar als er 1 iemand de show steelt dan is het wel Tom Cruise die op meer dan overtuigende wijze gestalte geeft aan de zelfverklaarde seksgoeroe Frank T.J. Mackey.

Deze film is een echte topper dus als je de kans hebt, moet je ze zeker grijpen. Granted CR's seal of approval!

Uitgelezen: George Orwell - Animal Farm (EN)
Zoals al eerder aangehaald: Aalsterse bib zuigt. Dit was een of andere afgeslankte studentenversie die slechts 107 pagina's telde. Still an enjoyable read though.
Beluisterd: Leonard Cohen - Ten new songs, Bad Astronaut - Houston, we have a drinking problem, A.F.I. - Sing the sorrow, OutKast - Speakerboxxx/The love below, Curtis Mayfield - Superfly, Beastie Boys - Ill communication, VA - Cafe Del Mar, Vol.9, Moxy Fruvous - Wood

Al jaren is woensdag ten huize CR Humo-dag maar zoals eerder aangekondigd (28/11) zal dat voor niet al te lang meer zijn. Ben ik trouwens de enige die vind dat ik elke week de tv-pagina's steeds meer en meer naar voren zie opschuiven? Soit, in het exemplaar van deze week (naast nog maar eens Steve Stevaert, nog maar eens K3 en nog maar eens Abou Jahjah - ok, zijn ouders but nevertheless you get my point) staat een interview met 's lands programmadirecteurs der televisie. Verwacht wordt dat in 2004 alle registers gaan opengetrokken worden en de vraag is wat ze de kijker nu weer gaan voorschotelen. Een kort overzichtje:

1. Bettina Geysen (TV1)
La Geysen is voorstander van meer entertainment op het eerste net...oude mensen herinneren zich nog vast wel zo van die shows: lange verlichte trappen, tussendoor wat danspasjes van een of ander ensemble en natuurlijk veel glitter en fake gedoe. Ik moet nog maar terugdenken aan Donaat Deriemaker om mijn verteerde eten tot halfweg mijn slokdarm te krijgen. Zelf ziet ze het succes van Het Swingpaleis als een vraag naar meer entertainment en positivisme. Van mijn part geven ze feestjes wat ze willen maar mij moeten ze er alleszins niet op verwachten. Een ander aspect waar ze aan wil werken is crossmedia: oninteressante zeik zoveel mogelijk exposure geven via allerlei kanalen (TV1 zelf, radio, internet,...). Ik begin de indruk te krijgen dat de marketingbobo's stilaan de overhand krijgen aan de Reyerslaan.

2. Ricus Jansegers (VT4)
Kort en bondig: "reality is here to stay!"
Misschien kan ik ze gemakkelijkheidshalve van zender 19 naar zender 35 verschuiven.

3. Jo Nachtergaele (JIMtv/Ka2)
JIM blijft experimenteel volgens onze Jo. Ideaal excuus lijkt me om weer een hoop crappy programma's op de Vlaamse jeugd los te laten...maar de jeugd is toch al om zeep (1 woord: sms-games) so who cares really? Als ik naar 1 ding uitkijk op JIM is het wel de dag dat Frank Molnar zijn ontslag of op zijn bek krijgt...of misschien beide zelfs, bij voorkeur onder het registrerend oog van de camera.
In het deel over de Ka2 programmatie bewijst Jo trouwens dat hij echt wel voeling heeft met zijn publiek. Ka2 blijft eens te meer de aanbieder van topseries maar oh probleem: de kijkers lusten de buitenlandse series niet. Kijk beste Jo, als je "24" gaat programmeren tussen de Big Brother blokken in en dan zelfs hier en daar eens een stuk van een aflevering laat wegvallen �n dan nog niet begrijpt waarom de kijkcijfers tegenvallen, dan kan je misschien toch maar beter eens uitkijken naar een andere job.

4. Yvette Mignolet (Vitaya)
Heb ik zelfs nog niet geprogrammeerd op mijn tv-toestel...nuff said. Lifestyle is for wussies!

5. Johan Op de Beeck (Canvas)
Canvas blijft het stabielste broertje van de klas en waarom ook niet? Zeer degelijke documentaires en goeie films, ain't nothing wrong with that!

6. Bert Geenen (VTM)
Kent hier emand die mop van Jantje en Bertje? Ik ook niet echt, maar het is wel lachen hoe ze langs alle kanten verkondigen dat ze VTM een nieuw imago willen bezorgen. Hun oplossing? Voortborduren op bestaande successen met hier en daar een aanpassing en omdat we er toch maar niet genoeg van kunnen krijgen: docusoaps! En dan maar wenen dat het niet fair is dat de VRT een tijdelijk derde net krijgt waardoor ze niet alleen moeten opboksen tegen de sport maar ook nog eens tegen TV1, Ketnet en Canvas. Wel boe-fucking-hoe...zelfs Calimero zou minder traantjes laten dan deze eierhoofden.

* Wegens gebrek aan scriptjes atm, komt er voorlopig elke keer een manuele toevoeging van de boeken die ik heb uitgelezen en de cd's die ik heb beluisterd
Uitgelezen: Stephen King & Peter Straub - Het Zwarte Huis (NL)
Beluisterd: Lamb - Between darkness and wonder, Talib Kweli - Quality, The Who - Tommy, The Secret Stars - The secret stars, TV on the Radio - Young liars EP, Nitzer Ebb - Belief, The Cure - Live @ Werchter (02/07/00), My Spacecoaster - Heartstrings, Carcass - Wake up and smell the carcass

Naar aanleiding van de panne gisteren bij Telenet - weinig last van gehad eigenlijk want ik was verder aan het lezen in Het Zwarte Huis (P. Straub/S. King)...jaja, ik maak werk van mijn voornemens - kwam ik nog eens terecht op de site van PUB (Pandora User Base). PUB is een vertegenwoordiging van alle Telenet-klanten die proberen om met de Telenet top te onderhandelen over allerlei zaken en klachten...en je kan er van uit gaan dat dat heel wat zaken zijn.

Natuurlijk zijn er dingen om Telenet dankbaar voor te zijn: 24/7 online (als er geen probleem is aan de DHCP server natuurlijk) , een goeie downloadsnelheid en - belangrijk voor de gamers- over het algemeen een stabiele verbinding op nationale en internationale gameservers. Maar anderzijds zijn er heel wat minder mooie dingen die de directie nog steeds vlotjes naast zich neer blijft leggen. Breedband zou de toekomst moeten zijn maar wat is het in praktijk? Altijd eerst je telemeter checken vooraleer je iets doet...leve de vrijheid van breedband!

Grootgebruikers zullen er altijd zijn en het beleid hoeft niet noodzakelijk voor hen aangepast worden. Maar ondertussen neemt de groep van intensieve gebruikers wel toe en steeds meer van hen voelen de dreiging van de download- en uploadlimiet. De mensen worden aangetrokken door het flashy internet en al zijn mogelijkheden: flash sites, online radio, gamedemo's, online gaming,... . Dingen waar je redelijk mee voorzichtig moet omgaan, wil je niet al te snel op smalband te komen. Geen wonder dat het volk mort...en zeker niet de "early adaptors", klanten van het eerste uur die een 10000 of meer oude beffies hebben neergeteld voor hun aansluiting en de aantrekkelijkheid van hun abonnement met de loop der jaren zagen afnemen. En het hoeft gezegd dat de alom aanhoudende reclame voor gratis aansluitingen het er niet beter op maakt.

Nog een mooie illustratie van hoe zeer Telenet met zijn klanten begaan is, las ik gisteren op het PUB forum. Aan elke mail die je verstuurt via de Telenet webmail, wordt een regel reclame toegevoegd van Telenet zonder dat ze daar je toestemming voor vragen. Dus als betalende klant heb je er niet zelf over te beslissen of je reclame meestuurt of niet. Mooie praktijken zijn dat.

Tot zover mijn periodieke "telenet sux" post

Dat de openbare bibliotheek hier een ramp is in Aalst werd me vandaag nog maar eens duidelijk gemaakt toen ik voor een gesloten en onverlicht gebouw kwam te staan. Jawel, naast 31 december en 1 en 2 januari blijkt ook 5 januari een dag te zijn waarop de Aalsterse bibliothecarissen (m/v) mogen uitrusten van de meer dan vermoeiende eindejaarsfeesten. Gelukkig regende het niet te hard of ik zou nog meer de pest in gehad hebben. En dan te weten dat ik er enkel moest zijn omdat ze het zo nodig vonden enkele jaren geleden hun systeem van uitlenen aan te passen.

In vroegere tijden kon je boeken uitlenen gedurende 3 weken en cd's gedurende 2 weken. Boeken uitlenen was (en is nog steeds) gratis en mits geen reservatie van iemand anders kon je de boeken zoveel laten verlengen als je wou. Je diende ze wel opnieuw allemaal mee te zeulen maar dat nam je er dan maar bij. Blijkbaar was dit systeem te lastig voor mensen die maar om de 3 weken konden komen en hun cd's te laat binnendienden, of omgekeerd voor diegenen die om de 2 weken kwamen en hun boeken een week te laat binnenbrachten. Flexibel zoals ze zijn in het bibliotheekwezen besloten ze dan maar de uitleentermijnen aan te passen en ziezo, alles is weer mooi geregeld. Uitgeleende cd's moeten na 2 weken binnengebracht worden en boeken na 4 weken. Leuk, een week langer om een boek uit te lezen, denk je dan. True...maar er is een verschil tussen een boek lezen en een boek gebruiken (als naslagwerk voor een paper of eindwerk bijvoorbeeld). In het laatste geval kan je een boek wel eens langer nodig hebben dan 4 weken. Geen probleem, dan verleng je die toch gewoon...wrong fucking guess, baby!

Verlengen kan niet meer. Hoe je ook schreeuwt en smeekt, het kan niet meer. Wat wel kan is dat je de boeken binnenbrengt, ter plekke een andere bibkaart bovenhaalt (van broer, zus, vader, nonkel, kapper van je grootmoeder, schoonmoeder van de beenhouwer van je tante, etc.) en de boeken op zeer eenvoudige wijze overzet op die kaart en terug met je boeken naar buiten loopt. Beschik je over geen kennissen met een bibliotheekkaart, dan krijg je de boeken niet mee. Let wel, als je de boeken binnen brengt, een uurtje of 2 in het centrum blijft rondhangen en dan de bib binnenstapt met je eigen bibkaart kan je er zonder probleem mee naar buiten stappen. Begrijpe wie begrijpe kan.

Morgen mag ik dus weer eens naar de bibliotheek stappen...hopelijk regent het niet te hard en staan mijn boeken er nog. Anders zouden er wel eens een paar kelen kunnen overgesneden worden met de scherpe rand van mijn bibliotheekkaart. Beef ende sidder, boekengespuis!

"You used to think that it was so easy,
You used to say that it was so easy
But you�re tryin�, you�re tryin� now."
(Gerry Rafferty - Baker Street)

Inderdaad, gisteren heb ik tesamen met Rits, Arnie en Mertens (aka Mik, Mak, Mon & de Alverman) meegedaan aan de enige echte Baker Street muziekkwis in het sneeuwachtige Kortrijk en ik mag gerust stellen dat we er de eerste jaren niet meer zullen meedoen. De kwis was alles wat een kwis niet moet zijn: saai, eentonig en veel te moeilijk.

De kwis begon met een theoretische ronde waaraan je een uur kon werken. Deze ronde bestond uit verschillende onderdelen: bekende personen invullen in songtitels, bijtitels aanvullen van songtitels, recordlabels geven van sommige artiesten, zeggen uit welk Afrikaans land een groep kwam (we kenden er geen enkele van), gemeenschappelijke titelsongs en nog een hoop foto's. Alsof dat nog niet genoeg was, kregen we tijdens dat uur 15 liedjes te horen waarvan we de groep moesten geven. Met behulp van die liedjes moest je dan de centrale figuur zien te vinden. Na elk liedje kon je je antwoord binnendienen en op basis van hoe snel je indiende, kreeg je punten. Van de 15 liedjes kenden we welgeteld 1 liedje zijnde Lulu & the Lovers met "Shout". Uiteindelijk bleek de figuur die ze zochten Jimmy Paige te zijn...in ongeveer elk obscuur liedje dat we te horen hadden gekregen, speelde hij op gitaar (op 1 keer na waar hij de productie deed). Soit, onmiddellijk al veel punten achterstand maar hopelijk zou het beter lukken met de gewone muziekfragmenten.

Na de theoretische ronde volgden 9 rondes van muziekfragmenten. Op elk antwoordenblad stond vermeld uit welk jaar het liedje was en na een beetje bladeren hadden we al snel door dat het een hopeloze zaak ging zijn. Als er van de 20 fragmenten per ronde gemiddeld 12 bij zijn van de jaren '60 en '70, dan kan je niet al te veel antwoorden als het geboortejaar van je ploeg gemiddeld in 1979 ligt.

De eerste ronde waren instrumentale toestanden (intro's, outro's, ...) en we wisten toch nog een vijftal nummers te herkennen. Verbetering leek in zicht want de tweede ronde ging enkel en alleen over 2003...maar ook dat viel knap tegen: juist uitgebrachte nummers van John Cale en Joe Jackson of ordinaire nummers van groepen als The Yeah Yeah Yeahs, The Sleepy Jackson of Willard Grant Conspiracy (voorzover die al singles releasen). De derde ronde bestond voornamelijk uit 70s punk en was dan ook het startsein voor de tafel links van ons om een kaartje te leggen. De vierde ronde ging over covers waarbij je de uitvoerder moest geven, degene die er ooit een hit mee had gescoord in het jaar dat vermeld stond en uiteindelijk hoe het nummer heette en van wie het oorspronkelijk was. Voor de zoveelste keer kregen we exotische verkrachtingen te horen van nummers die al zoveel gecoverd waren dat je met moeite wist wie je moest invullen. Tijdens de pauze die volgde, werd druk overlegd hoeveel langer we nog zouden blijven.

De vijfde ronde was de beruchte Schotse ronde waarin wederom 13 fragmenten van voor 1980 waren. Ingevulde antwoorden waren onder andere Ronald McDonald, Donald McDonald, Mik Donald, Mak Donald, Mon Donald, Alver McDoland en Man McDonald. Uiteraard wisten we wederom bedroevend laag te scoren. Op het einde van de vijfde ronde zagen onze streekgenoten van een paar tafels verder het niet meer zitten nog veel langer verder te spelen (ook al scoorden ze helemaal niet slecht). Twee rondes later gooiden we dan ook maar de handdoek in de ring, groetten de kaarters links van ons en begaven ons richting wagen. Liever de kwis nog voor het einde verlaten dan het risico te lopen het hele eind van Kortrijk naar Aalst door sneeuw en ijzel af te leggen.

Door het vroege beginuur van de kwis waren we nog op een redelijk uur in de Deja Vu in Lede City. De andere ploeg die was opgestapt, bleek ook aanwezig te zijn waardoor de avond nog op leuke wijze werd afgesloten met allerlei discussies over muziek, groepen en optredens bij het drinken van menig pint.

Indien iemand je ooit vraagt om mee te doen aan een muziekkwis in Kortrijk, bezint eer ge begint.
Volledigheidshalve nog even vermelden dat we trouwens niet de laatste in de stand waren.