vrijdag, december 05, 2003
Grrrrrreat!
Amores Perros
De Mexicaanse Tarantino, zo wordt Alejandro Gonz�lez I��rritu veelal genoemd...een vergelijking die me toch net iets te mank loopt. Misschien interessant om eerst eens met de gelijkenissen te beginnen: geweld is een wezenlijk onderdeel van de film, de film is niet chronologisch opgebouwd, verschillende verhaallijnen die los van elkaar staan worden op een bepaald punt bijeengebracht en uiteindelijk zie je alles mooi ineenvallen. En daar houden alle vergelijkingen ongeveer wel op..."Amores Perros" bevat een zekere rauwheid die je in weinig films tegenkomt.
Als ik me goed laten inlichten heb, betekent "amores perros" iets als "love's a bitch". De 3 verhalen die in deze film aan bod komen draaien allemaal rond dit thema. Het eerste verhaal vertelt over Octavio en Susana. Susana is de vrouw van Octavio's broer, Ramiro. Ramiro behandelt zijn vrouw slecht en Octavio probeert zich in al zijn verliefdheid over haar te ontfermen. Zo stopt hij haar geld toe dat hij wint met hondengevechten en beraamt hij een plan om tesamen met haar weg te vluchten. Het tweede verhaal gaat over Daniel en Valeria. Daniel is getrouwd, heeft 2 kinderen en heeft een verhouding met fotomodel Valeria. Hij besluit van zijn vrouw weg te gaan en gaat samenwonen met Valeria. Hun relatie komt echter zwaar onder druk te staan wanneer Valeria een zwaar auto-ongeval krijgt. Het derde verhaalt handelt over El Chivo, een oud-revolutionair die in de gevangenis heeft gezeten en nu zijn leven doorbrengt als zwerver. Door zijn verleden heeft hij nooit zijn dochter gekend en dit gemis blijft dan ook aan hem knagen. Veel meer ga ik van de storyline niet verklappen, je moet de film maar zelf bekijken hiervoor.
Als laatste wil ik nogmaals waarschuwen voor de rauwheid van de film. Het is totaal niet overbodig dat in het begin van de film de mededeling "No dogs were harmed during the making of this film" over het scherm rolt...de hondengevechten in de film zijn levensecht en het is dan ook niet verwonderlijk dat vele dierenrechtengroeperingen begonnen te stijgeren bij de beelden. Deze film is zeker geen lichte brok om te verweren (ik had achteraf een beetje een gelijkaardig gevoel als na het bekijken van Requiem for a Dream) maar het is de moeite waard.
Almost Famous
Dit is een aanrader voor iedereen die van muziek houdt. De film is een "coming of age" verhaal van de 15-jarige William Miller die de kans krijgt te schrijven voor Rolling Stone Magazine en zo het hele land doorreist met de doorbrekende groep Stillwater. De film is van de hand van Cameron Crowe die grote naam maakte met de films Jerry Maguire en Vanilla Sky. Het verhaal is eveneens van zijn hand en is redelijk autobiografisch. Crowe begon op 15-jarige leeftijd te schrijven voor Rolling Stone en ging mee op toernee met onder andere Led Zeppelin en The Allman Brothers Band. De groep Stillwater is dan ook grotendeels op deze 2 groepen geinspireerd en waarschijnlijk zelf iets meer op Led Zeppelin (er heeft wel een groep Stillwater bestaan in de jaren '70 maar zij hadden geen bezwaar tegen het gebruik van hun naam voor de film).
De begaafde William Miller (Patrick Dugit) erft de platencollectie over van zijn zus wanneer die het huis verlaat en van dan af aan neemt zijn liefde voor muziek exponentieel toe. Hij begint artikels en recensies te schrijven en komt in contact met Lester Bangs, een oude rot in het vak, van wie hij enkele dingen leert. Op een bepaald ogenblik wil hij Black Sabbath interviewen maar de toegang tot het optreden wordt hem ontzegd. In zijn pogingen om binnen te geraken leert hij Penny Lane (Kate Hudson) en enkele van haar vriendinnen kennen. Uiteindelijk weet hij via Stillwater binnen te geraken en besluit hen te interviewen. Het contact verloopt vlot en de band nodigt hem uit om hen te volgen. Zeer tegen de zin van zijn moeder (wederom een sublieme Francess McDormand) gaat hij mee op toernee en wordt ingelijfd als reporter bij Rolling Stone. Tijdens de toernee spelen zich heel wat herkenbare soms op het Spinal Tap-achitge taferelen af en Miller is er steeds bij als toeschouwer (en ook als journalist). Het algemene beeld dat geschetst wordt is dat van een rockgroep die net als zovelen in de early seventies de verkeerde kant opgaat qua gedrag en attitude (iets waar de punkbeweging later tegen inging).
Zelfs voor iemand die niet zo volledig into music is, zou deze film meer dan genietbaar moeten zijn. Kate Hudson en Patrick Dugit weten de film zeer goed te dragen, de film kent geen enkel dood moment en er zijn meer dan genoeg humoristische momenten (zie bijvoorbeeld de vliegtuigscene). Maar er is natuurlijk ook de muziek: Simon & Garfunkel, The Who, David Bowie,.... . Deze film staat dan volgens mij ook terecht in de Top 250 rated movies of all-time op IMDB en de volgende keer dat ik nog eens een top 10 samenstel van mijn meest favoriete films zou deze er misschien wel eens bij kunnen zijn.
De Mexicaanse Tarantino, zo wordt Alejandro Gonz�lez I��rritu veelal genoemd...een vergelijking die me toch net iets te mank loopt. Misschien interessant om eerst eens met de gelijkenissen te beginnen: geweld is een wezenlijk onderdeel van de film, de film is niet chronologisch opgebouwd, verschillende verhaallijnen die los van elkaar staan worden op een bepaald punt bijeengebracht en uiteindelijk zie je alles mooi ineenvallen. En daar houden alle vergelijkingen ongeveer wel op..."Amores Perros" bevat een zekere rauwheid die je in weinig films tegenkomt.
Als ik me goed laten inlichten heb, betekent "amores perros" iets als "love's a bitch". De 3 verhalen die in deze film aan bod komen draaien allemaal rond dit thema. Het eerste verhaal vertelt over Octavio en Susana. Susana is de vrouw van Octavio's broer, Ramiro. Ramiro behandelt zijn vrouw slecht en Octavio probeert zich in al zijn verliefdheid over haar te ontfermen. Zo stopt hij haar geld toe dat hij wint met hondengevechten en beraamt hij een plan om tesamen met haar weg te vluchten. Het tweede verhaal gaat over Daniel en Valeria. Daniel is getrouwd, heeft 2 kinderen en heeft een verhouding met fotomodel Valeria. Hij besluit van zijn vrouw weg te gaan en gaat samenwonen met Valeria. Hun relatie komt echter zwaar onder druk te staan wanneer Valeria een zwaar auto-ongeval krijgt. Het derde verhaalt handelt over El Chivo, een oud-revolutionair die in de gevangenis heeft gezeten en nu zijn leven doorbrengt als zwerver. Door zijn verleden heeft hij nooit zijn dochter gekend en dit gemis blijft dan ook aan hem knagen. Veel meer ga ik van de storyline niet verklappen, je moet de film maar zelf bekijken hiervoor.
Als laatste wil ik nogmaals waarschuwen voor de rauwheid van de film. Het is totaal niet overbodig dat in het begin van de film de mededeling "No dogs were harmed during the making of this film" over het scherm rolt...de hondengevechten in de film zijn levensecht en het is dan ook niet verwonderlijk dat vele dierenrechtengroeperingen begonnen te stijgeren bij de beelden. Deze film is zeker geen lichte brok om te verweren (ik had achteraf een beetje een gelijkaardig gevoel als na het bekijken van Requiem for a Dream) maar het is de moeite waard.
Almost Famous
Dit is een aanrader voor iedereen die van muziek houdt. De film is een "coming of age" verhaal van de 15-jarige William Miller die de kans krijgt te schrijven voor Rolling Stone Magazine en zo het hele land doorreist met de doorbrekende groep Stillwater. De film is van de hand van Cameron Crowe die grote naam maakte met de films Jerry Maguire en Vanilla Sky. Het verhaal is eveneens van zijn hand en is redelijk autobiografisch. Crowe begon op 15-jarige leeftijd te schrijven voor Rolling Stone en ging mee op toernee met onder andere Led Zeppelin en The Allman Brothers Band. De groep Stillwater is dan ook grotendeels op deze 2 groepen geinspireerd en waarschijnlijk zelf iets meer op Led Zeppelin (er heeft wel een groep Stillwater bestaan in de jaren '70 maar zij hadden geen bezwaar tegen het gebruik van hun naam voor de film).
De begaafde William Miller (Patrick Dugit) erft de platencollectie over van zijn zus wanneer die het huis verlaat en van dan af aan neemt zijn liefde voor muziek exponentieel toe. Hij begint artikels en recensies te schrijven en komt in contact met Lester Bangs, een oude rot in het vak, van wie hij enkele dingen leert. Op een bepaald ogenblik wil hij Black Sabbath interviewen maar de toegang tot het optreden wordt hem ontzegd. In zijn pogingen om binnen te geraken leert hij Penny Lane (Kate Hudson) en enkele van haar vriendinnen kennen. Uiteindelijk weet hij via Stillwater binnen te geraken en besluit hen te interviewen. Het contact verloopt vlot en de band nodigt hem uit om hen te volgen. Zeer tegen de zin van zijn moeder (wederom een sublieme Francess McDormand) gaat hij mee op toernee en wordt ingelijfd als reporter bij Rolling Stone. Tijdens de toernee spelen zich heel wat herkenbare soms op het Spinal Tap-achitge taferelen af en Miller is er steeds bij als toeschouwer (en ook als journalist). Het algemene beeld dat geschetst wordt is dat van een rockgroep die net als zovelen in de early seventies de verkeerde kant opgaat qua gedrag en attitude (iets waar de punkbeweging later tegen inging).
Zelfs voor iemand die niet zo volledig into music is, zou deze film meer dan genietbaar moeten zijn. Kate Hudson en Patrick Dugit weten de film zeer goed te dragen, de film kent geen enkel dood moment en er zijn meer dan genoeg humoristische momenten (zie bijvoorbeeld de vliegtuigscene). Maar er is natuurlijk ook de muziek: Simon & Garfunkel, The Who, David Bowie,.... . Deze film staat dan volgens mij ook terecht in de Top 250 rated movies of all-time op IMDB en de volgende keer dat ik nog eens een top 10 samenstel van mijn meest favoriete films zou deze er misschien wel eens bij kunnen zijn.
donderdag, december 04, 2003
Wake up call
9u00: wekker loopt af
9u01: gsm gaat
me: (probeert wakker te klinken) Goeiemorgen met Danny
x: Goeiemorgen, u spreekt met *insert x's name* van het promo team van Roularta
me: (kreunt inwendig)
x: Kent u het weekblad Trends?
me: Ja
x: Leest u het regelmatig?
me: Nee
x: Momenteel loopt er een promotie-actie van het tijdschrift Trends *blablabla* 100 Euro ipv 240 *yaddayaddaya* eerste exemplaar volgende week in de bus met overschrijving *funiculi funicula* mogen wij uw naam noteren op de lijst?
me: Nee, dank u
x: Mogen we soms weten om welke reden u niet verkiest in te gaan op ons aanbod
me: Sorry maar ik heb daar het geld niet voor
x: Ok bedankt, nog een goeie dag verder
*klik*
Dit zou een gewoon telefoontje kunnen zijn om een artikel aan de man te brengen, zij het dat de personen die meestal zoiets proberen uitgaan van enkele verkeerde opvattingen.
Puntje 1: Er zijn 2 categorie�n studenten: de kapitaalkrachtigen en de niet-kapitaalkrachtigen. De eerste soort laat zijn abonnement meestal door zijn ouders betalen. De tweede soort probeert hetzelfde doch heeft meer kans op falen.
Puntje 2: Studenten lezen doorgaans magazines zoals Humo en degenen die te hypocriet zijn om de Playboy te kopen, nemen dan de Che, Menzo, P Magazine of dergelijke boekjes met veel tetn, enkele dure wagens en "spraakmakende" interviews in. Studentes wenden zich in het slechtste geval tot de Flair ofzo. Een occasionele enkeling leest de Knack en dan nog meestal omdat men op zoek is naar een anderstalig artikel want voor de rest is dat blad zo droog als een scheet in de Sahara.
Puntje 3: Studenten die kiezen voor een richting handelsingenieur hebben niet noodzakelijk een specifieke interesse in economie. Indien ze dit wel hebben, is het zwaar de vraag of ze deze interesse behouden na de cursussen micro-economie, macro-economie, internationale economie en godweet welke andere cursussen economie ik de voorbije jaren nog onder mijn neus heb geschoven gekregen.
Puntje 4: Niemand die niet en gefortuneerd en bedrijfsleider en ouder dan 50 jaar is, heeft interesse in artikels over de rentestijgingen op de markt van Boliviaanse berggeiten, aankondigingen van vetgesponsorde golftornooien, advertenties van Jaguar of Rolex en foto's van de zoveelste receptie met grijzende KMO kaderleden.
Puntje 5: Om 9 uur 's morgens ligt een student in zijn bed. De maatschappij verwacht zelfs dat we dan in ons bed liggen. Buiten een vroege les waar absenties worden gepakt is er geen enkel geldig excuus om voor de middag uit bed te komen. Studenten voor de middag storen is dus niet enkel een zware inbreuk op de Universele Rechten van de Student maar tevens een bewuste aanslag op onze kwetsbare mentale en fysieke gezondheid.
Puntje 6: Studenten die om 9 uur 's morgens wakker klinken aan de telefoon zijn allesbehalve wakker...in het meest positieve geval hebben ze geen kater.
Puntje 7: Ik ben veel te goed voor deze wereld...de eerstvolgende die er misbruik van probeert te maken, betaalt mij een pint
9u01: gsm gaat
me: (probeert wakker te klinken) Goeiemorgen met Danny
x: Goeiemorgen, u spreekt met *insert x's name* van het promo team van Roularta
me: (kreunt inwendig)
x: Kent u het weekblad Trends?
me: Ja
x: Leest u het regelmatig?
me: Nee
x: Momenteel loopt er een promotie-actie van het tijdschrift Trends *blablabla* 100 Euro ipv 240 *yaddayaddaya* eerste exemplaar volgende week in de bus met overschrijving *funiculi funicula* mogen wij uw naam noteren op de lijst?
me: Nee, dank u
x: Mogen we soms weten om welke reden u niet verkiest in te gaan op ons aanbod
me: Sorry maar ik heb daar het geld niet voor
x: Ok bedankt, nog een goeie dag verder
*klik*
Dit zou een gewoon telefoontje kunnen zijn om een artikel aan de man te brengen, zij het dat de personen die meestal zoiets proberen uitgaan van enkele verkeerde opvattingen.
Puntje 1: Er zijn 2 categorie�n studenten: de kapitaalkrachtigen en de niet-kapitaalkrachtigen. De eerste soort laat zijn abonnement meestal door zijn ouders betalen. De tweede soort probeert hetzelfde doch heeft meer kans op falen.
Puntje 2: Studenten lezen doorgaans magazines zoals Humo en degenen die te hypocriet zijn om de Playboy te kopen, nemen dan de Che, Menzo, P Magazine of dergelijke boekjes met veel tetn, enkele dure wagens en "spraakmakende" interviews in. Studentes wenden zich in het slechtste geval tot de Flair ofzo. Een occasionele enkeling leest de Knack en dan nog meestal omdat men op zoek is naar een anderstalig artikel want voor de rest is dat blad zo droog als een scheet in de Sahara.
Puntje 3: Studenten die kiezen voor een richting handelsingenieur hebben niet noodzakelijk een specifieke interesse in economie. Indien ze dit wel hebben, is het zwaar de vraag of ze deze interesse behouden na de cursussen micro-economie, macro-economie, internationale economie en godweet welke andere cursussen economie ik de voorbije jaren nog onder mijn neus heb geschoven gekregen.
Puntje 4: Niemand die niet en gefortuneerd en bedrijfsleider en ouder dan 50 jaar is, heeft interesse in artikels over de rentestijgingen op de markt van Boliviaanse berggeiten, aankondigingen van vetgesponsorde golftornooien, advertenties van Jaguar of Rolex en foto's van de zoveelste receptie met grijzende KMO kaderleden.
Puntje 5: Om 9 uur 's morgens ligt een student in zijn bed. De maatschappij verwacht zelfs dat we dan in ons bed liggen. Buiten een vroege les waar absenties worden gepakt is er geen enkel geldig excuus om voor de middag uit bed te komen. Studenten voor de middag storen is dus niet enkel een zware inbreuk op de Universele Rechten van de Student maar tevens een bewuste aanslag op onze kwetsbare mentale en fysieke gezondheid.
Puntje 6: Studenten die om 9 uur 's morgens wakker klinken aan de telefoon zijn allesbehalve wakker...in het meest positieve geval hebben ze geen kater.
Puntje 7: Ik ben veel te goed voor deze wereld...de eerstvolgende die er misbruik van probeert te maken, betaalt mij een pint
woensdag, december 03, 2003
The new look
Het kon niet uitblijven...na de kleurboekovergang van Windows 98 naar Windows XP heeft Microsoft besloten om na al die jaren ook eens de layout van Hotmail te veranderen (mijn account is al 6 jaar oud btw). Onwaarschijnlijk zal het visuele weer een of andere onzichtbare evolutie moeten ondersteunen die aan mijn opmerkingsvermogen voorbijgaat. Sommige icoontjes zijn van plaats veranderd, andere zijn wat kleiner geworden...geen onoverkomelijk probleem om aan te wennen. Extra handigheid is zelfs dat je de linkerkolom met je folders kan verbergen. Daar tegenover staat natuurlijk dat er aan de rechterzijde een megagroot en ronduit lelijk msn afbeelding staat die langs geen kant te verwijderen valt. Gelukkig ben ik al lang geen die hard Hotmail gebruiker meer. Ik gebruik die account nog ongeveer enkel als spambox en ik ben zeker niet de enige...zo filtert Hotmail dagelijks meer dan 2,4 miljard spammails! (bron)
En nu we het toch over nieuwigheden hebben...met enige trots kan ik mededelen dat ik, eigenaar van 2 linkerhanden, dit mooie speeltje vandaag operationeel heb gekregen. Niet enkel brengt de plaatsing van deze fancontroller mij een stap dichter bij het bereiken van total geekness (i r t3h pwn!), het zorgt er tevens voor dat mijn extra casefans eindelijk op een aanvaardbaar geluidsniveau draaien. Bijgevolg kan ik in theorie mijn pc 24/7 aan laten staan zonder daarbij mijzelf of mijn huisgenoten te storen in hun dag/nachtrust.
Met de aankoop van deze fancontroller sluit ik ook meteen het hoofdstuk "Hardware" voor een tijdje af totdat er opnieuw genoeg fondsen beschikbaar zijn - enkele harde schijven en een dvdwriter zouden nog handig zijn...en een TFT...en een webcam...en misschien een window in mijn zijpaneel...en een CCFL...en...
U zal dus wel nog een hele poos gespaard blijven van de nodige tech talk. Ain't that nice...
* Addendum voor de minder technische lezers*
Met casefans bedoel ik dus de 3 extra ventilators die ik een tijdje geleden in mijn computerkast heb gestoken. Met behulp van de fancontroller kan ik de snelheid regelen van deze ventilators en bijgevolg ook de geluidsproductie ervan (hoe trager ze draaien, hoe minder lawaai ze maken).
En nu we het toch over nieuwigheden hebben...met enige trots kan ik mededelen dat ik, eigenaar van 2 linkerhanden, dit mooie speeltje vandaag operationeel heb gekregen. Niet enkel brengt de plaatsing van deze fancontroller mij een stap dichter bij het bereiken van total geekness (i r t3h pwn!), het zorgt er tevens voor dat mijn extra casefans eindelijk op een aanvaardbaar geluidsniveau draaien. Bijgevolg kan ik in theorie mijn pc 24/7 aan laten staan zonder daarbij mijzelf of mijn huisgenoten te storen in hun dag/nachtrust.
Met de aankoop van deze fancontroller sluit ik ook meteen het hoofdstuk "Hardware" voor een tijdje af totdat er opnieuw genoeg fondsen beschikbaar zijn - enkele harde schijven en een dvdwriter zouden nog handig zijn...en een TFT...en een webcam...en misschien een window in mijn zijpaneel...en een CCFL...en...
U zal dus wel nog een hele poos gespaard blijven van de nodige tech talk. Ain't that nice...
* Addendum voor de minder technische lezers*
Met casefans bedoel ik dus de 3 extra ventilators die ik een tijdje geleden in mijn computerkast heb gestoken. Met behulp van de fancontroller kan ik de snelheid regelen van deze ventilators en bijgevolg ook de geluidsproductie ervan (hoe trager ze draaien, hoe minder lawaai ze maken).
dinsdag, december 02, 2003
Fun-boring-cool
Gisterenavond bekeken op de Beeb op aanraden van Icelord: Little Britain, een nieuwe show vol korte sketches. Het was de eerste aflevering en ik moet zeggen dat er best wel grappige dingen inzaten (alleen al het pakje van de "town gay" Daffyd was lachen)...een serie om in de gaten te houden dus.
Little Britain: elke maandagavond om 23u op BBC2
Deze middag heb ik een honderdtal pagina's gelezen in de Delphi 5 Developer's guide met als doel er wat informatie uit te puren die ik zou kunnen gebruiken voor mijn thesis (jep, ik ben totaal opnieuw begonnen met mijn tekst op te stellen dus geen verdediging in januari). Ook al stoppen de schrijvers van die handboeken regelmatig verwijzingen in hun voorbeelden naar humoristische reeksen of films, het blijft maar duf materiaal om te lezen. Een uitspraak zoals "Doh!" in een variabele steken is niet iets wat ervoor zorgt dat je je vervuld van genot op de volgende pagina's stort.
Ter ontspanning dan maar ff mijn vaste webstekken afgegaan waarbij ik bij Smintjes las over de Top 100 Albums of the 1990s van Pitchforkmedia.com. Het is de eerste keer dat ik echt eens rondgekeken heb op Pitchfork. Ik wist van het bestaan maar was er eigenlijk nog nooit naartoe gesurfd. Groot was mijn verbazing toen bleek dat de site uitpulkte met info over allerlei groepen die ik de voorbije jaren op eigen houtje via het internet had leren kennen...feels like coming home. Bij deze staat die dan ook gebookmarked in de CR Towers. Bezoekers kunnen zich altijd wenden tot de links aan de rechterzijde van hun scherm (en rechts is waar uw duim links staat!).
Little Britain: elke maandagavond om 23u op BBC2
Deze middag heb ik een honderdtal pagina's gelezen in de Delphi 5 Developer's guide met als doel er wat informatie uit te puren die ik zou kunnen gebruiken voor mijn thesis (jep, ik ben totaal opnieuw begonnen met mijn tekst op te stellen dus geen verdediging in januari). Ook al stoppen de schrijvers van die handboeken regelmatig verwijzingen in hun voorbeelden naar humoristische reeksen of films, het blijft maar duf materiaal om te lezen. Een uitspraak zoals "Doh!" in een variabele steken is niet iets wat ervoor zorgt dat je je vervuld van genot op de volgende pagina's stort.
Ter ontspanning dan maar ff mijn vaste webstekken afgegaan waarbij ik bij Smintjes las over de Top 100 Albums of the 1990s van Pitchforkmedia.com. Het is de eerste keer dat ik echt eens rondgekeken heb op Pitchfork. Ik wist van het bestaan maar was er eigenlijk nog nooit naartoe gesurfd. Groot was mijn verbazing toen bleek dat de site uitpulkte met info over allerlei groepen die ik de voorbije jaren op eigen houtje via het internet had leren kennen...feels like coming home. Bij deze staat die dan ook gebookmarked in de CR Towers. Bezoekers kunnen zich altijd wenden tot de links aan de rechterzijde van hun scherm (en rechts is waar uw duim links staat!).
maandag, december 01, 2003
Cleaning out my closet
Kuisen wordt niet meteen beschouwd als de meest mannelijke taak in het huishouden maar soms breekt nood eenmaal wet. Teneinde niet overwoekerd te worden door allerlei ongedierte ben ik er vandaag tegenaan gevlogen met een goedgevulde emmer vol warm water en een zeemvel (plumeaus zijn voor mietjes)...ongelooflijk hoe snel water zwart kan kleuren :)
Vrouwen zullen vast zeggen dat er niets moeilijk is aan kuisen. Ladies, I beg to differ. Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen hoe origineel en creatief ik moet zijn om alle rondslingerende stapels kranten, papier, tijdschriften en dergelijke meer weg te proppen in een of andere kast of lade. En naarmate de kasten en lades voller en voller komen te zitten, des te moeilijker het wordt om alles weg te stoppen. Ik zie me dan ook genoodzaakt binnenkort eens mijn kasten en lades deftig uit te mesten vooraleer er weer een kast doorzakt. Benieuwd welke antiquiten er nu weer zullen opduiken...
Vrouwen zullen vast zeggen dat er niets moeilijk is aan kuisen. Ladies, I beg to differ. Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen hoe origineel en creatief ik moet zijn om alle rondslingerende stapels kranten, papier, tijdschriften en dergelijke meer weg te proppen in een of andere kast of lade. En naarmate de kasten en lades voller en voller komen te zitten, des te moeilijker het wordt om alles weg te stoppen. Ik zie me dan ook genoodzaakt binnenkort eens mijn kasten en lades deftig uit te mesten vooraleer er weer een kast doorzakt. Benieuwd welke antiquiten er nu weer zullen opduiken...
zondag, november 30, 2003
CR goes multiplayer: Part 2 - Enter the Dragon
Voorjaar 2001: ondergetekende moet samen met enkele klasgenoten voor het vak Engels een presentatie houden gevolgd door een uitgebreide discussie over het gekozen onderwerp. Na wat brainstormen komt "party islands" als onderwerp naar voor. Mensen gekend met het fenomeen begrijpen wel dat hier geen vol uur over te discussieren valt en bijgevolg probeer ik mijn collega's te overtuigen een ander thema te kiezen. Ik kom na een paar weken met een uitgewerkte presentatie over het gebruik van het Internet en weet hiermee de rest te overtuigen. De presentatie verloopt vlot en achteraf volgt een discussiegedeelte in kleinere groepjes. Na een tijdje komt in mijn discussiegroepje online gaming ter sprake en Katrien (aka flipkonijn) vraagt of ik geen zin heb om de Counterstrike clan van haar broer te joinen...ICQ nummers worden uitgewisseld en nog dezelfde week doe ik een trial bij Dragonsworn.
Dragonsworn bestond op dat ogenblik uit QT (clanleader en broer van Katrien), ZeroTolerance die de functie had van war arranger (voor de niet-ingewijdenen: degene die de wars/wedstrijden regelt) en ander plezant volk als Baviko, PPP, Legba, Skywalker (?) en Dark Avenger. In het begin worden er niet zoveel wars gespeeld maar na een tijdje komen we toch aan gemiddeld 1 war per week. In het najaar (nog steeds 2001) draagt Zero zijn functie over aan mij en voortaan ben ik war arranger. Onze activiteit op de Shrimpwars ladder wordt opgedreven en we spelen een 2 � 3 tal wars per weekend. Gelukkig beschikt Shrimpwars dan nog over servers die gratis kunnen gebruikt worden voor trainingen en wars. Ook Barrysworld laat op dat ogenblik toe om af en toe een server te reserveren.
De minder actieve leden vallen af na een tijdje (tot op heden weten we nog steeds niet wat er van Baviko geworden is) en de rangen worden aangevuld met "bekend" volk: zagevent aka Solution (Peet zijn neef), Seppe (neef van zagevent) en reality (broer van Seppe en bijgevolg ook neef van zagevent). Op de BGT ladder lukt het ons om in de top 30 te blijven meedraaien en onze hoogste positionering wordt de 11e plaats. Leukste warherinneringen voor mij blijven de wars tegen KiP (Knowledge is Power), C@P (Conquer @nd Protect) en TkWsN (The Knighs Who Say Ni). Een volledig overzicht van onze wars vind je hierzo.
Door het joinen van Dragonsworn ging niet alleen voor mij de wereld open van multiplayer gaming maar ook die van lan gaming. In november 2001 is het de eerste keer dat mijn computer de Aalsterse stadsgrenzen overschrijdt. Mijn eerste lanparty-ervaring wordt Multiplayer Madness 4 in de Nekkerhallen te Mechelen, goed voor een heel weekendje computeren tesamen met 799 andere mensen. Later volgen in gezelschap van de rest van Dragonsworn nog FoM in de Oktoberhallen te Wieze en als afsluiter Powerzone (in de kelders van het VTM-gebouw). Vooral op die laatste lan boeken we weinig succes. Wegens het wegvallen van de 5e Multiplayer Madness waren de auto-bertha's voor de CPL (zeg maar de automatische kwalificaties voor de Europese kampioenschappen) te verdienen op de Powerzone Lan en bijgevolg moesten we het opnemen tegen een paar ijzersterke nationale en internationale clans. "Hoogtepunt" was de war tegen het Duitse Team Elysium waar we glansrijk tegen verloren met een score van 24-0 (12-0 en 12-0). Uiteindelijk wordt Powerzone Lan mijn laatste lanparty als actief lid van Dragonsworn.
To be continued...
*mod* <@Ghostdog`-> ik eis dat de slachtpartijen van tWe opgenomen worden in de blog
Ook al staat het blijkbaar niet in het war overzicht, The western elite (kortweg tWe) heeft Dragonsworn destijds ongeveer alle hoeken van de bomspots laten zien op de_dust...in mindere mate was dit de verdienste van Ghostdog :p
Dragonsworn bestond op dat ogenblik uit QT (clanleader en broer van Katrien), ZeroTolerance die de functie had van war arranger (voor de niet-ingewijdenen: degene die de wars/wedstrijden regelt) en ander plezant volk als Baviko, PPP, Legba, Skywalker (?) en Dark Avenger. In het begin worden er niet zoveel wars gespeeld maar na een tijdje komen we toch aan gemiddeld 1 war per week. In het najaar (nog steeds 2001) draagt Zero zijn functie over aan mij en voortaan ben ik war arranger. Onze activiteit op de Shrimpwars ladder wordt opgedreven en we spelen een 2 � 3 tal wars per weekend. Gelukkig beschikt Shrimpwars dan nog over servers die gratis kunnen gebruikt worden voor trainingen en wars. Ook Barrysworld laat op dat ogenblik toe om af en toe een server te reserveren.
De minder actieve leden vallen af na een tijdje (tot op heden weten we nog steeds niet wat er van Baviko geworden is) en de rangen worden aangevuld met "bekend" volk: zagevent aka Solution (Peet zijn neef), Seppe (neef van zagevent) en reality (broer van Seppe en bijgevolg ook neef van zagevent). Op de BGT ladder lukt het ons om in de top 30 te blijven meedraaien en onze hoogste positionering wordt de 11e plaats. Leukste warherinneringen voor mij blijven de wars tegen KiP (Knowledge is Power), C@P (Conquer @nd Protect) en TkWsN (The Knighs Who Say Ni). Een volledig overzicht van onze wars vind je hierzo.
Door het joinen van Dragonsworn ging niet alleen voor mij de wereld open van multiplayer gaming maar ook die van lan gaming. In november 2001 is het de eerste keer dat mijn computer de Aalsterse stadsgrenzen overschrijdt. Mijn eerste lanparty-ervaring wordt Multiplayer Madness 4 in de Nekkerhallen te Mechelen, goed voor een heel weekendje computeren tesamen met 799 andere mensen. Later volgen in gezelschap van de rest van Dragonsworn nog FoM in de Oktoberhallen te Wieze en als afsluiter Powerzone (in de kelders van het VTM-gebouw). Vooral op die laatste lan boeken we weinig succes. Wegens het wegvallen van de 5e Multiplayer Madness waren de auto-bertha's voor de CPL (zeg maar de automatische kwalificaties voor de Europese kampioenschappen) te verdienen op de Powerzone Lan en bijgevolg moesten we het opnemen tegen een paar ijzersterke nationale en internationale clans. "Hoogtepunt" was de war tegen het Duitse Team Elysium waar we glansrijk tegen verloren met een score van 24-0 (12-0 en 12-0). Uiteindelijk wordt Powerzone Lan mijn laatste lanparty als actief lid van Dragonsworn.
To be continued...
*mod* <@Ghostdog`-> ik eis dat de slachtpartijen van tWe opgenomen worden in de blog
Ook al staat het blijkbaar niet in het war overzicht, The western elite (kortweg tWe) heeft Dragonsworn destijds ongeveer alle hoeken van de bomspots laten zien op de_dust...in mindere mate was dit de verdienste van Ghostdog :p
