donderdag, november 20, 2003
Away for the weekend
Mijn die-hard fans zullen het niet graag horen maar ze zullen het een paar dagen zonder blogposts mijnentwege moeten stellen. Zodadelijk mijn pc afkoppelen en alles netjes beneden zetten om zodoende morgenvroeg richting Zandhoven te vertrekken voor onze eerste Lan-Works organisatie: Afterlife Pro lanparty. Het is al een hele tijd geleden da'k nog eens een lan heb gedaan dus ik heb er wel zin in. We hebben een echte toog (en geen kleintje) en er zal zelfs Duvel zijn dus het argument dat lanparties niet sociaal zijn kan hiermee onmiddellijk van tafel geveegd worden. Voor de mensen die het ietsje gezonder willen houden, zal er zo een 35 liter pompoensoep voorzien zijn met liefde bereid door onze eigenste Mmira. We zijn met een kleine en hechte crew waardoor wel regelmatig de handen uit de mouwen moeten worden gestoken maar juist daarom zijn we ook crew. Mijn werkschema ziet eruit als volgt:
vrijdag
20u-22u: reserve
22u-24u: inkom
zaterdag
00u-02u: toog
08u-10u: toog
12u-14u: reserve
14u-16u: toog
20u-22u: toog
zondag
04u-06u: reserve
06u-08u: toog
16u-18u: reserve
18u- ... : toog
afbraak
Naar goede gewoonte zal er dus niet veel geslapen worden. Daar is tijd genoeg voor na het weekend :)
Wegens het ontbreken van internet (damn you Belgacom!) zal de eerstvolgende post normaliter pas voor maandag zijn. Voor elk van u en ieder apart een leuk weekend toegewenst!
vrijdag
20u-22u: reserve
22u-24u: inkom
zaterdag
00u-02u: toog
08u-10u: toog
12u-14u: reserve
14u-16u: toog
20u-22u: toog
zondag
04u-06u: reserve
06u-08u: toog
16u-18u: reserve
18u- ... : toog
afbraak
Naar goede gewoonte zal er dus niet veel geslapen worden. Daar is tijd genoeg voor na het weekend :)
Wegens het ontbreken van internet (damn you Belgacom!) zal de eerstvolgende post normaliter pas voor maandag zijn. Voor elk van u en ieder apart een leuk weekend toegewenst!
woensdag, november 19, 2003
Tits and bits
Langer dan een uur blote piemels en borsten op het televisiescherm zonder gekreun of uitwisseling van lichaamssappen...dat moet wel een programma over kunst zijn. En dat was het inderdaad ook. In de doc.story gisteren op Canvas stond het werk centraal van fotograaf Spencer Tunick. Hij is vooral gekend voor zijn grootschalige projecten waarbij hij naakte mensenmassa's (gaande van een tiental tot een paar duizend mensen) fotografeert in een stedelijke omgeving. In de documentaire werd hij gedurende een jaar gevolgd op zijn reis langs de 7 continenten (niet te verwarren met de 5 werelddelen - sorry, inside joke). Voorts doet hij niet enkel grote projecten zoals de photoshoot in Melbourne waarvan u hieronder een foto ziet of reeds hebt gezien indien uw aandacht in den beginne werd getrokken door het bloot vlees en u nadien besloot de tekst ook maar eens te lezen. Voor zijn projecten met individuals spreekt hij mensen op straat aan met de vraag of ze naakt voor hem willen poseren...iets wat niet overal even goed lukt. Zo is Spencer zelf ook al een paar keer opgepakt. Tegenstanders van zijn werk menen dat hij enkel erop uit is om te choqueren en op goedkope wijze naam te maken, voorstanders bejubelen zijn concept en zien er een boodschap van absolute gelijkheid in. Als cultuuronkundige ga ik hier geen discussie beginnen over of iets kunst is of niet. Ik vind zijn foto's alleszins heel mooi en visueel soms heel sterk...
Meer foto's van zijn hand kan je bekijken op zijn officiele site: SpencerTunick.com
You've had the tits part, here's the bits part:
* Dat een blog maken niet altijd even gemakkelijk is wegens het publiek karakter ervan mogen we wel opmaken uit dit artikel: Mom finds out about blog
* Zowel voor muziek- als kwisliefhebbers heb ik een mp3 online geplaatst die ik viavia ontdekt heb. Het gaat om een liedje van iets meer dan 12 minuten waar in totaal 101 intro's van bekende songs in zijn verwerkt. Check it out!
*mod* De mp3 blijkt Intro-inspection te zijn van Osymyso (met dank aan tx om dit mee te delen)
Meer foto's van zijn hand kan je bekijken op zijn officiele site: SpencerTunick.com
You've had the tits part, here's the bits part:
* Dat een blog maken niet altijd even gemakkelijk is wegens het publiek karakter ervan mogen we wel opmaken uit dit artikel: Mom finds out about blog
* Zowel voor muziek- als kwisliefhebbers heb ik een mp3 online geplaatst die ik viavia ontdekt heb. Het gaat om een liedje van iets meer dan 12 minuten waar in totaal 101 intro's van bekende songs in zijn verwerkt. Check it out!
*mod* De mp3 blijkt Intro-inspection te zijn van Osymyso (met dank aan tx om dit mee te delen)
dinsdag, november 18, 2003
Godspeed You Black Emperor - The dead flag blues
the car's on fire and there's no driver at the wheel
and the sewers are all muddied with a thousand lonely suicides
and a dark wind blows
the government is corrupt
and we're on so many drugs
with the radio on and the curtains drawn
we're trapped in the belly of this horrible machine
and the machine is bleeding to death
the sun has fallen down
and the billboards are all leering
and the flags are all dead at the top of their poles
it went like this:
the buildings tumbled in on themselves
mothers clutching babies picked through the rubble
and pulled out their hair
the skyline was beautiful on fire
all twisted metal stretching upwards
everything washed in a thin orange haze
i said: "kiss me, you're beautiful -
these are truly the last days"
you grabbed my hand and we fell into it
like a daydream or a fever
we woke up one morning and fell a little further down -
for sure it's the valley of death
i open up my wallet
and it's full of blood
GYBE live mp3s/streamings
GYBE on Allmusic.com
Official GYBE site
and the sewers are all muddied with a thousand lonely suicides
and a dark wind blows
the government is corrupt
and we're on so many drugs
with the radio on and the curtains drawn
we're trapped in the belly of this horrible machine
and the machine is bleeding to death
the sun has fallen down
and the billboards are all leering
and the flags are all dead at the top of their poles
it went like this:
the buildings tumbled in on themselves
mothers clutching babies picked through the rubble
and pulled out their hair
the skyline was beautiful on fire
all twisted metal stretching upwards
everything washed in a thin orange haze
i said: "kiss me, you're beautiful -
these are truly the last days"
you grabbed my hand and we fell into it
like a daydream or a fever
we woke up one morning and fell a little further down -
for sure it's the valley of death
i open up my wallet
and it's full of blood
GYBE live mp3s/streamings
GYBE on Allmusic.com
Official GYBE site
maandag, november 17, 2003
Shadayim!
Maandagmiddag en de maag- en darmproblemen (en de daarbijhorende misselijkheid) waar ik voorbije 2 dagen sterk last van had lijken grotendeels van de baan. Hierdoor heb ik de energie teruggevonden die ik gisteren niet meer had om mijn langverwachte eerste post te doen inzake mijn "multiplayer carriere". Het resultaat ziet u in de post hieronder.
Waar ik gisteren wel nog de energie voor kon opbrengen was een avondje BBC. Dankzij Belgatom weet ik dat er een nieuwe reeks is van Louis Theroux en indien ik de mogelijkheid heb, vind ik dat toch must-see tv. Louis Theroux heeft een speciale manier van reportages maken die me sterk aanspreekt. In de reportage van gisteren probeerde hij te achterhalen wie Michael Jackson is. Een mediaschuw figuur als Jacko krijg je natuurlijk niet zomaar voor de camera dus probeerde Louis aan de hand van interviews met familie en vrienden van Michael meer te weten te komen over de man. Zo had hij 2 'interviews" met Michael's vader, Joe. Een beeld schetsen van Michael ging zeer moeizaam maar des te beter kon men zich een beeld vormen over zijn vader aan de manier waarop die zich gedroeg en sprak. Een van de sterkste momenten van de reportage wat mij betreft was het ogenblik waarop Louis de vraag stelt aan Joe of hij Michael graag zou zien met een partner. Joe vraagt wat hij verstaat onder een partner waarop Louis naief en rechuit (zoals altijd) antwoordt met "a boyfriend or a girlfriend" waarop het interview wordt stilgelegd en uiteindelijk na veel gediscussieer wordt afgebroken. Papa Jackson kan niet tegen homo's en bijgevolg was de vraag meer dan beledigend: einde interview. Ik ben geen voorstander van het ongelukkige-jeugd argument maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het gedrag van Mr. Jackson over de jaren sterk het gedrag van Michael heeft bepaald. Benieuwd wat de volgende reportage ons brengt.
Als aflsuiter van de avond besloot ik nog naar Coupling te kijken, alweer een van de betere comedy shows van de BBC. Deze maal heeft Jeff succes bij een mysterieuze schone in hun stamcafe. Hij gaat erop af maar het blijkt dat ze geen Engels praat - iets wat hij totaal niet erg vindt. Iets later duikt een platborstige (sorry, essentieel onderdeel van de plot) vriendin op van de schoonheid die verklaart dat haar Israelische vriendin op reis is en slechts tijdelijk in het land is. Een dag later komt Jeff de knappe Israelische weer tegen, ditmaal zonder vriendin die kan vertalen. Bijgevolg ontstaat er een conversatie waar geen van de twee iets van verstaat en de misverstanden kunnen dan ook niet uitblijven. Zo denkt Jeff dat de knappe verschijning Shadayim heet terwijl dit eigenlijk Hebreeuws is voor "breasts" (oftewel tetn) en u kunt misschien al raden wat arme Jeff nog te wachten staat. Ik had de indruk dat het lachen mijn genezingsproces versneld heeft en zelfs indien niet, dan nog heb ik hartelijk gelachen. Friends is for wussies, Coupling is the real thing!
Als slot, sluit ik af met enkele wijze woorden van Jeff uit de aflevering van gisteren:
"I need breasts with brains. I don’t mean individual brains, obviously... I mean, not a brain each. You know, I like intelligent women, but you’ve got to draw the line somewhere... I think breast brains would be over-egging the woman pudding."
Shadayim!
Waar ik gisteren wel nog de energie voor kon opbrengen was een avondje BBC. Dankzij Belgatom weet ik dat er een nieuwe reeks is van Louis Theroux en indien ik de mogelijkheid heb, vind ik dat toch must-see tv. Louis Theroux heeft een speciale manier van reportages maken die me sterk aanspreekt. In de reportage van gisteren probeerde hij te achterhalen wie Michael Jackson is. Een mediaschuw figuur als Jacko krijg je natuurlijk niet zomaar voor de camera dus probeerde Louis aan de hand van interviews met familie en vrienden van Michael meer te weten te komen over de man. Zo had hij 2 'interviews" met Michael's vader, Joe. Een beeld schetsen van Michael ging zeer moeizaam maar des te beter kon men zich een beeld vormen over zijn vader aan de manier waarop die zich gedroeg en sprak. Een van de sterkste momenten van de reportage wat mij betreft was het ogenblik waarop Louis de vraag stelt aan Joe of hij Michael graag zou zien met een partner. Joe vraagt wat hij verstaat onder een partner waarop Louis naief en rechuit (zoals altijd) antwoordt met "a boyfriend or a girlfriend" waarop het interview wordt stilgelegd en uiteindelijk na veel gediscussieer wordt afgebroken. Papa Jackson kan niet tegen homo's en bijgevolg was de vraag meer dan beledigend: einde interview. Ik ben geen voorstander van het ongelukkige-jeugd argument maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het gedrag van Mr. Jackson over de jaren sterk het gedrag van Michael heeft bepaald. Benieuwd wat de volgende reportage ons brengt.
Als aflsuiter van de avond besloot ik nog naar Coupling te kijken, alweer een van de betere comedy shows van de BBC. Deze maal heeft Jeff succes bij een mysterieuze schone in hun stamcafe. Hij gaat erop af maar het blijkt dat ze geen Engels praat - iets wat hij totaal niet erg vindt. Iets later duikt een platborstige (sorry, essentieel onderdeel van de plot) vriendin op van de schoonheid die verklaart dat haar Israelische vriendin op reis is en slechts tijdelijk in het land is. Een dag later komt Jeff de knappe Israelische weer tegen, ditmaal zonder vriendin die kan vertalen. Bijgevolg ontstaat er een conversatie waar geen van de twee iets van verstaat en de misverstanden kunnen dan ook niet uitblijven. Zo denkt Jeff dat de knappe verschijning Shadayim heet terwijl dit eigenlijk Hebreeuws is voor "breasts" (oftewel tetn) en u kunt misschien al raden wat arme Jeff nog te wachten staat. Ik had de indruk dat het lachen mijn genezingsproces versneld heeft en zelfs indien niet, dan nog heb ik hartelijk gelachen. Friends is for wussies, Coupling is the real thing!
Als slot, sluit ik af met enkele wijze woorden van Jeff uit de aflevering van gisteren:
"I need breasts with brains. I don’t mean individual brains, obviously... I mean, not a brain each. You know, I like intelligent women, but you’ve got to draw the line somewhere... I think breast brains would be over-egging the woman pudding."
Shadayim!
CR goes multiplayer: Part 1 - Where it all started
Even de kleine handhelds zoals Donkey Kong niet meegeteld uit de jaren '80 was mijn eerste contact met spelletjes er pas met de release van de 8-bit NES. Na de aankoop van mijn NES (met Super Mario Bros en Teenage Mutant Ninja Turtles) bleef ik al eens sneller binnen op een regenachtige middag om een spelletje te spelen. Vermits de cartridges toen veel geld kostten (2500 Ã 3500 oude Beffies) ging ik als afwisseling regelmatig een spel gaan huren in de lokale videotheek. Na een paar jaar kwam er echter de release van de Super Nintendo en als arme snotter had ik niet echt de financien om over te schakelen. Bijgevolg nam het aantal uren dat ik buiten liep te voetballen en te basketten weer sterk toe.
We waren meestal met een vast groepje vrienden buiten aan het spelen (ik woon vlak aan een plein met basketplein en genoeg plaats om te voetballen - er is hier ook jaren een kaatsingtornooi geweest). Een van hen was Kristof Dons of kortweg Dons voor de vrienden. Met hem kon ik heel goed opschieten en al snel liep ik elke dag bij hem langs. Wanneer we ff geen zin hadden in basket of voetbal gingen we bij hem thuis spelen op zijn pc. De topgame van dat ogenblik was Doom en de vele uren die ik doorbracht lieten me toe het binnen de kortste keren blindelings uit te spelen op de hoogste doenbare moeilijkheidsgraad. Het was mijn eerste shooter and boy did I like it.
Een paar jaar later (anno 1998) kocht ik eindelijk zelf een pc...een Pentium 3 450 MHz. Mijn broer wou er per se op gamen dus betaalde hij de videokaart, een Voodoo3. Telenet kondigde die zomer aan binnen afzienbare tijd in Aalst beschikbaar te zijn en op 7 september kwamen ze de aansluiting regelen. Eindelijk was het Internet binnen handbereik en ik bracht dan ook vele dagen al surfend door. Mijn broer had natuurlijk interesse in een van de andere onderdelen van het online zijn: multiplayer games. Op een dag kwam hij thuis met Half-Life...om onmiddellijk Counterstrike te downloaden en nooit de single player te spelen. Het spel zei me toen weinig (ik spreek van beta 4.0) en ik zag meer heil in de demo van Quake 3. Niettegenstaande dat mijn broer voornamelijk CS speelde, kocht hij tot mijn eigen vreugde ook Quake 3. Het merendeel van de tijd speelde ik dan ook Quake 3 Capture The Flag want alhoewel dat terroristen-tegen-counterterroristen-spelletje er leuk uitzag vond ik Quake toch net iets leuker.
Waar kwam de kentering dan? Wel, op een bepaalde dag was er een update uitgekomen voor Quake waarbij ik redelijk veel problemen ondervond...het merendeel van de tijd wou het spel gewoon zelfs niet opstarten en om toch maar een spel te kunnen spelen, begon ik meer en meer CS te spelen (beta 6.2 als ik me niet vergis toendertijd). Uiteindelijk bleek de Quake cd op een bepaalde dag gewoon te zijn verdwenen dus werd het full time CS spelen op publics. Het zou wel nog een tijdje duren vooraleer ik mijn eerste Counterstrike clan (DragonSworn) joinde.
To be continued...
We waren meestal met een vast groepje vrienden buiten aan het spelen (ik woon vlak aan een plein met basketplein en genoeg plaats om te voetballen - er is hier ook jaren een kaatsingtornooi geweest). Een van hen was Kristof Dons of kortweg Dons voor de vrienden. Met hem kon ik heel goed opschieten en al snel liep ik elke dag bij hem langs. Wanneer we ff geen zin hadden in basket of voetbal gingen we bij hem thuis spelen op zijn pc. De topgame van dat ogenblik was Doom en de vele uren die ik doorbracht lieten me toe het binnen de kortste keren blindelings uit te spelen op de hoogste doenbare moeilijkheidsgraad. Het was mijn eerste shooter and boy did I like it.
Een paar jaar later (anno 1998) kocht ik eindelijk zelf een pc...een Pentium 3 450 MHz. Mijn broer wou er per se op gamen dus betaalde hij de videokaart, een Voodoo3. Telenet kondigde die zomer aan binnen afzienbare tijd in Aalst beschikbaar te zijn en op 7 september kwamen ze de aansluiting regelen. Eindelijk was het Internet binnen handbereik en ik bracht dan ook vele dagen al surfend door. Mijn broer had natuurlijk interesse in een van de andere onderdelen van het online zijn: multiplayer games. Op een dag kwam hij thuis met Half-Life...om onmiddellijk Counterstrike te downloaden en nooit de single player te spelen. Het spel zei me toen weinig (ik spreek van beta 4.0) en ik zag meer heil in de demo van Quake 3. Niettegenstaande dat mijn broer voornamelijk CS speelde, kocht hij tot mijn eigen vreugde ook Quake 3. Het merendeel van de tijd speelde ik dan ook Quake 3 Capture The Flag want alhoewel dat terroristen-tegen-counterterroristen-spelletje er leuk uitzag vond ik Quake toch net iets leuker.
Waar kwam de kentering dan? Wel, op een bepaalde dag was er een update uitgekomen voor Quake waarbij ik redelijk veel problemen ondervond...het merendeel van de tijd wou het spel gewoon zelfs niet opstarten en om toch maar een spel te kunnen spelen, begon ik meer en meer CS te spelen (beta 6.2 als ik me niet vergis toendertijd). Uiteindelijk bleek de Quake cd op een bepaalde dag gewoon te zijn verdwenen dus werd het full time CS spelen op publics. Het zou wel nog een tijdje duren vooraleer ik mijn eerste Counterstrike clan (DragonSworn) joinde.
To be continued...
zondag, november 16, 2003
Goeiemorgen morgen
Het is niet van mijn gewoonte om zo vroeg op de dag te posten maar er zijn nu eenmaal ongeduldige mensen onder mijn fervente lezers en vermits ik toch nog wat energie over heb, begin ik er nu maar aan. Ik moet zeggen dat deze avond/nacht toch een ander verloop heeft gekend dan ik verwacht had.
1. Carnavalsfuif in Lede
Vanavond was er een fuif int Kuipken van de carnavalsgroep "Toeternitoe" van Kristel. Als steun had het merendeel van ons companie wel een kaart gekocht maar omdat een fuif toch eens iets anders is dan een avondje Cosa gingen we er met een paar man naartoe. De fuif was een tegenvaller spijtig genoeg ook al deed Kristel hard haar best wat deftige muziek te laten draaien. In Aalst werden de fuifzalen waar we in onze jeugd vele nachten hebben doorgebracht, tot onze spijt de voorbije jaren voorzien van geluidsbegrenzers...in Lede is dit echter nog niet het geval en ondanks de ongemakken die zoiets met zich meebrengt, zou men het beter overwegen. De muziek stond redelijk luid en op een bepaald moment werd het echt wel luid. Als mijn hemd al spontaan vanzelve in beweging komt, scheelt er iets met het geluidsvolume. Ten andere was aangekondigd dat een paar kandidaten prins carnaval van Lede hun nummer voor de verkiezing van 2004 gingen brengen. Als ajoin en fervent carnavalvierder moet ik wel zeggen dat ik van mening ben dat carnavalsmuziek enkel thuishoort tijdens de 3 dagen van carnaval...daarbuiten wens ik zo weinig mogelijk ermee geconfronteerd te worden op fuiven. Op deze fuif werden over de avond een paar nummers gezongen, een bepaalde kandidaat zong zelfs tweemaal zijn nummer en iets later kwam nog een kandidaat toe. Die brave mens werd dan natuurlijk ook de kans gegeven zijn song te brengen. Hij wist zich te verontschuldigen voor zijn laattijdig toekomen en bracht ter compensatie ook maar een tweede nummer...waarna een populariteitsgevecht tussen de rivaliserende kandidaten ontstond en de ene kandidaat voor de derde maal zijn nummer bracht. Toen hadden we het wel zowat gezien en tesamen met Jos ben ik dan maar huiswaarts gekeerd. Hopelijk hebben ze voor Mertens nog de Sisters of Mercy gespeeld en ik wil Kristel nog bedanken om de moeite te doen op regelmatige tijdstippen te gaan zagen achter betere muziek.
2. Slaapwel of nee toch niet
Jos was zo vriendelijk om mij thuis af te zetten en nadat ik goeienacht had gewenst aan mijn broer en zijn lief ging ik naar boven toe. Daar zag ik dat ik een berichtje had ontvangenvan Kevin met de mededeling dat er nog redelijk wat volk in de Cosa was en de vraag of ik niet meer afkwam. U kunt het al raden: "en wijlen weg...". Na een tijdje in de Cosa door te brengen ging ik nog efkes met Kevin naar de Cirque, iets wat als verwacht nogal kan uitlopen.
*interludium* Ik heb mijn volledige basisschoolperiode met Wim,mijn gebuur, in dezelfde klas doorgebracht en we zaten ook tesamen in dezelfde voetbalploeg. Nadien gingen we onze eigen weg en op een bepaald moment waren er problemen tussen hem (en bij uitbreiding zijn moeder) en mijn ouders - hij hield van veel kabaal en mijn vader werkt met de nacht. Om een lang verhaal kort te maken: alle contact werd verbroken met onze geburen.
Ik bevond me dus in een situatie waarin ik al jaren niet meer met mijn gebuur praatte en plots staat die daar in het midden van de Cirque en komt mij en Kevin groeten. Om het met een Southpark quote te zeggen: "this is what I call a sticky situation". We hebben uiteindelijk elkaar een paar keer over en weer getrakteerd en wat gebabbeld maar het blijft toch een rare situatie. Tegen de verbazing in van Kevin ben ik nadien nog wat blijven hangen...deels door mijn mannelijke hormonen die best vonden dat ik nog wat kon genieten van de vrouwelijke aanwezigheid en deels door het feit dat ik me wel amuseerde. Hierdoor is de nacht wel een stuk langer geworden dan ik voorzien had maar wat ge kunt meepakken moet ge maar meepakken, nietwaar? De mogelijkheid bestaat zelfs dat ik me binnenkort tegen betaling in het nachtleven stort...ik kan immers wel wat geld gebruiken en naar het schijnt zoeken ze nog volk als garcon in de Cirque en de Cosa. Indien er nog iets van komt, hoort u het hier wel nog. In de tussentijd ga ik nog even wat slapen en vooraleer ik deze middag door sommige mensen weer wordt lastig gevallen: later op de dag volgt het eerste deel over mijn "multiplayer carriere". Slaapwel!
1. Carnavalsfuif in Lede
Vanavond was er een fuif int Kuipken van de carnavalsgroep "Toeternitoe" van Kristel. Als steun had het merendeel van ons companie wel een kaart gekocht maar omdat een fuif toch eens iets anders is dan een avondje Cosa gingen we er met een paar man naartoe. De fuif was een tegenvaller spijtig genoeg ook al deed Kristel hard haar best wat deftige muziek te laten draaien. In Aalst werden de fuifzalen waar we in onze jeugd vele nachten hebben doorgebracht, tot onze spijt de voorbije jaren voorzien van geluidsbegrenzers...in Lede is dit echter nog niet het geval en ondanks de ongemakken die zoiets met zich meebrengt, zou men het beter overwegen. De muziek stond redelijk luid en op een bepaald moment werd het echt wel luid. Als mijn hemd al spontaan vanzelve in beweging komt, scheelt er iets met het geluidsvolume. Ten andere was aangekondigd dat een paar kandidaten prins carnaval van Lede hun nummer voor de verkiezing van 2004 gingen brengen. Als ajoin en fervent carnavalvierder moet ik wel zeggen dat ik van mening ben dat carnavalsmuziek enkel thuishoort tijdens de 3 dagen van carnaval...daarbuiten wens ik zo weinig mogelijk ermee geconfronteerd te worden op fuiven. Op deze fuif werden over de avond een paar nummers gezongen, een bepaalde kandidaat zong zelfs tweemaal zijn nummer en iets later kwam nog een kandidaat toe. Die brave mens werd dan natuurlijk ook de kans gegeven zijn song te brengen. Hij wist zich te verontschuldigen voor zijn laattijdig toekomen en bracht ter compensatie ook maar een tweede nummer...waarna een populariteitsgevecht tussen de rivaliserende kandidaten ontstond en de ene kandidaat voor de derde maal zijn nummer bracht. Toen hadden we het wel zowat gezien en tesamen met Jos ben ik dan maar huiswaarts gekeerd. Hopelijk hebben ze voor Mertens nog de Sisters of Mercy gespeeld en ik wil Kristel nog bedanken om de moeite te doen op regelmatige tijdstippen te gaan zagen achter betere muziek.
2. Slaapwel of nee toch niet
Jos was zo vriendelijk om mij thuis af te zetten en nadat ik goeienacht had gewenst aan mijn broer en zijn lief ging ik naar boven toe. Daar zag ik dat ik een berichtje had ontvangenvan Kevin met de mededeling dat er nog redelijk wat volk in de Cosa was en de vraag of ik niet meer afkwam. U kunt het al raden: "en wijlen weg...". Na een tijdje in de Cosa door te brengen ging ik nog efkes met Kevin naar de Cirque, iets wat als verwacht nogal kan uitlopen.
*interludium* Ik heb mijn volledige basisschoolperiode met Wim,mijn gebuur, in dezelfde klas doorgebracht en we zaten ook tesamen in dezelfde voetbalploeg. Nadien gingen we onze eigen weg en op een bepaald moment waren er problemen tussen hem (en bij uitbreiding zijn moeder) en mijn ouders - hij hield van veel kabaal en mijn vader werkt met de nacht. Om een lang verhaal kort te maken: alle contact werd verbroken met onze geburen.
Ik bevond me dus in een situatie waarin ik al jaren niet meer met mijn gebuur praatte en plots staat die daar in het midden van de Cirque en komt mij en Kevin groeten. Om het met een Southpark quote te zeggen: "this is what I call a sticky situation". We hebben uiteindelijk elkaar een paar keer over en weer getrakteerd en wat gebabbeld maar het blijft toch een rare situatie. Tegen de verbazing in van Kevin ben ik nadien nog wat blijven hangen...deels door mijn mannelijke hormonen die best vonden dat ik nog wat kon genieten van de vrouwelijke aanwezigheid en deels door het feit dat ik me wel amuseerde. Hierdoor is de nacht wel een stuk langer geworden dan ik voorzien had maar wat ge kunt meepakken moet ge maar meepakken, nietwaar? De mogelijkheid bestaat zelfs dat ik me binnenkort tegen betaling in het nachtleven stort...ik kan immers wel wat geld gebruiken en naar het schijnt zoeken ze nog volk als garcon in de Cirque en de Cosa. Indien er nog iets van komt, hoort u het hier wel nog. In de tussentijd ga ik nog even wat slapen en vooraleer ik deze middag door sommige mensen weer wordt lastig gevallen: later op de dag volgt het eerste deel over mijn "multiplayer carriere". Slaapwel!
